Esterhazi torta
Vrsta jela | torta |
---|---|
Regije ili država | Mađarska, Austrija |
Deo nacionalne kuhinje | Mađarska kuhinja, Austrijska kuhinja |
Mediji: Esterhazi torta |
Esterhazi torta (mađ. Esterházy-torta) je poznata mađarska torta. Ime je dobila po knezu Galanta, Palu III Antalu Esterhaziju (1786–1866), pripadniku dinastije Esterhazi i diplomati Austrijskog carstva. Tortu su osmislili budimpeštanski poslastičari krajem 19. veka, [1] i ubrzo je postala jedna od najpoznatijih u zemljama Austrougarske monarhije.
Priprema
[uredi | uredi izvor]Postoji mnogo različitih varijanti ovog recepta.
Najrasprostranjenija varijanta sastoji se od četiri, pet ili šest kora od mlevenih badema, filovanih kremom od putera začinjenog konjakom ili vanilom.[2] Torta se oblaže belim fondanom i ukrašava karakterističnim šarom koji čine čokoladne pruge.[3] Može biti ukrašena i kaandiranim voćem.
U Mađarskoj su originalni bademi u potpunosti zamenjeni orasima. Postoji i varijanta sa lešnicima.[4]
Popularna varijanta su i Esterhazi šnite. Dok je torta uvek okruglog oblika, šnite se prave u kvadratnom obliku. [5]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Monaco, Emily (3. 3. 2016). „Top 5 Pastries to Try in Budapest”. Paste. Pristupljeno 4. 2. 2017.
- ^ Maranan, E.B.; Goldstein, L.S.M. (2008). A taste of home: Pinoy expats and food memories. Anvil Pub. str. 43. ISBN 978-971-27-2037-6. Pristupljeno 4. 2. 2017. „... like Sans Rival, this torte is made up of stiff nut-meringue-like layers ...”
- ^ Fercher, D.; Karrer, A.; Limbeck, K. (2013). Austrian Desserts and Pastries: 108 Classic Recipes. Skyhorse. str. 143. ISBN 978-1-62873-134-7. Pristupljeno 4. 2. 2017.
- ^ „Čuvena Esterhazi torta: Raj za oči i fantastičan ukus!”. stil.kurir.rs. Pristupljeno 17. 3. 2021.
- ^ Fercher, D.; Karrer, A.; Limbeck, K. (2013). Austrian Desserts and Pastries: 108 Classic Recipes. Skyhorse. str. 113. ISBN 978-1-62873-134-7. Pristupljeno 4. 2. 2017.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Recept za Esterhazi tortu Arhivirano na sajtu Wayback Machine (20. april 2021), na sajtu „Kulinarka“