Milutin Karišik
| Milutin Karišik | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. oktobar 1923. |
| Mesto rođenja | Surčin, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 17. maj 1993. (69 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad, SR Jugoslavija |
| Zanimanje | glumac i reditelj |
Milutin Karišik (Surčin, 5. oktobar 1923 — Novi Sad, 17. maj 1993) bio je jugoslovenski i srpski glumac, pozorišni reditelj i pozorišni radnik.
Biografija i karijera[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu završio je u Surčinu 1939. godine, a gimnaziju je učio u Vršcu, Subotici, Knjaževcu, Nišu i opet u Vršcu, u kojem je i maturirao 1947. godine.[1][2] Diplomirao je na Grupi za opštu književnost sa teorijom književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu 1964. godine.[2][3]
Kao glumac i reditelj radio je u Narodnom pozorištu „Sterija” u Vršcu (1945−1950. i 1952−1959), HNK u Osijeku (u sezoni 1951/52) i Narodnom pozorištu „Toša Jovanović“ u Zrenjaninu (1959−1964). Od 1964. do 1976. godine je bio samostalni savetnik u Pokrajinskom sekretarijatu za obrazovanje, nauku i kulturu Izvršnog veća Vojvodine, od 1976. do 1983. bio je sekretar Kulturno-prosvetne zajednice Vojvodine, a od 1. jula 1983. direktor Pozorišnog muzeja Vojvodine.[4] Od 1969. je obavljao dužnost sekretara Zajednice profesionalnih pozorišta Vojvodine, zalažući se za iznalaženje što primerenijih rešenja u radu profesionalnih pozorišta u Pokrajini, pa samim tim i u Srpskom narodnom pozorištu.[2][5][6]
Jedan je od inicijatora kontinuiranog praćenja teatarskog stvaralaštva mnogih naših sredina (Vršac, Zrenjanin, Sombor, Subotica).[7] Priredio je izložbe „Sterijina Pokondirena tikva na jugoslovenskim scenama“ (1974), „Vojvođanska pozorišta 1945−1975“ (1975) i „Sterija na vojvođanskim scenama 1945−1976“ (1976).[2] Od 1968. bio je u redakciji „Almanaha pozorišta Vojvodine“.[2] Napisao je komedije Parničari (Vršac 1959; Zenica 1962) i Društvene igre, pod pseudonimom – Mića Milutinović (Vršac 1965).[8] Sa nemačkog je preveo Vojceka Georga Bihnera (Sombor 1973) i Kolo A. Šniclera (Subotica 1932).[2][9]
Objavio je preko pedeset tekstova iz života i rada profesionalnih i amaterskih pozorišta u SAP Vojvodini i niz članaka o savremenom nemačkom pozorištu u „Našoj sceni“, „Dnevniku“, „Sceni“, „Almanahu pozorišta Vojvodine“, novosadskom „Pozorištu“, „Zrenjaninu“, „NIN-u“, „Teatronu“ i „Kulturnom životu“.[2] Ostvario je na desetine režija u amaterskim pozorištima u Vršcu, Zrenjaninu, Kikindi, Novom Kneževcu, Kovinu, Novom Bečeju, Žablju, Crvenki, Bačkoj Palanci i rukovodio je mnogim seminarima za pozorišne amatere.[2]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Parničari, komedija u dva dela, rkp. u Biblioteci NP „Sterija“, Vršac
- Društvene igre, komedija u dva dela, rkp. u Biblioteci NP „Sterija“ Vršac
- Susret – mogućnosti zbližavanja; Repertoar i priznanja; Mali leksikon u: 20 susreta pozorišta Vojvodine, Novi Sad 1970. godine, s. 3, 43, 45-81, 83-101
- Profesionalna pozorišta u SAP Vojvodini (1945−1975), Novi Sad 1975.
- Sterija na vojvođanskim scenama, Zrenjanin 1976.
- Narodno pozorište „Sterija“ u Vršcu (1945−1975), Novi Sad–Vršac 1980.
- Nastanak manifestacije i njen razvoj, u: 30 susreta pozorišta Vojvodine, Novi Sad 1980. godine, s. 31-73.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ J. Putnik, Tajna Nikoletine Bursaća, Večernje novosti, 25. IV 1958
- ^ a b v g d đ e ž Karišik Milutin Srpsko narodno pozorište 26. 10. 2023
- ^ M. Maticki, Ćopićev „Nikoletina Bursać“ na sceni u Vršcu, Dnevnik, 14. III 1958
- ^ N. Medvedev, Naličje jedne iluzije, Zrenjanin, 24. XII 1960
- ^ O. Novaković, „Mećava“ Pere Budaka na sceni Vršačkog pozorišta, NS, 1953, br. 59-60, s. 6
- ^ T. Manojlović, Angažovanost načelom humanosti, Dnevnik, 6. XI 1962
- ^ D. Kopčalić, Romantika i stvarnost, Dnevnik, 13. XII 1965
- ^ M. Pražić, Atraktivni vodvilj, Dnevnik, 2. X 1968
- ^ M. Kujundžić, Patrijarhalni hipici, Dnevnik, 19. X 1971.
