Divlji svet Rusije
Divlji svet Rusije pokriva teritoriju koja se proteže kroz 12 vremenskih zona, od tundra na krajnjem severu do Kavkaskih planina i prerija na jugu, uključujući šume umerene klime koje pokrivaju 70% teritorije zemlje. Ruske šume čine 22% svetskih šuma[1] kao i 33% svih šuma umerene klime na svetu.[2]
Prema podacima u Crvenoj knjizi Ruske Federacije, od 1996. godine pod zaštitom je bilo 266 vrsta sisara i 780 vrsta ptica.[3] Neke od ugroženih biljnih vrsta su sibirski bor, korejski bor u krajnjem istočnom delu zemlje, divlji kesten na Kavkazu.[4] Na ruskom Dalekom istoku su sisari smeđi medved, evroazijski ris i jelen, amurski tigar, amurski leopard i azijski crni medved. Takođe postoji oko 350 vrsta ptica i ovde se nalazi 30 odsto svih ugroženih vrsta u Rusiji koje uključuju 48 jedinstvenih ugroženih vrsta.[5] Ugroženi mesojedi uključuju sibirskog tigra, kojih ima 400, i amurskog leoparda od kojih je ostalo samo 30, 2003. godine.
Geografija
[uredi | uredi izvor]
Geografski, stanište tundre leži u zoni koja se proteže od severne obale 60 do 420 km na jug; kada se postepeno pretvara u prostrane i guste šume tajge koje uključuju veliki deo Sibira, a zatim u blago nagnuto stepsko zemljište sa drvećem samo na obalama reka. Tri karakteristične zone su Kavkaz na jugu Rusije, aktivni vulkanski region Kamčatke na krajnjem severoistoku; i Primorska pokrajina na krajnjem jugoistoku; u poslednjoj su autohtone životinje i vegetacija srodniji jugoistočnoj Aziji, a ne Sibiru.[6]
Region tundre je u potpunosti u arktičkom krugu i najnegostoljubiviji je teren sa večnim ledom koji se prostire na čak 1 450 m dubine čvrstog leda.[6] Tajga je najveća šuma na svetu koja pokriva 5 000 000 km² i čini 25% svetskih rezervi drveta. Zimska sezona je najoštrija sa izuzetno hladnim uslovima. Kada se sneg ovde otopi, tlo postaje „sunđerasta močvara sa jezerima, barama i lokvama“[7] Stepska zemlja leži od Voronježa i Senatova do oblasti Kubanj severno od Kavkaza. Prostire se do jugozapadnog Sibira. Topografija je ravna i talasasta sa dominacijom zemlje crnice. Region drenira reka Volga formirajući deltu pre nego što se ulije u Kaspijsko jezero.[7] Stepa „ustupa mesto“ alpskim regionima u Kavkazu sa 6 000 veoma raznolikih biljnih vrsta.[8] Region Kamčatke ima fenomen geotermalnog ključanja mehurića sa nekoliko vulkana od kojih je 30 aktivnih.[9] Primorska pokrajina ima jedinstveno obeležje monsunskih šuma. Istaknuti oblik kopna ovde je oblast Sihote Alinj koja se proteže na više od 1 000 km, paralelno sa obalom.[10] Svetski fond za prirodu svrstao je ruski divlji svet u 13 bioregija koje od 2012. godine imaju 101 zapovednika (strogo zaštićena područja) koji pokrivaju više od 33,5 miliona hektara i 38 nacionalnih parkova (zaštićena područja sa sprovedenim zoniranjem). Zapovednici su strogo zaštićeni naučni rezervati prirode pod IUCN kategorijom I. Zapovednik Barguzinski, bio je prvi zapovednik koji je osnovan 1916. godine i pokrivao je istočnu obalu Bajkalskog jezera. Zapovednici pokrivaju region tundre na krajnjem severu, stepe (prerije) na jugu, Crno more i Beringovo more, obuhvatajući ogromnu raznolikost teritorija i igrajući presudnu ulogu u očuvanju prirode. Regioni i broj rezervata u svakom od njih su: 8 u arktičkom regionu Rusije, 20 rezervata u Kola-Karelskoj i istočnoevropskoj šumi, 13 u istočnoevropskoj šumsko-stepi, stepskoj i kaspijskoj polupustinji, 9 u Uralskim planinama, 6 na Kavkazu (takođe Nacionalni park Prielbrusje i Nacionalni park Sočinski, 4 u Zapadno-sibirskoj šumi, 4 u Centralnom Sibiru, 8 u Altaj-Sajanskom, 4 na Bajkalu (i Nacionalni park Zabajkalski), 4 u Zabajkalu, 15 u Amur-Sahalinu i 5 na Kamčatsko-Ohotskom moru. Nalazišta svetske baštine koja je pod zaštitom UNESKO-a su: Uralske šume Komi, Bajkalsko jezero, vulkani Kamčatke, planine Altaj, zapadni Kavkaz, Nacionalni park Kuršskaja Kosa, Centralni Sihote Alinj, sliv Uvs Nur na granici sa Mongolijom i rezervat ostrva Vrangel u Čukčijskom moru na ruskom Dalekom istoku.
Zakonodavstvo
[uredi | uredi izvor]Zakonodavstvo o šumama iz 1993. godine Ruske Federacije osnovni je pravni okvir za upravljanje šumama. Princip ovog zakonodavstva podvlači savezni status šuma u sprovođenju svih korisnika šume i uređuje upotrebu šumskog fonda, navodi pravila šumarstva, reprodukcije, očuvanja i zaštite šuma i druge norme i pravila. Upravljanje šumskim fondom je odgovornost Savezne službe za šume, koja je dalje delegirana šumarskim okruzima.[11]
Pravila Odeljenja za divljač zasnivaju se na Zakonu o zaštiti i korišćenju divljih životinja iz 1982. godine, koji definiše vrste divljači na svim zemljištima, osim na zaštićenim područjima kao što su Zapovednici. 250 životinjskih vrsta i 500 biljnih vrsta navedenih u ruskoj Crvenoj knjizi (od 1984. godine) su u nadležnosti Ministarstva zaštite životne sredine i prirodnih resursa, koja se ažurira. Vrste koje nisu divljač nisu obuhvaćene zakonskom zaštitom.[12]
Novi nacrt zakona o šumarstvu, koji je deo ruskog zakona, reguliše prodaju šume privatnim kompanijama. Davanje u zakup šuma privatnim firmama koje reguliše centralna vlada daje se na period do 49 godina.[13]
Flora
[uredi | uredi izvor]Ledena polja tundre na vrhu pokrivaju lišajevi, mahovine, trave i cveće, koji su devet meseci zakopani pod snegom. Ovde postoji samo nekoliko drveća i grmlja koje su u uvijenom patuljastom stanju, jer njihovo korenje ne može prodreti u večni led.[6] Šuma tajge je gusto naseljena smrekama, jelama, borovima i arišom. Na šumskom tlu pojavljuju se trava, mahovina, lišajevi, bobice i pečurke.[7] Stepa se sastoji od ratarskih površina i travnatih površina. U delti Volge, leti se cvetovi kaspijskog lotosa u roze i beloj boji šire po vodi.[7] Regija Kavkaza ima 6000 biljnih različitih vrsta, uključujući divlje cveće.[8] U Primorskoj pokrajini postoji bujna monsunska šuma koja se prilično razlikuje od šume tajge, a u njoj su drveće i podrast prekriveni lijanama i vinovom lozom.[9]
Fauna
[uredi | uredi izvor]
.jpg)
Zbog ekstremnih vremenskih uslova, divlje životinje u tundri su ograničene. Irvasi, koji mogu da podnesu temperature do -50 °C, ovde uspevaju u velikom broju; navodi se da je njihov broj četiri miliona.[6] Leminzi su među prisutnim glodarima. Ostale vrste su polarna lisica, foke, morževi (blizu Čukotke), polarni medvedi i kitovi.[6] U šumama tajge vrste uključuju veverice, voluharice i leminge. Mesožderi su tvor, mrki medved, ris, vuk, lisica, žderavac i samur. Vapiti, veliki jeleni oko 2 m visine, uobičajeni su u ovom staništu.[7] Stepske životinje uključuju divlju svinju, kao i 30 drugih vrsta sisara. Prisutna je i mala vrsta antilopa poznata kao antilopa sajga.[7] Životinjske vrste u regionu Kavkaza su koza (dve vrste planinskih koza), divlja koza, ugroženi muflon (planinska ovca), divokoza (koza-antilopa), persijski leopard, mrki medved i bizon. Vrste avifaune su bradati lešinar, beloglavi sup, carski orao, soko pegavac, jastreb i snežni petao.[8] Reke poluostrva Kamčatke obiluju lososom zbog obogaćivanja regiona vulkanskim pepelom. Ostale životinjske vrste u ovom regionu su smeđi medvedi sa Kamčatke, morske vidre i orlovi (predatori lososa sa rasponom krila od 2,5 m). Avifauna uključuje njorke, morske ptice i labudove.[9] Sibirski tigar je najistaknutija vrsta u Primorskoj pokrajini; 2015. ostalo je 480 do 540.[14] [15] Prisutan je i amurski leopard; samo 30 od njih postoji, ugroženi su zbog krivolova.[10] Ostale vrste uključuju vukove, samure i azijske crne medvede. Nacionalni park Zov tigra osnovan je u ovom regionu kao pomoć u očuvanju ovih vrsta.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ „It's Europe's lungs and home to many rare species. But to Russia it's £100bn of wood”. The Guardian. Pristupljeno 28. 11. 2015.
- ^ „Russia”. U.S. Fish and Wildlife Service. Arhivirano iz originala 17. 12. 2015. g. Pristupljeno 28. 11. 2015.
- ^ „The list of animals for Red Data Book of Russian Federation (1 November 1997)”. A Centre for Collaborating with UNDP. Arhivirano iz originala 28. 4. 2016. g. Pristupljeno 28. 11. 2015.
- ^ „It's Europe's lungs and home to many rare species. But to Russia it's £100bn of wood”. The Guardian. Pristupljeno 28. 11. 2015.
- ^ Slaght, Jonathan; Maher, Julie Larsen (5. 9. 2015). „The Rare and Exotic Animals of Russia's Far East (Photos)”. Livescience.com. Pristupljeno 28. 11. 2015.
- ^ a b v g d Richmond 2010, str. 115.
- ^ a b v g d đ Richmond 2010, str. 115–16.
- ^ a b v Richmond 2010, str. 116.
- ^ a b v Richmond 2010, str. 117.
- ^ a b Richmond 2010, str. 117–18.
- ^ Bank 1997, str. 112.
- ^ Bank 1997, str. 246.
- ^ „It's Europe's lungs and home to many rare species. But to Russia it's £100bn of wood”. The Guardian. Pristupljeno 28. 11. 2015.
- ^ Slaght, J. C., D. G. Miquelle, I. G. Nikolaev, J. M. Goodrich, E. N. Smirnov, K. Traylor-Holzer, S. Christie, T. Arjanova, J. L. D. Smith, Karanth, K. U. (2005) Chapter 6. Who‘s king of the beasts? Historical and recent body weights of wild and captive Amur tigers, with comparisons to other subspecies. Pages 25–35 in: Miquelle, D.G., Smirnov, E.N., Goodrich, J.M. (Eds.) Tigers in Sikhote-Alin Zapovednik: Ecology and Conservation. PSP, Vladivostok, Russia (in Russian)
- ^ „Russia Announce Tiger Census Results!”. tigers.panda.org. Worldwide Fund for Nature. 2015. Pristupljeno 22. 12. 2015.
Bibliografija
[uredi | uredi izvor]- Bank, World (1. 1. 1997). Russia: Forest Policy During Transition
. World Bank Publications. str. 246. ISBN 978-0-8213-3896-4. - Richmond, Simon (15. 9. 2010). Russia. Lonely Planet. ISBN 978-1-74220-373-7.
