Kobaš
Kobaš | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština | Srbac |
| Stanovništvo | |
| — 2013. |  887 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 05′ S; 17° 44′ I / 45.09° S; 17.73° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
  Kobaš Kobaš na karti Bosne i Hercegovine | |
Kobaš (ranije Bosanski Kobaš) je naseljeno mjesto u opštini Srbac, Republika Srpska, BiH.
Prošlost[uredi | uredi izvor]
Činilo je oppštinu Kobaš 1865. godine - 14 sela, sa ukupno 796 duša.[1] Broj stanovnika Srba u Kobašu između dva popisa 1847. i 1867. godine se smanjio za 87 duša; od 942 na 855 je spao.[2] Kobaš je bio 1885. godine u sastavu Novogradiškog izbornog sreza za srpski crkveno-narodni sabor u Karlovcima. U njemu je tada popisano 855 pravoslavnih Srba.[3]
Književnik Emil Čakra je 1854. godine objavio u srpskom listu "Svetozoru" pesmu pod nazivom "Kobaškinja". Reč je o staroj narodnoj pesmi posvećenoj tragičnoj smrti devojke Mare Margetić rodom iz Kobaša. Ona je 1611. godine došla iz svog sela u Požegu, da osveti njenog "ljubeznika" - ubije Husein-pašu Sulemanića. Paša je njenog dragog zarobio u bici kod Našica, pa pogubio. Zaustavio je Maru turski stražar i ubio, ali ona je već dotad trojicu Turaka smakla.[4] U Kobašu polovinom 19. veka žive Srbi i Turci. Po smrti trgovca iz Broda, Anastasa Pahanija, prodavana mu je imovina, od koje se u Kobašu (na Savi) nalazila lađa pod imenom "Magdalina". U lađi koja je bila u trošnom stanju, moglo se prevesti 2000 merova žitarica.[5]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
| Nacionalnost[6] | 2013. | 1991. | 1981. | 1971. | 1961. |
| Muslimani | 798 | 678 | 868 | ||
| Srbi | 100 | 123 | 160 | ||
| Jugosloveni | 76 | 271 | 14 | ||
| Hrvati | 16 | 37 | 74 | ||
| Albanci | 9 | 5 | |||
| Romi | 3 | ||||
| Crnogorci | 2 | ||||
| Makedonci | 1 | ||||
| Slovenci | 1 | ||||
| Mađari | 1 | ||||
| ostali i nepoznato | 24 | 20 | 18 | ||
| Ukupno | 887 | 1.014 | 1.145 | 1.014 |
| Demografija[6] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1948. | 702 | |
| 1953. | 943 | |
| 1961. | 995 | |
| 1971. | 1.140 | |
| 1981. | 1.145 | |
| 1991. | 1.014 | |
| 1993. | 1.043 | |
| 2013. | 887 | |
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Srpski letopis", Budim 1866. godine
- ^ "Glasnik društva srpske slovesnosti", Beograd 1872. godine
- ^ "Zastava", Novi Sad 1885. godine
- ^ "Svetovid", dodatak "Svetozor", Beč 11. decembar 1854. godine
- ^ "Srbski dnevnik", Novi Sad 1857. godine
- ^ a b Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
- ^ Demografski procesi u selima srbačke opštine (podaci za Vanredni popis stanovništva 1993. godine, preuzeti od SO Srbac), autor: Ljilja Kopren, Srpske zemlje i svijet (geografski naučno-popularni časopis), Godina XIV, Broj 26, štampa: Viluks d.o.o. u 3.000 primjeraka, izdavač: Geografsko društvo Republike Srpske, Banja Luka (februar, 2007), pp. 16 i 17
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Naseljena mjesta | Bajinci, Bardača, Brezovljani, Brusnik, Vlaknica, Gaj, Glamočani, Gornja Lepenica, Gornji Kladari, Gornji Srđevići, Donja Lepenica, Donji Kladari, Donji Srđevići, Dugo Polje, Ilićani, Inađol, Kaoci, Kobaš, Korovi, Kukulje, Lilić, Nova Ves, Novi Martinac, Nožičko, Povelič, Prijebljezi, Razboj Župski, Razboj Ljevčanski, Rakovac, Resavac, Selište, Seferovci, Sitneši, Sitneši Mali, Srbac, Srbac Selo, Stari Martinac, Ćukali, Crnaja |  |
|---|---|---|
