Mladen Mirčetić
| mladen mirčetić | |
|---|---|
 Mladen Mirčetić 1965. godine | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 18. mart 1885. |
| Mesto rođenja | Prizren, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 27. januar 1973. (87 god.) |
| Mesto smrti | Rjazanj, Ruska SFSR, Sovjetski Savez |
| Profesija | lekar |
| Porodica | |
| Supružnik | Ana Meljgunova |
| Deca | Svetozar Marčetić |
| Delovanje | |
| Učešće u ratovima | Ruska revolucija 1905. Prvi svetski rat Oktobarska revolucija Ruski građanski rat Drugi svetski rat |
| Služba | Ruska imperatorska vojska Crvena armija 1914—1921. 1941—1945. |
| Odlikovanja | Orden Lenjina |
Mladen Mirčetić (Prizren, 18. mart 1885 - Rjazanj, 7. mart 1973) je bio lekar i učesnik Ruske revolucije 1905. i Oktobarske revolucije 1917. godine.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 1885. godine u Prizrenu, u srpskoj činovničkoj porodici. U Prizrenu je završio školu i gimnaziju. Kao gimnazijalac pridružio se pokretu nacionalnog oslobođenja od osmanske vlasti. Godine 1903, za vreme jednog napada osmanskih vojnika na omladinsku grupu, zajedno sa svojim drugarom ubio je jednog Turčina. Zbog toga je morao da beži i napusti Prizren.[1][2]
Preko očeve veze s ruskim konzulom, Marčetić je bio prebačen na dalje školovanje u Rusiju. U Moskvi ga je prihvatilo Srpsko pravoslavno podvorje koje se inače brinulo o zbrinjavanju siromašnih srpskih studenata. Tu je postao student Moskovske duhovne akademije, a zatim Medicinskog fakulteta Moskovskog univerziteta. Zbog učešća u Ruskoj revoluciji 1905-1907. bio je na godinu dana isključen sa Univerziteta. Nakon završenog fakulteta zaposlio se u Rusiji, jer nije smeo da se vrati u zemlju. Kaa je 1911. završio Medicinski fakultet, poslan je kao mlad lekar na rad u Tambovsku guberniju na dužnost sreskog lekara, međutim tambovski general-gubernator Mučetov nije ga imenovao lekarom zbog toga što mu je u dokumentima pisalo da je u domovini bio učesnik nacionalnog pokreta za oslobođenje, a u Rusiji učesnik revolucije 1905. godine. Na kraju se zaposlio kao lekar praktikant.[1][2]
Izbijanjem Prvog svetskog rata 1914, Mirčetić, iako državljanin Srbije, bio je mobilizovan u rusku carsku vojsku i poslan na Riški front. Tu je oblavljao funkciju starijeg vojnog lekara u sanitetskom odredu 5. sibirske divizije 2. sibirskog korpusa. Nakon toga je bio načelnik poljske bolnice i vojnosanitetskog vlaka. Lečio je i prevozio ranjenike u pozadinske vojne bolnice u Saratov, Rjazanj, Penzu i druge gradove. Često je tokom bitaka znao puzati po rovovima tokom artiljerijskih napada da bi izvukao ranjenike. Za iskazano herojstvo bio je odlikovan tri puta tokom rata, 1915. i 1916. godine, visokim ruskim ratnim odlikovanjima svete Ane 3. reda s mačevima, Vladimira s mačevima i svetog Georgija s mačevima. Na fronti ga je zatekla i Oktobarska revolucija 1917. godine. Iste godine oženio se na fronti ruskom medicinskom sestrom vojnosanitetskog vlaka, Anom Ivanovnom Meljgunovom. Odmah je podržao ideje revolucije i pristupio njenim redovima.[1]
Kao lekar najpre je služio u crvenogardejskim odredima, a zatim u Crvenoj armiji sve do kraja građanskog rata 1921. godine. Bio je načelnik vojnosanitetskih crvenoarmejskih jedinica u Samari. Od 1. januara 1918. do 15. jula 1919. bio je stariji lekar, a zatim načelnik 144. vojnosanitetskog vlaka u sastavu Južnog fronta sovjetske armije. Od 15. jula 1919. do 1. oktobra 1919. bio je stariji ordinator 246. epidemske crvenoarmejske bolnice u Saratovu. Od oktobra 1919. bio je imenovan za starijeg lekara 6. puka (2. posebne pešačke brigade) "Krasnij komunar", a zatim je postao stariji lekar odreda posebne naznake Djatlova, na uralskom frontu. Bio je postavljen za rukovodioca sanitetskog odeljenja u diviziji "Čapajev", ali nije preuzeo funkciju, jer je oboleo o pegavog tifusa. Nakon ozdravljenja u februaru 1920. godine, bio je poslan na dužnost glavnog lekara 223. epidemijske vojne bolnice u Samari. Dana 8. aprila 1921. bio je demobilisan iz Crvene armije. Ostao je da živi u Rjazanju otkud mu je bila žena. Ovoga se puta nije vraćao u domovinu zbog učestvovanja u građanskom ratu na strani Crvene armije.[1]
Uključio se u rad na području medicine u Rjazanju. Od 15. juna 1921. radio je kao šef ambulante, koja je juna 1930. prerasla u gradsku polikliniku. Od 15. juna 1930. do 20. jula 1935. bio je stariji lekar 2. moskovske oblasne komunističke škole Rjazanja. Zatim je bio šef Ujedinjene gradske bolnice, a istovremeno je obavljao dužnost predsednika lekarsko-radničke komisije Rjazanjske oblasti.[2]
Za vreme Drugog svetskog rata 1941-1945, iako star već 56 godina, davao je sve od sebe radeći u vojnim bolnicama, lečeći teško ranjene crvenoarmejce.[2]
Za svoj rad na polju medicine, povodom 40. godišnjice karijere, Mladen Mirčetić dobio je mnoga priznanja i pohvale. Odlukom Prezidijuma Vrhovnog sovjeta SSSR-a, 14. aprila 1951. godine, u Kremlju u Moskvi uručen mu je Orden Lenjina, najviše sovjetsko odlikovanje, za "zasluge u izgradnji sovjetske medicine". Rukovodstvo Rjazanjskog oblasnog odeljenja mu je 6. marta 1952. godine odalo priznanje za njegov 40-godišnji lekarski rad.[2]
Konačno je došao u posetu rodnoj domovini Jugoslaviji 1965. godine, nakon 62 godine izbivanja.[2]
Mladen Mirčetić preminuo je u Rjazanju 27. januara 1973. godine. Nekrolog je objavljen u „Politici” od strane dela njegove rodbine u Prizrenu.[2]
Njegov sin Svetozar bio je inžinjer i naučni radnik u institutu u Rjazanju.[2]