Pređi na sadržaj

Mojsije Ostrogorski

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Mojsije Ostrogorski
Mojsije Ostrogorski
Lični podaci
Datum rođenja1854
Mesto rođenjaGubernija Gordno, Rusko carstvo
Datum smrti10. februar 1921.(1921-02-10) (66/67 god.)
Mesto smrtiPetrograd, Rusko carstvo
Naučni rad
PoljeEkonomija, sociologija, istorija, pravo, politika.
Democracy and the Organization of Political Parties (Demokratija i organizacija političkih partija)

Mojsije Jakovljevič Ostrogorski (takođe Moisej; ruski: Moiséй Я́kovlevič Ostrogórskiй; beloruski: Maйséй Я́kaўlevič Astragórski; Gubernija Gordno, Ruska imperija, sada u Belorusiji, 1854 - Petrograd, SSSR, 10. februara, 1921) je bio ruski politički naučnik, istoričar, pravnik i sociolog. Pored Maksa Vebera i Roberta Mikelsa, smatra se jednim od osnivača političke sociologije, posebno u oblasti teorije partijskih sistema i političkih stranaka.[1] Ostrogorski ističe da se odanost strankama često može porediti s lojalnošću veroispovestima. Bio je pripadnik prve Državne dume Ruske Imperije, predstavljajući pokrajinu Grodno 1906-1907. godine.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Mojsije Ostrogorski, ili Moisej Ostrogorski, rođen je i odrastao u pokrajini Grodno, studirao pravo na Državnom univerzitetu u Sankt Peterburgu i radio za rusko ministarstvo pravde. Devete decenije 19. veka odlazi u Pariz i studira na Institutu političkih nauka, gde je napisao svoju doktorsku disertaciju Les origines du suffrage universel (Poreklo opšteg prava glasa) (1885). Za vreme boravka u Francuskoj, Ostrogorski usvaja francusku političku misao, koju je čuvala ova svemoćna država, domovina mislilaca kao što su Kont, Dirkem, Tokvil, Simon i Prudon.[2]

Putovao je u SAD i Veliku Britaniju. Godine 1902. objavio je Democracy and the Organization of Political Parties[3] (Demokratija i organizacija političkih partija), koja poredi politički sistem ova dva naroda. Po povratku u Rusiju 1906. godine, postao je predstavnik dume za pokrajinu Grodno. Napušta politiku nakon rasparčavanja dume tokom ruske revolucije.

Kao politički mislilac prepoznat je na Zapadu pre nego u Rusiji. Ostrogorski je bio veoma uticajan na političku misao 20. veka.

Nakon napuštanja politike, predavao je na Psihoneurološkom institutu u Sankt Peterburgu.

Rad na političkim naukama[uredi | uredi izvor]

Ostrogorskov glavni rad bio je La democratie et l'organisation des partis politiques.[4] Naglasio je postojanje ponašalačkog determinizma u organizacionim strukturama: "Čim stranka, čak i ako je stvorena iz najplemenitijih namera, pokuša da se ovekoveči, ona neminovno teži degeneraciji", što je uticalo na kasnija istraživanja Maksa Vebera, Roberta Mikelsa i Andreja Sigfrida.[5]

Ostrogorski je takođe autor knjige koja govori o jednakosti polova: La Femme au point de vue du droit public.[6]

Dela[uredi | uredi izvor]

Kao advokat:

  • Legalni kalendar (1876)
  • Kasaciona praksa za godinu (1881)

Kao istoričar:

  • Hronologija ruske istorije (1872)
  • Hronologija opšte i ruske istorije (1873)
  • Kratka hronologija opšte i ruske istorije (1873)
  • Istorija Rusije za nacionalne škole (1891)
  • Udžbenik ruske istorije za treću godinu filološke gimnazije (1891)

Kao politički naučnik:

Artikli:

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Lipset 1982
  2. ^ Lipset, S.M. (1960).
  3. ^ "The Party System: Ostrogorski's Work on Democracy and Political Organization," The New York Times, December 27, 1902.
  4. ^ (Paris, 1903; the English edition, London, 1903; vol, 2 appeared as Democracy and the Party System in the United States, New York, 1910; the new advanced edition of all works under the title La democratie et les partis politiques, "Democracy and Political Parties", Paris, 1912)
  5. ^ (Scheider, Theodor. (1962).
  6. ^ (Paris, 1892, 2 English edition, London, 1908; German translation, Leipzig, 1897, the Polish translation, Warsaw, 1898)

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Barker, Rodney and Howard-Johnston, Xenia. "The Politics and Political Ideas of Moisei Ostrogorski," Political Studies, Volume 23, Issue 4. str. 415–429.
  • Laffond, Gilbert and Lainé, Jean. "Condorcet Choice and the Ostrogorski Paradox," . Social Choice and Welfare,. 32 (2).  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć), February 2009.
  • Lipset, S. M. "Introduction: Ostrogorski and the Analytical Approach to the Comparative Study of Political Parties." In M. Ostrogorski, Democracy and the Organization of Political Parties, 2 Vol., (1964; 1982 ed.)
  • Nermuth, Manfred (1992). „Two-Stage Discrete Aggregation: the Ostrogorski Paradox and Related Phenomena”. Social Choice and Welfare. 9 (2). S2CID 122155431. doi:10.1007/bf00187236. .
  • Pombeni, Paolo (jun 1994). „Starting in Reason, Ending in Passion. Bryce, Lowell, Ostrogorski and the Problem of Democracy”. The Historical Journal. 37 (2): 319—341. JSTOR 2640205. S2CID 154377485. doi:10.1017/S0018246X00016496. 
  • Ranney, Austin. "M. I. Ostrogorski."[mrtva veza] In The Doctrine of Responsible Party Government: its Origins and Present State, Chap. VII, University of Illinois Press, 1962.
  • Shelley, Fred M. "Notes on Ostrogorski's Paradox," Theory and Decision, Volume 17, Issue 3 November 1994.
  • Thorne, W. H. "Half-Soling the Nations," The Globe, Vol. XIII, 1903.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Мојсије_Острогорски&oldid=27673055”