Kotore
Kotore | |
---|---|
Administrativni podaci | |
Država | Srbija |
Autonomna pokrajina | Kosovo i Metohija |
Upravni okrug | Kosovskomitrovački |
Opština | Srbica |
Stanovništvo | |
— 2011. | 279 |
Geografske karakteristike | |
Koordinate | 42° 48′ 04″ S; 20° 44′ 35″ I / 42.80111° S; 20.74306° I |
Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
Aps. visina | 730 m |
Ostali podaci | |
Poštanski broj | 41000 |
Pozivni broj | +383 (0)28 |
Registarska oznaka | 02 |
Kotore (alb. Kotorr) je naselje u opštini Srbica, Kosovo i Metohija, Republika Srbija. Prema popisu stanovništva iz 2011. godine, selo je imalo 279 stanovnika, većinu stanovništva činili su Albanci.[a] Istorijski i geografski selo Kotore pripada Drenici.
Geografija
[uredi | uredi izvor]Kotore se nalazi na brdovito - brežuljkastom zemljištu dreničkog pobrđa, a pripada dreničkom džematskom tipu naselja. U ataru ovog naselja nalaze se zidine drevnog naselja, zidine od kamena i cigle. Tokom vremena seljaci su ove zidine porušili, pa su od tog materijala zidali svoje kuće. Skoro sve seoske kuće u ovome selu sazidane su od materijala porušenog ovog rrada, čije su se zidine ipak očuvale do današnjih dana. Selo ima kolektivnu meraju i šumu. Do Kotora se nalaze Radiševska reka i Krligatska reka, na kojima seljani napajaju domaću stoku. Do sela se nalazi brdo Kodra vores, gde je nekada bilo starovremsko groblje.[1] Do sela postoje dva groblja: jedno srpsko, a drugo albansko. Kotore se nalazi severno od puta Peć-Mitrovica, , oko 8 kilometra severozapadno od Srbice.[2]
Istorija
[uredi | uredi izvor]Prvi put se pominje se u turskom popisu oblasti Brankovića 1455, sa 33 srpskih kuća,[2] među kojima je i kuća popa Vladislava.[2] Selo je imalo staru crkvu, od kojih danas postoje samo mikrotoponimi: Crkva (alb. Kisha) i Crkveni do (alb. Lugu i Kishës).[2][3] Na sred sela, gde se danas nalaze seoske kuće, po tradiciji se nalazilo Svatovska groblje. Isto tako, pored sela postoji i danas drugo Svatovska groblje, koje potiče iz istog vremena kao i ono u selu koje je uništeno. To su bila groblja dva svatova, koja su se tu susrela, potukla i izginula. Do sela postoje dva groblja: jedno srpsko, a drugo albansko.[1]
Nakon kosovskog rata 1999. godine, uz prisustvo snaga KFOR-a pod vođstvom NATO-a, spaljene su dve kuće koje su pripadale Srbima i jedna kuća je nezakonito zauzeta.[4]
Poreklo stanovništva po rodovima
[uredi | uredi izvor]Podaci porekla stanovništva po rodovima iz 1936. godine:[1]
Srpski rodovi:
- Petrović, ć, fis Keljmendi, prislužuju Veliku Gospojinu. Doseljeni su kao čifčije 1846. godine iz sela Rudnika, u Metohiji. Kao što se vidi iz navedenoga, ovaj rod poznaje organizaciju fisa, bez rodovske tradicije o bratstveničkoj pripadnosti. Rodovska pak pripadnost naziva se imenom podrekla.
- Đoković, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, prislužuju Sv. Nikolu Letnjeg. Doseljeni su 1856. godine iz sela Leočine, u Metohiji, starinom su od plemena Kuča—Crna Gora.
- Kandić, od fisa Gaši, 2 kuće. Slave Sv. Petku, a prislužuju Petkovicu. Rodovsko poreklo im je iz Crne Gore. Od ovoga roda odselila se 1 kuća 1886. godine u Vučitrn. U Vučitrnu je to rod Kotarac koji se preziva po zavičajnom selu, odakle je doseljen. U to vreme, odseljena je iz Kotora od ovog roda i 1 kuća u Kosovsku Mitrovicu. Od starine je ovaj rod obdelavao zemlju u Kotoru kao čifčije.
- Joković, od fisa Šalja, 4 kuće, slave Sv. Đorđa Alimpija, prislužuju Spasovdan. Starinom su iz Perkovca u Ibarskom Kolašinu, odakle su preseljeni u selo Viču—Kosanica, a odatle su 1894. godine prešli u Kotore. Ovaj rod takođe poznaje organizaciju fisa.
- Tusić, od fisa Gaši, 1 kuća, slave Petkovdan, prislužuju Sv. Iliju. Poreklom su iz sela Zagulja u Ibarskom Kolašinu, odakle su se doselili 1926. godine.
- Rakićekić, od fisa Kuči, 1 kuća, slave Đurđic, a prislužuju Sv. Panteliju. Starinom su Babići iz sela Brnjaka u Ibarskom Kolašinu, odakle su se doselili 1846. godine. Jedna kuća od ovoga roda odselila se 1906. godine u Vučitrn, kao domazeti. Oba ova roda poznaju organizaciju fisa, ali bratstveničku ne poznaju.
Albanski rodovi:
- Ajrizi, od fisa Gaši, 9 kuća, starinom su iz Albanije, a doselili su se preko Metohije 1846. godine, kada je doseljeno 1 domaćinstvo. Od istog roda doselile su se još dve kuće, od kojih se 1 kuća naselila u dreničko selo Radiševo, a 1 u selo Suvo Grlo, u Metohijski podgor. Godine 1926. od onora roda se 1 kuća odselila u Kosovsku Mitrovicu, a 2 kuće u Albaniju.
- Behrami, od fisa Gaši, 6 kuća. Ovaj je rod poreklom iz Banjske sa Kosova, odakle su njihovi preci doseljeni 1836. godine, kojom prilikom je doseljena 1 kuća. Prvobitno su se u Kotoru bavili zemljoradnjom kao napoličari, a potom su kupili imanje. Od ovoga roda odselila se 1 kuća 1896. godine u selo Voćnjak, u Metohiji, a 1 kuća 1924. godine u Kosovsku Mitrovicu.
Prema iznetome, u selu Kotore bilo je 1936. godine ovo populaciono stanje: srpskih rodova js bilo 6, sa 10 kuća. Albanski rodova je bilo 2, sa 15 kuća.[5]
Stanovništvo
[uredi | uredi izvor]Godina | 1914 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2011 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Stanovništvo | 195 | 401 | 422 | 422 | 430 | 516 | 411 | 279 |
Napomene
[uredi | uredi izvor]- ^ Popis iz 2011. na Kosovu i Metohiji su sproveli organi samoproglašene Republike Kosovo. Ovaj popis je bio bojkotovan od strane velikog broja Srba, tako da je realan broj Srba na Kosmetu znatno veći od onog iskazanog u zvaničnim rezultatima ovog popisa.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v Vukanović 2005, str. 313.
- ^ a b v g Alekseй Lidov (2007). Kosovo: Orthodoks heritaže and kontemporarы katastrofe. Indrik. str. 289.
- ^ Gojko Subotić (1997). Terra Sacra: L'Arte Del Cossovo. Jaca Book. ISBN 978-88-16-60198-7.
- ^ Zoran Andjelković; Center for Peace and Tolerance (2000). Days of terror: in the presence of the international forces. Center for peace and tolerance. str. 105, 154. „Kotore, Srbica”
- ^ Vukanović 2005, str. 314.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Vukanović, Tatomir (2005). Drenica - druga srpska Sveta Gora : antropogeografska i etnološka razmatranja na terenu i u narodu vršena 1934-1937. godine. Beograd: „Centar za očuvanje nasleđa Kosova i Metohij”. str. 313—314. COBISS.RS 122086668