Miloš Krivokapić
Miloš Krivokapić | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 1819 |
| Mesto rođenja | Bati |
| Datum smrti | 25. novembar 1907. (87/88 god.) |
| Mesto smrti | Riđani, Crna Gora |
Miloš Androv Krivokapić (Bati, Cuce, 1819 — Riđani, 25. novembar 1907, po julijanskom kalendaru 12. novembra) bio je crnogorski vojvoda iz plemena Cuce.
Život
[uredi | uredi izvor]
Otac mu je bio Andro Šunjov, a majka Rosa Pejović. Od malih nogu se učio četovanju. Ističe se u borbama sa korjeničkim Turcima, i u borbama na Grahovu 1838 — 1843. Tih godina ga je Njegoš primio u perjanike. 1852 knjaz Danilo ga je imenovao za kapetana cuckog plemena, a godinu dana kasnije za cuckog serdara i senatora crnogorskog. Jedan je od svjedoka Pohare Kuča gdje je od gnjeva Crnogoraca i vojvode Mirka, spasio život jednom djetetu. Za razliku od Mirka Petrovića, imao je civilizovaniji odnos prema ovom brđanskom plemenu.[1] Učestvovao je u bici na Grahovcu 1. maja 1858. godine, kada je predvodio cucki bataljon kao serdar, a poslije bitke je dobio čin vojvode. Tom prilikom je dobio nož Uzun Mirka koji je prvobitno kupio Ivo Radonjić, a onda ga je knjaz Danilo otkupio za 120 talijera u zlatu i predao Milošu. U bici na Grahovcu srpska vojska je uzmicala pred Turcima i vojvoda Miloš je sjeo na kamen i rekao: Ajte zbogom i kažite da ste me ovdje ostavili. Tada se njegova vojska raspali i počini čuda od junaštva. Zbog te pobjede na Spasovdan, Crna Gora se znatno proširila na prostor Hercegovine.[2] Bio je pobratim sa Jolom Piletićem. Umro u 88. godini života i sahranjen je kod Nikšića u Riđanima.
Glas Crnogorca je povodom njegove smrti objavio pohvalni tekst o pokojniku, u kojem je između ostaloga navedeno: Rođen i odnjegovan u siromašnoj, ali junačkoj zadruzi - vojvoda se Miloš iz mladih godina dao na izučavanje one surove četničke škole, koja je u njegovoj otadžbini osiguravala opstanak, koja je njegovu otadžbinu i stavljala kao žižu, kao kulu svjetiljku unakrst raskomadanog Srpstva...[3] Na sahrani mu je počasni govor držao Mijuško Mijušković, a između ostaloga je rekao: Ti si onaj junak koji je viteški poslužio tri crnogorska Gospodara, prvog Gospodara Petra II Petrovića Njegoša i genija srpskog... A na Garhovcu poslužio si munjovitu krunu i oštru sablju srpskog viteza i crnogorskog Gospodara Knjaza Danila. Sahranjen je o državnom trošku. Na sahrani je bio princ Mirko Petrović, a njegovog oca, knjaza Nikolu je zastupao Novak Ramov Jovović.[4]
Porodica
[uredi | uredi izvor]Imao je suprugu Radušu, sina Dragu, kćeri Mare, Ružicu i Milosavu i brata Janka. 1907. godine imao je 15 unučadi: Božu, Matu, Milutina, Đuru, Marka, Jovu, Blažu, Vladu, Božu, Dušana, Dobranu, Stanu, Petranu, Milicu i Zlatanu.[5] Potomstvo mu se danas uglavnom nalazi u Nikšiću, Baru i Beogradu.
Odlikovanja
[uredi | uredi izvor]Miloš Krivokapić je dobio nekoliko odlikovanja za svoje vojne zasluge i junaštvo.[6]
- Danilov krst, odlikovanje knjaza Danila
- Orden Svete Ane, odlikovanje ruskog cara Aleksandra II
- Krst Franca Jozefa drugog reda, odlikovanje austrougarskog cara Franca Jozefa
- Sultanova zvijezda
- Obilića medalja
- Medalja za hrabrost
- Medalja za junaštvo
- Mač Uzun Mirka Apostolovića
Galerija
[uredi | uredi izvor]-
Grob Miloša Krivokapića u Riđanima kod crkve Svetog Nikole -
-
-
-
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Vujačić, Marko (1969). Vojvoda Mirko Petrović. Beograd: Prosveta. str. 119.—122.
- ^ Tomanović 2018, str. 482..
- ^ Glas Crnogorca, br. 50. Cetinje. 1907. str. 5.,6.
- ^ Glas Crnogorca, br. 52. Cetinje. 1907. str. 3.,4.
- ^ Glas Crnogorca, br. 52. Cetinje. 1907. str. 4.
- ^ Vojvoda Miloš Krivokapić.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Tomanović, Lazar (2018). Memoari. CID, Podgorica.
