Milan Atlagić (general)
| milan atlagić | |
|---|---|
 Milan Atlagić prije II svjetskog rata | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 25. januar 1914. |
| Mesto rođenja | Vrtoče, kod Petrovca, Austrougarska |
| Datum smrti | 11. septembar 1972. (58 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija |
| Profesija | vojno lice |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1963. |
| Čin | general-major |
| Odlikovanja |  |
Milan Atlagić (Vrtoče, kod Bosanskog Petrovca, 25. januar 1914 — Beograd, 11. septembar 1972) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Milan Atlagić Perkić je rođen 1914. godine u Vrtoču, kod Petrovca, od oca Bože Atlagića Perkića i majke Ruže Glušica iz Like.[1][2] Odrastao je sa tri brata i dvije sestre.[2] Potiče iz zemljoradničke porodice. Prije rata bio je radnik.[1] Bio je oženjen Nevenkom Zorić iz Teočaka i sa njom imao sina Stevu, koji je stradao 1943. i ćerke Daru i Milanku.[2]
Po okupaciji Jugoslavije, uključio se u pripreme za ustanak i bio je jedan od organizatora oružanog ustanka. 27. jula 1941. Od prvih dana učestvovao je u ustaničkim i gerilskim akcijama, sa puškom koju mu je dao otac Božo. Njegova razboritost bila je ključna da bude izabran za komandira vrtočke čete.[1] Bio je pripadnik Treće krajiške brigade od njenog nastanka, pa do 1943. U KPJ je primljen 1941.[3] Učesnik je Bitke na Neretvi[4] i Bitke na Sutjesci.[5] U ratu je ranjavan.[6]
U ratu je obavljao dužnost komandira vrtočkog voda,[6] komandira vrtočke čete, prvo 4. (vrtočke) čete u 3. (petrovačko-bihaćkom) bataljonu Prvog krajiškog partizanskog odreda, a potom 2. (vrtočke) čete u 1. bataljonu Treće krajiške brigade. Nakon toga prima dužnost komandanta 1. bataljona Treće krajiške brigade. Krajem rata bio je zamjenik komandanta divizije,[5] a potom i komandant divizije.[3]
Nakon rata služio je kao oficir u JNA. Unapređen je u čin general-majora. Aktivna služba u JNA prestala mu je 1963. godine.
Više puta je odlikovan. Nosilac je Partizanske spomenice 1941.[3]
Umro je u Beogradu 1972. godine. Sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu. U rodnom Vrtoču mu je postavljena spomen-bista.[7]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v „CIP - Katalogizacija u publikaciji - Narodna biblioteka Srbije, Beograd 94(497.11)"1939/1945"(047.53) KAKO se stvara(la) istorija... : lične priče uče - PDF Besplatno skidanje”. docplayer.rs. Pristupljeno 2022-03-09.
- ^ a b v Pilipović - Dajanović, Nikica (1989). Sabor u Vrtoču. Mjesna zajednica Vrtoče. str. 10.
- ^ a b v Treća krajiška brigada - Zbornik sjećanja. Beograd: Odbor sekcije boraca Treće proleterske krajiške brigade u Beogradu. 1985. str. 590.
- ^ „Ovo je priča čika Milana (103), najstarijeg partizana u Banjaluci - Opcija” (na jeziku: bošnjački). 2017-07-27. Pristupljeno 2022-03-09.
- ^ a b Kučan, Viktor (1996). Borci Sutjeske. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. str. 664. ISBN 86-17-04984-7.
- ^ a b Petrovac u NOB. I tom. Bosanski Petrovac: Opštinski odbor SUBNOR-a Bosanski Petrovac. 1974. str. 476, 581.
- ^ „Spomenik Database | Memorial to Fallen Soldiers at Vrtoče”. spomenikdatabase (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-03-09.
