Lirski paralelizam
Lirski paralelizam je termin stilistike za podvrstu stilske figure ponavljanja i označava ponavljanje rečeničnih delova ili čitavih rečenica. Jedno je od osnovnih stilskih sredstava poezije.
Osnovni organizacioni princip pesničkog jezika, metar, nastaje ponavljanjem određenog stalnog rasporeda prozodijskih signala: sloga, dužine, jačine ili visine. Ponavljati se mogu i drugi elementi jezika, pa se opšti pojam ponavljanja u antičkoj retorici raščlanjivao u mnogobrojne podvrste, od kojih se danas razlikuju uglavnom sledeće:
- ponavljanje glasova: aliteracija, asonanca, rima
- ponavljanje reči: anafora, epifora, simploha, anadiploza; u širem smislu ovde se ubrajaju i ponavljanja samog značenja uz drugi oblik (sinonimija) i samog oblika uz drugo značenje (homonimija)
- ponavljanje novih elemenata reči (poliptoton), sintaksičkih obrazaca i većih govornih celina: u poeziji se ponavljaju stihovi ili čitave strofe, posebna vrsta takvog ponavljanja je refren.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Nikolić, Ljiljana; Milić, Bosiljka. „Rečnik književnoteorijskih pojmova”. Čitanka sa književnoteorijskim pojmovima za III razred srednje škole. Beograd: Zavod za udžbenike. str. 328. ISBN 978-86-17-14339-6.