Vladimir Miletić
| vladimir miletić | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||||
| Datum rođenja | 23. avgust 1919. | ||||
| Mesto rođenja | Donji Svilaj, kod Odžaka, Kraljevina SHS | ||||
| Datum smrti | 7. septembar 2010. (91 god.) | ||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija | ||||
| Profesija | vojno lice | ||||
| Porodica | |||||
| Supružnik | Ružica Miletić | ||||
| Delovanje | |||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||
| Služba | NOV Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1943 — 1992. | ||||
| Čin | obaveštajni oficir diviziona | ||||
| Period | 1942. - 1978. | ||||
| Odlikovanja |
| ||||
Vladimir Miletić (Donji Svilaj, kod Odžaka, 23. avgust 1919 — Beograd, 7. septembar 2010) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i obaveštajni oficir JNA za prostor od Beograda do Zagreba.[1][2]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je u Donjem Svilaju kod Odžaka 23. avgusta 1919. godine, od oca Lazara i majke Vasilije, kao jedan od jedanaestoro dece velike porodice Miletić.[2] U Svilaju je odrastao okružen rođacima, braćom i sestrama, čuje su kuće u nizu bile prvo na šta se naiđe ulaskom u Svilaj. Tokom Drugog svetskog rata, porodica doživljava veliku tragediju i u napadima hrvatskih ustaša gine veliki broj članova, pa tako u knjizi žrtava rata pri Muzeju žrtava genocida postoji čak 27 tragično stradalih članova najuže porodice, među kojima Vladimirovi otac, majka i dva brata.[3][2] Vladimir se pridružuje narodnooslobodilačkom pokretu na početku rata, i već početkom 1943. godine postaje zamenik komandira, a već u oktobru iste godine i zamenik komandanta bataljona. Obaveštajni oficir bataljona postaje 15. septembra 1944. godine, uz dodeljeni reon od Beograda do Zagreba.[4] Prvog decembra 1944. godine je proizveden u čin potporučnika.[2]
Privatni život
[uredi | uredi izvor]Nakon završetka rata Vladimir se iz Svilaja preselio u Srbiju i doselio u Niš. Bio je oženjen Ružicom Miletić (devojačko Ilić) sa kojom je imao dvoje dece, Slavicu i Predraga Miletića, poznatog glumca Narodnog pozorišta u Beogradu. Nakon smrti supruge, od druge polovine osamdesetih godina do smrti je živeo u vikendici u Sićevu u Sićevačkoj klisuri kod Niša, u ulici koja danas, zahvaljujući zaslugama nosi njegovo ime.[5] Preminuo je mirno u snu 7. septembra 2010. godine u Beogradu.
Odlikovanja
[uredi | uredi izvor]Vladimir Miletić je nosilac nekoliko priznanja, od kojih su najvažniji:
| Tip ordena | Ime ordena | Država | Opis |
|---|---|---|---|
 |
Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom |  FNR Jugoslavija |
Dodeljen 1947. godine, ukazom 532. Prezidijuma FNRJ[6] |
 |
Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencom | FNR Jugoslavija |
Dodeljen 1946. godine, ukazom 413. Prezidijuma FNRJ[7] |
 |
Orden za hrabrost | FNR Jugoslavija |
Dodeljen 1947. godine, ukazom 532. Prezidijuma FNRJ [6] |
|
Orden za hrabrost | FNR Jugoslavija |
Dodeljen 1949. godine, ukazom Prezidijuma FNRJ [6] |
| Grudna značka za požrtvovani rad | FNR Jugoslavija |
Dodeljena 1945. godine | |
| Medalja teritorijalne odbrane | FNR Jugoslavija |
Dodeljena 1946. godine |
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Đilas, Milovan (1991). Vlast i pobuna. Beograd: Književne novine.
- ^ a b v g Vojni leksikon. Beograd: Vojnoizdavački zavod. 1981.
- ^ Knjiga žrtava genocida - Bosna i Hercegovina, Žrtve rata 1941–1945, Muzej žrtava genocida
- ^ Istorijski časopis 14-15 (1963-1965). Istorijski institut. 1. 9. 1965.
- ^ „Direkcija za izgradnju grada Niša, Bilten 2015 - ..."preko reke Nišave u selu Sićevo, Ulica Vladimira Miletića."” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 20. 10. 2021. g. Pristupljeno 14. 01. 2022.
- ^ a b v Ukaz 532. prezidijuma FNRJ. Arhiv Srbije. 29. septembar 1947.
- ^ Ukaz 413. prezidijuma FNRJ. Arhiv Jugoslavije. 9. avgust 1946. str. 3.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Zbornik dokumenata i podataka o narodnooslobodilačkom ratu jugoslovensih naroda (drugi tom). Beograd. 1949.
- Vojna enciklopedija (knjiga četvrta). Beograd. 1972.
- Vojna enciklopedija (knjiga šesta). Beograd. 1973.
- Vojni leksikon. Beograd: „Vojnoizdavački zavod“. 1981.
- Miljanić, dr. Gojko (1975). Kadrovi revolucije 1941—1945. Cetinje: „Obod“.
- Matović, Ivan (2004). Verni otadžbini i pozivu. Beograd: NIC Vojska. ISBN 978-86-7530-113-4.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
