Goran Vesić
Goran Vesić | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lični podaci | |||||||||||||||||||||||||||||||
Datum rođenja | 18. februar 1969. | ||||||||||||||||||||||||||||||
Mesto rođenja | Kruševac, SR Srbija, SFRJ | ||||||||||||||||||||||||||||||
Državljanstvo | Srpsko | ||||||||||||||||||||||||||||||
Religija | hrišćanin (pravoslavac) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Univerzitet | Univerzitet u Beogradu | ||||||||||||||||||||||||||||||
Profesija | diplomirani pravnik | ||||||||||||||||||||||||||||||
Politička karijera | |||||||||||||||||||||||||||||||
Politička stranka | Srpska napredna stranka Ranije: Demokratska stranka (1990—2013) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Čin | desetar JRV[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Potpis |
Goran Vesić (Kruševac 18. februar 1969) je srpski pravnik, novinar, publicista, političar i nekadašnji sportski funkcioner, koji je bio na funkciji ministra građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture od 2022. do 2024. godine.[2] Član je Predsedništva i Glavnog odbora Srpske napredne stranke i kolumnista lista Politika.
Obavljao je funkcije odbornika Skupštine Gradske opštine Vračar, Skupštine grada Beograda, gradskog menadžera i zamenika gradonačelnika Beograda. Bio je i ranije biran za narodnog poslanika, a obavljao je dužnost predsednika Administrativnog odbora Narodne skupštine Republike Srbije, savetnika saveznog ministra unutrašnjih poslova SR Jugoslavije i ministra odbrane Srbije i Crne Gore. Dugi niz godina je bio zvaničnik Demokratske stranke, a bio je i jedan od glavnih pomoćnika Zoranu Đinđiću kada je on bio predsednik stranke.
Nalazio se na dužnostima člana predsedništva Košarkaškog saveza Beograda, savetnika predsednika Fudbalskog kluba Crvena zvezda i člana Upravnog odbora Privredne komore Beograda.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Mladost i obrazovanje
[uredi | uredi izvor]Rođen je 18. februara 1969. godine u Kruševcu, kao sin oficira Jugoslovenske narodne armije.[3] Zbog prirode očevog posla, jedan period detinjstva je proveo u Mariboru. Osnovnu školu je završio u Kraljevu, potom je završio i kraljevačku gimnaziju. Tokom školovanja je bio član ansambla amaterskog pozorišta 14. oktobar u Kraljevu od 1984. do 1988. godine, a od naredne godine je radio kao novinar Ibarskih novosti i urednik omladinskog programa na lokalnoj radio stanici.
Vojni rok je služio 1988. i 1989. godine pri Ratnom vazduhoplovstvu i protivvazdušnoj odbrani i stekao je čin desetara. Najpre je bio raspoređen u Somboru, zatim u bazi Lučko kod Zagreba, a potom je prekomandovan u Komandu RV i PVO u Zemunu.[3] Za vreme vojnog roka je uređivao i vojni vazduhoplovni časopis Krila armije.
Studije na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu upisao je 1988. godine, a iz vremena studija poznaje Aleksandra Vučića. Od 1990. do 1994. godine je bio novinar lista Demokratija, a od 1992. do 1993. godine zamenik glavnog i odgovornog urednika lista Student. Diplomirao je 30. juna 1997. godine.
Još kao student, uključio se u stranački život u tek obnovljenom višepartijskom sistemu, kao član Demokratske stranke. Učestvovao je u prvim opozicionim protestima koje su predvodili obnovitelji DS-a akademik Borislav Pekić i Dragoljub Mićunović. Bio je stažista Evropske fondacije Robert Šuman u Evropskom parlamentu 1999. godine.
Politička karijera
[uredi | uredi izvor]Period u Demokratskoj stranci (1994—2013)
[uredi | uredi izvor]Od 1994. do 1997. godine bio je šef kabineta predsednika Demokratske stranke Zorana Đinđića. Na lokalnim izborima 1996. godine, izabran je za odbornika Skupštine grada Beograda. U vreme kada je Đinđić bio gradonačelnik Beograda, od februara do septembra 1997. godine, Vesić se nalazio na mestu člana Izvršnog odbora Skupštine grada Beograda, predsednika Organizacionog odbora Beogradskog maratona 1997. godine, ali i predsednika Upravnog odbora JKP Gradsko zelenilo (1997—1999). Kao gradski odbornik, prisustvovao je sednici Skupštine grada Beograda za vreme NATO agresije, koja je održana 21. aprila 1999. godine. Krajem maja, zajedno sa Zoranom Đinđićem odlazi u Crnu Goru, posle dobijenih informacija da im je ugrožena bezbednost u Beogradu.[3]
Učestvovao kao savetnik u svim izbornim kampanjama predsednika Vlade Crne Gore Mila Đukanovića od 1997. do 2000. godine, kao i u izbornoj kampanji predsednice Republike Srpske Biljane Plavšić 1997. godine.
Na izborima 2000. godine izabran je za narodnog poslanik Narodne skupštine Republike Srbije, kao kandidat na izbornoj listi Demokratske opozicije Srbije. Od 2001. do 2002. godine, bio predsednik Administrativnog odbora Narodne skupštine Republike Srbije. Istovremeno, do 2003. godine je bio savetnik saveznog ministra unutrašnjih poslova SR Jugoslavije i zamenika predsednika Odbora za odbranu i bezbednost Narodne skupštine Republike Srbije, a potom je bio savetnik ministara odbrane Državne zajednice Srbija i Crna Gora od 2003. do 2004. godine. Član komisije za podelu vojne imovine između Srbije i Crne Gore posle prestanka postojanja SR Jugoslavije i nastanka Državne zajednice Srbija i Crna Gora bio je u periodu od 2003. do 2004. godine. Odbornik Skupštine Gradske opštine Vračar bio je od 2004. do 2008. godine.
U ovo vreme, bio je član Nadzornog odbora Jugoslovenskog rečnog brodarstva (2001-2005), predsednik Upravnog odbora JKP Gradske pijace (2000—2002) i predsednik Upravnog odbora JP Ada Ciganlija (2002-2006).
Od 2002. do 2004. godine je bio potpredsednik Košarkaškog kluba Crvena zvezda, a od 2007. do 2008. godine član predsedništva Košarkaškog saveza Beograda.
Posle 2004. godine, aktivno učestvovao u izbornim kampanjama u Sloveniji, Crnoj Gori, Bugarskoj i Severnoj Makedoniji.[4] Od tada je radio kao izvršni direktor nekoliko agencija za odnose sa javnošću. Priredio je izdanje knjige Baraka Obame Smelost nade na srpskom jeziku, 2008. godine.
Nakon izbora 2012. godine, Demokratska stranka je otišla u opoziciju, a na vlast je došla Srpska napredna stranka. Vesić se tada ponovo pojavio u javnosti, pošto su mediji preneli da je napisao Manifest novih demokrata, kao programsku osnovu koju predlaže Draganu Đilasu, tadašnjem gradonačelniku Beograda, koji je bio viđen da te godine bude izabran za novog predsednika DS.[5] U manifestu je naveo da se Demokratska stranka treba graditi kao stranka levog centra, kao i da mu je Đinđić rekao da, po oslobađanju balasta Slobodana Miloševića, može doći do ujedinjenja sa Socijalističkom partijom Srbije na programskim osnovama.
Krajem januara 2013. godine, Vesić je saopštio da napušta Demokratsku stranku, tvrdeći da u njoj vlada dvovlašće, te da ona nema ni program ni viziju.[6] U izjavi koju je medijima dao tim povodom, rekao je da se može lako da se DS podeli na nekoliko stranaka, navodeći da tim putem mogu poći Dušan Petrović, Vuk Jeremić i Zoran Živković, što se kasnije i dogodilo.[6]
Gradski menadžer Beograda (2014—2018)
[uredi | uredi izvor]Pošto je 24. septembra 2013. godine u Skupštini grada Beograda, Dragan Đilas razrešen dužnosti gradonačelnika Beograda, formiran je Privremeni organ grada Beograda, novembra iste godine. Za predsednika Privremenog organa imenovan je Siniša Mali, a Vesić je imenovan za sekretara Privremenog organa.
Na lokalnim izborima 16. marta 2014. godine, izabran je za odbornika Skupštine grada Beograda na listi Srpske napredne stranke. Za gradonačelnika Beograda tada je izabran Siniša Mali, dok je Goran Vesić imenovan 29. aprila 2014. godine za gradskog menadžera i pomoćnika gradonačelnika.[7]
Zamenik gradonačelnika Beograda (2018—2022)
[uredi | uredi izvor]U maju 2016. godine, Skupština Srpske napredne stranke izabrala ga je za člana Glavnog odbora SNS.[8] Novembra 2017. godine, Vesić je izabran za člana Predsedništva Srpske napredne stranke.
Na lokalnim izborima 2018. godine, ponovo je izabran za odbornika Skupštine grada Beograda kao kandidat Srpske napredne stranke. Skupština grada Beograda je 7. juna 2018. godine izabrala Zorana Radojičića za gradonačelnika, dok je Vesić imenovan za zamenika gradonačelnika. Vesić je bio izuzetno aktivan na ovoj funkciji, zbog čega je često bio na meti kritika da se faktički preuzeo funkciju gradonačelnika.
Za vreme svog mandata, Vesić je otkrio spomenik despotu Stefanu Lazareviću, Matiji Banu, Aleksandru Deroku, Milutinu Milankoviću, vojvodi Petru Nikolajeviću Moleru, Nikolaju Krasnovu, kraljici Mariji Karađorđević, patrijarhu Pavlu, Slepom guslaru i mnogim drugima. Na Igumanovu palatu na Terazijama vraćena je obnovljena skulptura Lojze Dolinara koja prikazuje Simu Andrejevića Igumanova sa siročićima, a izvršene su i rekonstrukcije spomenika Pobednik i spomenika knezu Mihailu Obrenoviću. Pokrenute su i inicijative za podizanje spomenika Branku Pešiću i Milošu Crnjanskom.
Ministar građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture (2022—2024)
[uredi | uredi izvor]Na opštim izborima 2022. godine, Vesić je izabran za narodnog poslanika Narodne skupštine Republike Srbije i odbornika Skupštine grada Beograda. Ubrzo je podneo ostavku na mestu odbornika i ostao narodni poslanik do 26. oktobra kada je izabran za ministra građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture. Nakon izbora 2023. Vesić je ponovo izabran za ministra.
U julu 2024. Vesić je testiran pozitivan na koronavirus. Vesić je stavljen na kućno lečenje, a dužnosti ministra nastavio je da obavlja od kuće.[9]
Ostavka
[uredi | uredi izvor]Na dan urušavanja nadstrešnice Železničke stanice Novi Sad, 1. novembra 2024. godine, Vesić se nalazio u službenoj poseti Crnoj Gori koju je odmah prekinuo po saznanju da se dogodila nesreća i došao u Novi Sad. Usled velikog pritiska dela javnosti, Vesić je 4. novembra podneo ostavku na poziciju ministra za građevinarstvo, saobraćaj i infrastrukturu, ističući da je to odluka „iz moralnih razloga”, kao i da nije odgovoran za nesreću.[10]
Hapšenje
[uredi | uredi izvor]Dana 21. novembra 2024. godine u medijima je objavljeno da je Vesić uhapšen zbog urušavanja železničke stanice u Novom Sadu. On se suočava sa optužbom za izazivanje javne opasnosti, krivično delo za koje je zaprećena kazna zatvora do 12 godina.[11] Na svojoj Fejsbuk stranici i tviter nalogu Vesić je negirao vest da je uhapšen: "Nisam uhapšen, dobrovoljno sam se odazvao pozivu policijskih službenika sa kojima sam došao u Novi Sad i stavio se na raspolaganje istražnim organima kako bi do kraja bile istražene sve okolnosti koje su dovele do nesreće u Novom Sadu. Uvek ću, kao i do sada, biti na raspolaganju nadležnim organima i dokazaću da ne snosim krivičnu odgovornost za ove tragične događaje"[12]. Više Javno Tužilaštvo u Novom Sadu odredio je Vesiću pritvor do 30 dana, zbog čega je Vesić, počeo štrajk glađu.[13][14]
Bibliografija
[uredi | uredi izvor]Priređivanja
[uredi | uredi izvor]- Barak Obama, Smelost nade, 2008. (izdanje na srpskom jeziku);
Knjige
[uredi | uredi izvor]- Knjiga o Beogradu: 1. deo, Prometej, Novi Sad 2019;
- Vodič za političku komunikaciju sa biračima, Fondacija „Za srpski narod i državu”, 2021;
- Knjiga o Beogradu: 2. deo, Prometej, Novi Sad 2022.
- Digitalni politički marketing, koautor Miha Marič, Pearson, 20224;
Nagrade i priznanja
[uredi | uredi izvor]- Svetosavska nagrada (2019)
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Da li je Goran Vesić bio policajac? (Ami G Show S14) (na jeziku: srpski), Pristupljeno 2022-06-27
- ^ „RTS :: Politika :: Vesić i formalno podneo ostavku”. www.rts.rs. Pristupljeno 2024-11-05.
- ^ a b v „EKSKLUZIVNO, GORAN VESIĆ: Ja sam patriota i sin oficira JNA! Evo dokaza da sam služio vojsku (FOTO)”. Telegram. 20. 8. 2017.
- ^ Biografija Goran Vesić - Istinomer
- ^ „Vesić napisao Đilasu „Manifest novih demokrata“”. Danas. 24. 9. 2014.
- ^ a b „Goran Vesić napustio DS”. Radio televizija Srbije. 23. 1. 2013.
- ^ „Gradonačelnik imenovao pomoćnike i menadžera”. Politika Online. Pristupljeno 2022-06-27.
- ^ „STRANKA IZABRALA: Ovo su novi članovi Predsedništva SNS-a”. www.srbijadanas.com (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-06-27.
- ^ „I Goran Vesić ima kovid”. www.021.rs (na jeziku: srpski). 2024-07-30. Pristupljeno 2024-07-30.
- ^ „Goran Vesić podnosi ostavku zbog nesreće u Novom Sadu, kroz suze se obratio kolegama iz stranke”. N1. 4. 11. 2024. Pristupljeno 4. 11. 2024.
- ^ Kekic, Tatjana. „Former minister and 10 others arrested over deadly Serbian railway station disaster”. msn. IntelliNews. Pristupljeno 22. 11. 2024.
- ^ „Vesić negirao da je uhapšen”. kcnonline.rs (na jeziku: srpski). 2024-11-21. Pristupljeno 2024-11-26.
- ^ Beograd, N1 (2024-11-23). „Vesiću i Šurlanu određen pritvor do 30 dana, Tanasković i Dimovski kućni pritvor tri meseca”. N1 (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-11-24.
- ^ „RTS :: Društvo :: Pašalić obišao pritvorenike u okružnom zatvoru u Novom Sadu, Vesić i dalje štrajkuje glađu”. www.rts.rs. Pristupljeno 2024-11-24.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Glavni grad mora da bude čistiji - intervju („Politika”, 17. januar 2018)
- Ćebić, Radoslav (7. 9. 2017). „Večiti Operativac”. Vreme. Pristupljeno 29. 9. 2019.
- Rođeni 1969.
- Političari iz Kruševca
- Političari iz Kraljeva
- Srpski političari
- Srpski pravnici
- Srpski novinari
- Političari iz Srbije
- Srpski kolumnisti
- Bivši učenici kraljevačke Gimnazije
- Narodni poslanici Skupštine Srbije
- Članovi Demokratske stranke (Srbija)
- Članovi Srpske napredne stranke
- Dobitnici Svetosavske nagrade