Božin Jovanović

božin jovanović
Božin Jovanović
Lični podaci
Datum rođenja	(1920-01-21)21. januar 1920.
Mesto rođenja	Novo Korito, kod Knjaževca, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	8. maj 2011.(2011-05-08) (91 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija
Profesija	privrednik
Delovanje
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Odlikovanja

Božin Jovanović (Novo Korito, kod Knjaževca, 21. januar 1920 — Beograd, 8. maj 2011) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Srbije, junak socijalističkog rada i počasni doktor nauka Univerziteta Megatrend.

Biografija

Rođen je 21. januara 1920. godine u selu Novo Korito, kod Knjaževca. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a gimnaziju je pohađao u Knjaževcu, Zaječaru i Negotinu, gde je i maturirao, 1939. godine. Studije je započeo na Tehničkom fakultetu u Beogradu, neposredno pred početak Drugog svetskog rata. Bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe. Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. godine, upisao je i završio Pravni fakultet u Beogradu.

Odmah po oslobođenju Timočke krajine, 1944. godine, postao je generalni direktor Timočkih rudnika uglja „Timbas“, u čijem se sastavu nalazilo 17 rudnika uglja. U tom periodu njegov glavni zadatak je bio da obnovi rad svih rudnika i da u najkraćem periodu rudnici postignu predratnu proizvodnju od 340.000 tona. Iako sa manjkom radne snage i stručnjaka, kao i drugog materijala i opreme, proizvodnja je krenula u većini od 17 rudnika. Već u toku 1947. godine postignuta je predratna proizvodnja, a tokom 1948. i 1949. je premašena, što je imalo veliki doprinos za obnavljanje industrije i železničkog saobraćaja.

U periodu do 1965. godine obavljao je razne političke dužnosti u Timočkoj krajini — bio je: sekretar Sreskog komiteta Komunističke partije Srbije i predsednik Sreskog narodnog odbora u Knjaževcu, predsednik Okružnog narodnog odbora u Zaječaru, predsednik Okružnog združnog saveza, predsednik Okružnog odbora Narodnog fronta i predsednik Međuopštinske regionalne zajednice Zaječar. Godine 1965. postao je generalni direktor Rudarsko-topioničarskog basena „Bor“ i na toj funkciji ostao sve do 1975. godine. Potom je bio predsednik Poslovne zajednice „Jugobakar“, član Predsedništva i predsednik Privredne komore Jugoslavije, odakle je 1983. godine otišao u penziju.

Bio je član Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije (CK SKJ), u tri mandata; predsednik delegacije SFRJ u Interplanetarnoj uniji; član najužeg kabineta predsednika SFRJ Josipa Broza Tita, od 1965. do 1969. i predsednik „Franko-jugoslav banke“ u Parizu, od 1968. do 1972. godine. U više saziva je biran za narodnog poslanika Savezne i Republičke skupštine.

Umro je 8. maja 2011. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Literarni rad

Pored društveno-političkog rada, bavio se i naučnim radom i publicistikom. Objavio je oko 40 članaka sa temama iz privrede u raznim časopisima i listovima. Objavio je i nekoliko monografija sa temama iz privrednog i kulturno-istorijskog razvoja, od kojih se ističu:

• „Privreda Timočke krajine 1940—1990“, 1995. godine
• „Osnovni ciljevi prvog petogodišnjeg plana i izgradnje zadružnih domova u Timočkoj krajini“, 2000. godine
• bio je jedan od pisaca knjige o Novom Koritu „Selo na Kadiobogazu“, 2003. godine
• „Sto godina borskog rudarstva 1903—2003“, sa M. Đorđevićem i
• „Knjiga o promenama Timočke krajine — juče, danas, sutra“ sa B. Đorđevićem.

Odlikovanja i priznanja

Nosilac je Ordena junaka socijalističkog rada i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden jugoslovenske zvezde s lentom, Orden Republike sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden rada sa crvenom zastavom, Orden jugoslovenske zastave sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, Orden za hrabrost i Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima.

Bio je počasni građanin grada Bora i od 2006. godine počasni doktor nauka Univerziteta Megatrend u Beogradu, u čijem je osnivanju učestvovao zajedno sa svojim sinom Mićom Jovanovićem 1989. godine.

Literatura

• Jugoslovenski savremenici — Ko je ko u Jugoslaviji. Hronometar, Beograd 1970. godina.

Spoljašnje veze

• Megatrend: Počasni doktori — biografija