Okrivljavanje žrtve
Okrivljavanje žrtve se dešava kada se žrtva krivičnog dela ili bilo koje protivpravne radnje smatra potpuno ili delimično krivom za štetu koja ju je zadesila.[1] Postoje istorijske i aktuelne predrasude prema žrtvama nasilja u porodici i seksualnih zločina, kao što je veća tendencija da se okrive žrtve silovanja nego žrtve pljačke ako su se žrtve i počinioci poznavali pre izvršenja krivičnog dela.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Iako je Rajan popularizovao ovu frazu, drugi naučnici su identifikovali fenomen okrivljavanja žrtava.[3] Teodor V. Adorno je, 1947. godine, definisao ono što će se kasnije nazvati 'okrivljavanjem žrtve' kao 'jednu od najzlokobnijih karakteristika fašističkog karaktera'.[4][5]
Sekundarna viktimizacija žrtava seksualnog i drugog nasilja[uredi | uredi izvor]
Sekundarna viktimizacija je retraumatizacija žrtve kroz odgovore pojedinaca i institucija. Tipovi sekundarne viktimizacije uključuju okrivljavanje žrtve, neverovanje u priču žrtve, minimiziranje ozbiljnosti napada i neodgovarajući tretman nakon napada od strane medicinskog osoblja ili drugih organizacija.[6] Sekundarna viktimizacija je posebno česta u slučajevima poznanstva, vojničkih seksualnih trauma, kao i silovanja maloletnice.[traži se izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Viktimizacija
- Viktimizam
- Viktimologija
- Žrtveni jarac
- Psihološka projekcija
- Hibristofilija
- Zločin
- Nasilničko ponašanje
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Victim Blaming” (PDF). Canadian Resource Centre for Victims of Crime. Pristupljeno 2018-08-31.
- ^ Bieneck, Steffen; Krahé, Barbara (jun 2011). „Blaming the Victim and Exonerating the Perpetrator in Cases of Rape and Robbery: Is There a Double Standard?” (PDF). Journal of Interpersonal Violence. 26 (9): 1785—1797. PMID 20587449. S2CID 206561769. doi:10.1177/0886260510372945.
- ^ Robinson 2002, str. 141.
- ^ Adorno, T. W. (1947). „Wagner, Nietzsche and Hitler”. The Kenyon Review. 9 (1): 155—162. JSTOR 4332830.
- ^ Harding, James Martin (1997). Adorno and 'A Writing of the Ruins': Essays on Modern Aesthetics and Anglo-American Literature and Culture. SUNY Press. str. 143. ISBN 978-0-7914-3270-9.
- ^ Campbell, R.; Raja, S. (1999). „Secondary victimization of rape victims: insights from mental health professionals who treat survivors of violence”. Violence and Victims. 14 (3): 261—275. PMID 10606433. S2CID 32496184. doi:10.1891/0886-6708.14.3.261.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Cole, Alyson Manda (2007). The Cult of True Victimhood: From the War on Welfare to the War on Terror. Stanford University Press. ISBN 9780804754613.
- Downs, Donald Alexander (1998). More Than Victims: Battered Women, the Syndrome Society, and the Law. University of Chicago Press. ISBN 9780226161600.
- Kent, George (2003). „Blaming the Victim, Globally”. UN Chronicle Online. United Nations Department of Public Information. XL (3). Arhivirano iz originala 24. 12. 2003. g.
- Katsiaficas, George N.; Kirkpatrick, Robert George; Emery, Mary Lou (1987). Introduction to Critical Sociology. Ardent Media. ISBN 9780829015959.
- Robinson, Daniel N. (2002). Praise and Blame: Moral Realism and Its Applications. Princeton University Press. ISBN 978-1400825318. JSTOR j.ctt7s3sm.
Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]
- Durham, Meenakshi G. (februar 2013). „'Vicious assault shakes Texas town': the politics of gender violence in The New York Times' coverage of a schoolgirl's gang rape”. Journalism Studies. 14 (1): 1—12. S2CID 141709189. doi:10.1080/1461670X.2012.657907.
- Janoffbulman, R (1985). „Cognitive biases in blaming the victim”. Journal of Experimental Social Psychology. 21 (2): 161—177. doi:10.1016/0022-1031(85)90013-7.
- Maes, JüRgen (1994). „Blaming the victim: Belief in control or belief in justice?”. Social Justice Research. 7: 69—90. S2CID 144089886. doi:10.1007/BF02333823.
- McCaul, Kevin D.; Veltum, Lois G.; Boyechko, Vivian; Crawford, Jacqueline J. (1990). „Understanding Attributions of Victim Blame for Rape: Sex, Violence, and Foreseeability”. Journal of Applied Social Psychology. 20: 1—26. doi:10.1111/j.1559-1816.1990.tb00375.x.
- Summers, Gertrude; Feldman, Nina S. (1984). „Blaming the Victim Versus Blaming the Perpetrator: An Attributional Analysis of Spouse Abuse”. Journal of Social and Clinical Psychology. 2 (4): 339—47. doi:10.1521/jscp.1984.2.4.339.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Information on victim blaming at the Sexual Assault Centre of Edmonton (SACE)
- Information on victim blaming at the Canadian Resource Centre for Victims of Crime
- Victim Blame and Sexual Assault
- „Dr Jessica Taylor (PhD, FRSA) explains the reason why women are blamed for everything”.
