Nusret Idrizović
| Nusret Idrizović | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Nusret Idrizović |
| Datum rođenja | 24. april 1930. |
| Mesto rođenja | Bijelo Polje, Kraljevina Jugoslavija, današnja Crna Gora |
| Datum smrti | 14. mart 2007. (76 god.) |
| Mesto smrti | Zagreb, Hrvatska |
| Književni rad | |
| Period | 1952 — 2000 |
| Najvažnija dela | Ikona bez Boga Bogumilski ciklus (trilogija) |
| Nagrade | Nagrada Vladimir Nazor |
Nusret Idrizović (Bijelo Polje, 24. april 1930 — Zagreb, 14. mart 2007) bio je jugoslovenski i hrvatski pisac i novinar.[1]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Nusret Idrizović rođen je u Bijelom Polju (Crna Gora) 1930. godine. Maturirao je u Zagrebu 1950, a zatim studirao slavistiku na Filozofskom fakultetu u Sarajevu i Filozofskom fakultetu u Zagrebu.
Radio je kao nastavnik, korektor u preduzeću Narodna prosvjeta i upravnik Memorijalnog muzeja „Vaso Miskin Crni” u Sarajevu.[2] Kasnije radi u uredništvima sarajevskog književnog časopisa Život i zagrebačkog časopisa Republika, a od 1962. do 1990. radio je kao novinar, dramaturg[2] i urednik na Radio Zagrebu.[1]
Umro je u Zagrebu 2007. godine.
Književni rad
[uredi | uredi izvor]Nusret Idrizović počeo je da objavljuje 1952. godine u Studentskom listu (Zagreb). Kasnije sarađuje sa mnogim jugoslovenskim časopisima i novinama: Krugovi (Zagreb), Susreti (Cetinje), Život (Sarajevo), Oslobođenje (Sarajevo), Stvaranje (Titograd), Republika (Zagreb), Telegram (Zagreb), Vjesnik (Zagreb), Kolo, Forum (JAZU), Most (Mostar).[2]
U jugoslovenskoj književnosti pojavio se zbirkom pesama Tišine se odreći ne mogu (1955), ali je postao aktuelan svojim proznim delima.[1] Napisao je nekoliko romana, kao i radio-drame, i dramatizovao više od 100 romana za emisiju Radio Roman.[3] Pisao je i književne kritike.
Pažnju čitalačke publike privukao je romanom Ikona bez Boga (1970). Posebnu vrednost ima Idrizovićev Bogumilski ciklus u tri knjige: Kolo bosanske škole smrti (1984), Kolo tajnih znakova (1987) i Kolo svetog broja (1989) o bosanskohercegovačkom, odnosno humskom) srednjem veku, oličenom u stećcima kao jedinim svedocima duhovnih i umetničkih težnji bogumilske kulture.[4]
Objavljena dela (izbor)
[uredi | uredi izvor]- Tišine se odreći ne mogu (zbirka pesama, 1955)
- Smrt nije kraj (1960)
- Mrav i aždaja (1961)
- Borkina ljubav (1965)
- I dan... i noć (1966)
- Divin (1967)
- Ikona bez Boga (1970)
- trilogija Bogumilski ciklus:[4]
- Kolo bosanske škole smrti (1984)
- Kolo tajnih znakova (1987)
- Točak svetog broja (1990)
- Teške sudbine: Silovanje Azre (1996)
- Dvostruko dvorište (2000)[1]
Nagrade
[uredi | uredi izvor]Za roman Kolo tajnih znakova 1987. godine dobio je Nagradu Vladimir Nazor.[3]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v g „Idrizović, Nusret | Hrvatska enciklopedija”. www.enciklopedija.hr. Pristupljeno 2022-02-01.
- ^ a b v „IDRIZOVIĆ, Nusret - Hrvatski biografski leksikon”. hbl.lzmk.hr. Pristupljeno 2025-01-31.
- ^ a b „In memoriam Nusret Idrizović (1930. – 2007.)”. Magazin Plus (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2022-02-01.
- ^ a b „Sandžački pisci: Bošnjačko jezičko, stilsko i motivsko-tematsko blago”. Sandzacke.rs (na jeziku: bošnjački). 2024-03-09. Pristupljeno 2025-01-31.