Miloš Kovačević (narodni heroj)
| miloš kovačević | |
|---|---|
.jpg) Miloš Kovačević | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1910 |
| Mesto rođenja | Grahovo, kod Nikšića, Knjaževina Crna Gora |
| Datum smrti | 26. februar 1943. (32/33 god.) |
| Mesto smrti | blizina Konjica, Nezavisna Država Hrvatska |
| Profesija | vojno lice |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | pre rata |
| Učešće u ratovima | Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 24. jula 1953. |
Miloš Kovačević (Grahovo, kod Nikšića, 1910 — blizina Konjica, 26. februar 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 1910. godine u Grahovu kod Nikšića. U Grahovu je završio osnovnu školu, kao i dva razreda tada jedinstvene škole u Jugoslaviji, privatne gimnazije u Grahovu. Njen osnivač, rukovodilac i profesor bio je Nikola Kovačević, jedan od stvaralaca i organizatora Komunističke partije Jugoslavije u Crnoj Gori, kasnije poznati jugoslovenski revolucionar. Škola je počela da radi 1922. godine i njeni đaci sticali su ne samo opšte znanje, već i znanje o klasnoj borbi i revoluciji. Tako je Miloš stekao prva revolucionarna saznanja i od tada ostao priklonjen ideji komunizma, kao i niz drugih polaznika ove škole, ne samo iz Grahova, već i iz drugih krajeva Crne Gore.[1]
Pošto nije imao materijalnih uslova za školovanje, 1927. godine, u sedmanaestoj godini, stupio je u Podoficirsku školu u Bileći i završio ju sa odličnim uspehom 1930. godine. Službovao je u Tuzli, Travniku i Trebinju. Posle dolaska u Trebinje, ne samo da se našao u sredini gde se odvijala politička aktivnost KPJ, već je došao pod uticaj poznate grahovske partijske organizacije, u kojoj su izuzetno aktivnu ulogu imali njegova braća i rođaci. Nekoliko godina pomagao je Savi Kovačeviću u organizovanju partijskog rada u bilećkom i trebinjskom garnizonu. Godine 1940, u trebinjskom garnizonu formirana je partijska ćelija, a za njenog pročelnika (sekretara) bio je izabran Miloš.[1]
U Aprilskom ratu, borio se na frontu prema Albaniji. Posle sloma i komadanja Jugoslavije, vratio se u Trebinje, odakle je uskoro, zbog ustaškog terora, morao s porodicom da pređe u Grahovo. Aktivno je učestvovao u pripremi Trinaestojulskog ustanka u Grahovu, a 17. jula 1941. godine, imenovan je za komandira čete u Grahovskom ustaničkom bataljonu. Ta četa je istog dana napala Italijane u Bari Grahovskoj, a 22. jula učestvovala u napadu na Grahovo, po čijem je oslobođenju zatvarala pravac Grahovo-Risan. Posle jenjavanja ustanka, Miloš je postao član rukovodstva Barskog gerilskog odreda. Radio je na pripremama borbe, kao i na suzbijanju uticaja petokolonaških elemenata.[1]
Kao iskusnog vojnika, koji se istakao u Aprilskom ratu i u Trinaestojulskom ustanku, s vodom boraca uputili su ga na sektor Gacka, kako bi zajedno s oko 270 Crnogoraca i s hercegovačkim jedinicama učestvovao u napadu na okupatorski garnizon. Istakao se u Pljevaljskoj bici, gde je bio zamenik komandira čete u bataljonu „Peko Pavlović“. Pošto je bio ranjen, vraćen je na teren i, do maja 1942. godine, radio je u štabu grahovskog bataljona i u Mesnom komitetu KPJ Grahovo. Angažovao se na raznim vojnim, političkim i drugim zadacima, na učvršćenju vojnih jedinica, pozadine, narodne vlasti i društvenih organizacija, te na razbijanju pete kolone.[1]
Kada je, 12. juna 1942. godine, formirana Peta proleterska brigada, bio je postavljen za zamenika komandira Prve čete Trećeg bataljona. Na toj dužnosti ostao je do avgusta iste godine i učestvovao u borbama na tromeđi Crne Gore, Bosne i Hercegovine, na Zelengori i na pravcu proboja brigade za Bosansku krajinu. Do formiranja divizija, najpre je bio zamenik komandanta Kupreškog partizanskog bataljona, a potom komandant Prozorskog partizanskog bataljona.[1]
Novembra 1942. godine, bio je imenovan za komandanta Mostarskog bataljona Desete hercegovačke brigade. Bataljon i Miloš su se istakli u zauzimanju Turbeta, u borbama na pruzi Sarajevo-Bosanski Brod i u zauzimanju Žepča. Za uspeh kod Žepča pohvalio ih je Vrhovni komandant Josip Broz Tito. U napadu Treće divizije na Prozor, s pravca napada Desete hercegovačke brigade, Miloš je prvi prodro sa svojim bataljonom. Posle toga, usledile su izuzetno teške borbe u dolini Neretve. Miloš je poginuo je u jednom od žestokih juriša protiv četnika i Nemaca kod Konjica, 26. februara 1943. godine, na čelu bataljona.[1]
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
