Mitropolit crnogorsko-primorski Ilarion II
| Ilarion Roganović | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. jul 1828. |
| Mesto rođenja | Podgorica, Crna Gora |
| Datum smrti | 15. januar 1882. (53 god.) |
| Mesto smrti | Cetinje, Knjaževina Crna Gora |
| Prethodnik | Nikanor Ivanović |
| Naslednik | Visarion Ljubiša |
Ilarion II (svetovno Ilija Roganović; Podgorica, 12. jul 1828 — Cetinje, 15. januar 1882) bio je mitropolit crnogorsko-brdski od 1860. do 1882. godine. Bio je i prvi predsednik crnogorskog Crvenog krsta.
Biografija
[uredi | uredi izvor]
Rođen je kao Ilija od roditelja Đura i Marije, rođene Marković.
Pop Aleksija Radičević i jeromonah Isaije Bajković su ga učili pismenosti. Zamonašen je u manastiru Vranjini. Mitropolit Petar II Petrović Njegoš ga je rukopoložio u čin jerođakona 1843, a 1847. u čin jeromonaha. Poslije smrti jeromonaha Isaije postavljen je za starješinu manastira Ždrebaonik, a 1856. pozvan je na Cetinje da izučava bogoslovske predmete u cetinjskoj seminariji.[1]
Jeromonah Ilarion je postao starješina manastira Ostrog. Pošto je Nikanor Ivanović 1860. napustio svoju katedru na Cetinju, postavljen je za mitropolita od strane knjaza Nikole 5. avgusta iste godine. Hirotonisan je 23. maja 1863. godine. U toku svoje arhijerejske službe osvetio je 45 novih hramova i rukopoložio 119 svešteničkih kandidata. Sahranjen je u Vlaškoj crkvi na Cetinju.
Češki novinar i putopisac Josef Holeček u knjizi "Crna Gora u miru" (1884) na 164. stranici (prevod na srpskom) donosi zanimljiv podatak da je vladika Ilarion igrao bilijar, sa zarobljenim Osman pašom. Britanski arheolog i putopisac ser Artur Evans u knjizi "Ilirska pisma" (1878), na stranici 165. piše: "... Nisam li ga video jedne letnje večeri, gde nesputan svojom dugom odorom, "baca kamen" s atletskim članovima svoga stada? Nisu li za njegov račun tekla burad piva za proteklo pola sata?... Mitropolit crnogorski počinje i vodi kolo na zelenoj livadi izvan seoske prestonice..."
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Pravoslavlje u Crnoj Gori, mitropolija crnogorsko-primorska, Cetinje 2006. pp. 70
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do 20. veka. Beograd: Evro.
- Jovanović, Radoman (1981). „Crna Gora 1851-1878”. Istorija srpskog naroda. knj. 5, sv. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 423—446.
- Durković-Jakšić, Ljubomir (1991). Mitropolija crnogorska nikada nije bila autokefalna. Beograd-Cetinje: Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve, Mitropolija crnogorsko-primorska.
- Mikavica, Dejan; Vasin, Goran; Ninković, Nenad (2013). Istorija Srba u Crnoj Gori 1496-1918. Novi Sad: Prometej.
- Mikavica, Dejan; Vasin, Goran; Ninković, Nenad (2017). Srbi u Crnoj Gori 1496-1918. Nikšić: Institut za srpsku kulturu.
- Markuš, Jovan (2006). „Katalog-diptih episkopa i mitropolita zetskih, crnogorskih i primorskih od 1219. do 2006.”. Pravoslavlje u Crnoj Gori. Cetinje: Svetigora. str. 39—86.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
