Bosavas

Penas Blankas, deo rezervata Bosavas.

Rezervat biosfere Bosavas nalazi se u severnom delu departmana Hinotega u Nikaragvi (blizu granice sa Hondurasom). Ova brdovita tropska šuma je 1997. godine proglašena Uneskovim rezervatom biosfere. Sa otprilike 20.000 km² (2 miliona hektara), rezervat čini oko 15% ukupne površine države, čineći zajedno sa biosferom reke banane u Hondurasu koja je geografski jedna džungla samo je podeljena kopnenim granicama, drugu po veličini kišnu šumu na zapadnoj hemisferi, posle Amazona u Brazilu. Bosavas je uglavnom neistražen i izuzetno je bogat biodiverzitetom.

Etimologija

Ime je izvedeno iz tri prirodne odlike: reke Bokaj, planine Saslaja i reke Vaspuk. Obuhvata čitav Nacionalni park Saslaja u Nikaragvi. Kordiljera Izabela prelazi područje rezervata, a reka Koko čini severnu granicu, političku granicu sa Hondurasom.

Istorija

Bosavas prekriva domovine dva autohtona naroda Nikaragve, Sumo i Miskita, u oblasti koja je bogata prirodnim resursima, najviše drvetom i zlatom. Oko 130 000 stanovnika se bavi poljoprivredom u okviru granica, od toga oko 35.000 pripadnika autohtonih Miskita i Sumo naroda.

Rezervat biosfere Bosavas evoluirao je iz Sandinističke revolucije. Sandinistička vlada odobrila je dvema regijama karipske obale autonomno upravljanje domorodačkim stanovništvom. Kasnija vlada Hamoro izdvojila je tri velike rezerve, Bosavas je bila najveća, sa svojim jezgrom koje je činilo približno 7% ukupne površine Nikaragve (ostatak čini tampon zonu rezervata). Stvaranje Bosavasa smatralo se kršenjem ustavom zagarantovane teritorijalne autonomije regiona.

U januaru 2020. nekoliko ljudi koji žive u rezervatu Majanja ubijeno je i kidnapovano, jer su navodno Nikaragvanci pokušavali da zemlju koriste za poljoprivredu i šumarstvo.

Flora i fauna

Procenjuje se da se u Bosavasu nalazi oko 10.000 km² šume.

Botanička raznolikost Bosavasa je vrlo velika, s obzirom da vaskularnih biljaka ima na hiljade. Bosavas je takođe bogat različitim vrstama beskičmenjaka i kičmenjaka. U Bosavasu živi oko 100.000 do 200.000 vrsta insekata; veruje se da je taj broj veći, međutim bliža procena nije moguća zbog relativno neistraženog područja. Kvecali i are su prisutni u značajnom broju, zajedno sa najvećim i najmoćnijim orlom pronađenim u Americi, harpijskim orlom (harpija). To su, međutim, samo neke od 700 vrsta nikaragvanskih ptica koje se potencijalno mogu naći u rezervatu. Pume i jaguari, koji se smatraju snažnim predatorima, prisutni su u rezervatu, a tapiri njihov su omiljeni plen.