Palata na trgu Marije Trandafil
| Palata na trgu Marije Trandafil | |
|---|---|
 Palata na trgu Marije Trandafil | |
| Opšte informacije | |
| Mesto | Trg Marije Trandafil br. 12, Novi Sad |
| Opština | Novi Sad |
| Država |  Srbija |
| Vreme nastanka | 1909. |
Palata na trgu Marije Trandafil predstavlja jedan od najvrednijih primera mađarske secesije na prostoru Novog Sada. Izgrađena je kao stambena palata 1909. godine u stilu secesije.[1]
Građevina je podignuta po projektu arhitekte Lipota Baumhorna, koji je bio poznati novosadski arhitekta i neki od njegovih poznatijih projekata su kompleks novosadske sinagoge, Menratova palata i objekat Vojvođanske banke na Trgu Slobode.[2]
Arhitektura palate
[uredi | uredi izvor]Projektovana je i izgrađena kao zatvoreni, pravougaoni, jedinstveni korpus kod kojeg ulično višespratno krilo sa prizemnim dvorišnim objektom čini atrijumsko dvorište u sredini. Stil je do najmanjih detalja dosledno primenjen u i enterijeru i u eksterijeru. Objekat je do danas sačuvan u izvornom obliku. Glavna fasada nosi sve odlike mađarske secesije.
Završna obrada fasade je izvedena u raznovrsnim materijalima, ružičastom kamenu, fasadnoj opeci, malteru i štuko plastici. Na balkonima se nalaze gvozdene ograde. U duhu secesije izvedena je stolarija sa dekorativnim ornamentima na krilima ajnfort kapije. Centralna zona fasade naglašena je ajnfort kapijom i obličastim erkerom iznad nje. Sa leve i desne strane nalaze se plitki rizaliti koji odgovaraju bočnim dvorišnim krilima. Zgrada je nadvišena visokim nadzitkom dekorativno obrađenim na kojem su otvoreni tavanski prozori u vidu okulusa.
Galerija
[uredi | uredi izvor]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ Sladić, Mirjana. „ARHITEKTONSKO NASLEĐE ALMAŠKOG KRAJA U NOVOM SADU TRAG(OM) GRAĐANSKE ARHITEKTURE” (PDF). Pristupljeno 3. 6. 2020.
- ^ Duranci, B., Secesija u arhitekturi Vojvodine, Grafoprodukt, Subotica, 2005. str.69
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Detaljni urbanistički plan Podbare-Novi Sad, uslovi i mere zaštite, 1-94, Opštinski zavod za zaštitu spomenika kulture Novi Sad, 1994, str. 21.
