Istočno-malajsko-polinežanski jezici
Appearance
istočno-malajsko-polinežanski | |
---|---|
Geografska rasprostranjenost | istočna Indonezija i Okeanija |
Jezička klasifikacija | austronežanski
|
Podpodela | |
Glotolog | east2712[1] |
Južnohalmahersko-zapadnonovogvinejski jezici (osnovna grana istočno-malajsko-polinežanskih jezika) | |
Osnovne grane okeanskih jezika (okeanski jezici su osnovna grana istočno-malajsko-polinežanskih jezika):
Crne elipse na severozapadu Mikronezije su palaučki i čamorski jezik (nisu deo okeanske grane jezika, ali geografski pripadaju Okeaniji). Crni krugovi unutar zelenih su ostrvski papuanski jezici. |
Istočno-malajsko-polinežanski jezici su hipotetička podgrupa malajsko-polinežanske grane austronežanskih jezika.[2] Ova podgrupa je još uvek kontroverzna, jer je isključivo zasnovana na leksičkim dokazima, bez zajedničkih fonoloških inovacija.[3] Na suprot tome, validnost dve njene podrgupe, južnohalmahersko-zapadnonovogvinejske i okeanske, potvrđuju fonološke i leksičke inovacije, i opšte su prihvaćene kao validne podgrupe.
Rasprostranjenost
[uredi | uredi izvor]Istočno-malajsko-polinežanski jezici su u upotrebi na ostrvima u blizini zapadne i severozapadne obale Nove Gvineje (od kojih je najzapadnije ostrvo Halmahera) i u Okeaniji.
Klasifikacija
[uredi | uredi izvor]Istočno-malajsko-polinežanski jezici:
- Južnohalmahersko-zapadnonovogvinejski
- Okeanski (približno 450 jezika)
Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Eastern Malayo-Polynesian”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ^ Blust, Robert (1993). „Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian”. Oceanic Linguistics. 32 (2): 241—293. JSTOR 3623195. doi:10.2307/3623195.
- ^ Ross, Malcolm (2005), "Some current issues in Austronesian linguistics", in D.T. Tryon, ed., Comparative Austronesian Dictionary, 1, 45–120. Berlin: Mouton de Gruyter.