Kazan (reka)
| Kazan (reka) Kazan River Harvaqtuuq | |
|---|---|
 | |
 Drenažni basen reke Telon | |
| Opšte informacije | |
| Dužina | 1.000 km (620 mi) km |
| Basen | 71.500 km2 (27.600 sq mi) km2 |
| Vodotok | |
| Izvor | Severozapadne teritorije |
| Koor. izvora | 60° 34′ 22″ N 102° 08′ 47″ W / 60.57278° S; 102.14639° Z |
| Ušće | jezero Bejker |
| Koor. ušća | 64° 2′ 30″ N 95° 29′ 5″ W / 64.04167° S; 95.48472° Z |
| Geografske karakteristike | |
| Država/e |  Kanada |
| Oblast | Severozapadne teritorije Nunavut |
| Naselja | Česterfild Inlet |
| Pritoke | Dubont, Kazan |
| Reka na Vikimedijinoj ostavi | |
Kazan (reka) (engl. Kazan River, Harvaqtuuq [1] ᓴᕐᕙᖅᑑᖅ[2] jaki brzaci[3] i mesto sa velikom brzinom vode[1][2]) je reka kanadskog nasleđa koja se nalazi u Nunavutu, Kanada. Den ime za reku bilo je Kasba-tue što znači „reka bele jarebice”. Ime je očigledno promenjeno u Kazan krajem 19. veka zbog uticaja misionara „reda Marije Bezgrešne”.[4] Izvorište reke je u severnom Saskačevanu[5] kod jezera Kasba, i teče na sever oko 1.000 km (620 mi)[5] pre nego što se uliva u jezero Bejker (64° 09′ 00″ N 95° 30′ 00″ W / 64.15000° S; 95.50000° Z) , na suprotnoj strani ušća reke Telon. Duž svog toka reka teče kroz nekoliko jezera, uključujući jezero Enadaj i jezero Jatkjed, preko vodopada Kazan (25 m (82 ft)), niz klisuru od crvenog peščara[5] i kroz borealnu šumu i tundru. To je poslednji deo reke, ispod jezera Enadaj, koji je iznad linije drveta i označen je za reku kanadskog nasleđa.
Fauna i flora[uredi | uredi izvor]
Iako se mnoge vrste divljih životinja mogu posmatrati duž reke, najpoznatije su karibui (stada Kamanirjuak i Beverli). Preko 300.000 karibua migrira kroz ovu oblast i kaže se da je to najveća migracija bilo koje kopnene životinje. Ostale divlje životinje koje se mogu posmatrati u ovoj oblasti su mošus, žderavac, sivi soko i mnoge vrste riba.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Obilje divljih životinja duž i blizu reke privlačilo je i Karibu Inuite i Čipevian Sajisi Dene oko 5.000 godina. Prvobitno, Karibu Inuiti nisu živeli u tom području, ali su se vraćali na obalu gde su provodili zimu. U 18. veku, Dene su koristili ovu oblast i Karibu Inuiti, posebno Harvakturmiut („narod Harvaktuk”) i Ihalmiut grupe, počeli su da žive duž reke tokom cele godine.[6] Ostaci kampova Ihalmiut i kampova Dene mogu se naći duž reke. Iako Inuiti danas više ne žive duž reke, oni i dalje putuju njom u lov i pecanje.
Prvi Evropljanin koji je posetio ovu oblast bio je Semjuel Hern 1770. na jezeru Jatkid. Međutim, reka nije mapirana sve dok je nije posetio kanadski geolog i kartograf Džozef Tirel 1894. Istraživač Knud Rasmusen je takođe posetio ovu oblast 1921–1924 tokom Pete ekspedicije Tule.
Rekreacija[uredi | uredi izvor]
Reka je takođe postala popularna destinacija za kajakaše i kanuiste.[7]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Harvaqtuurmiut : The Heritage of the Inuit of the Lower Kazan River
- ^ a b „Kitikmeot Heritage Centre”. Arhivirano iz originala 15. 01. 2013. g. Pristupljeno 28. 03. 2022.
- ^ Tuhaalruuqtut, Ancestral Sounds
- ^ Sikstrom, C. B. (2012-12-10). „The Naming of Kazan River, Nunavut, Canada”. Arctic (na jeziku: engleski). 65 (4): 433—438. ISSN 1923-1245. doi:10.14430/arctic4241. Arhivirano iz originala 2018-06-02. g. Pristupljeno 2016-04-20.
- ^ a b v "Nunavut: Heritage Rivers" Arhivirano 2013-01-21 na sajtu Wayback Machine The Atlas of Canada
- ^ Farley Mowat (2006). No Man's River. Da Capo Press. стр. 24. ISBN 978-0-7867-1692-0.[мртва веза]
- ^ „Kazan River | Canadian Canoe Routes”.
Литература[uredi | uredi izvor]
- Keith, Darren. Inuit place names and land-use history on the Harvaqtuuq (Kazan River), Nunavut Territory. Thesis (M.A.)--McGill University, 2000, 2000. ISBN 0-612-64162-7
