Piurija
| Piurija | |
|---|---|
 | |
| Bela krvna zrnca viđena pod mikroskopom iz uzorka mokraće. | |
| Izgovor | |
Piurija ili leukociturija je stanje u kome se u mokraći javlja gnoj ili povišen nivo belih krvnih zrnaca (leukocita) koji je iznad 10 ili više po kubnom milimetru mokraće, pa sde piurija definiše kao >10 belih krvnih zrnaca (VBC) u polju mikroskopa velike snage u prethodno centrifugiranoj mokraći.[1]
Gnoj u mokraći je gusta, promenjljiva (bela, žuta, roze ili zelena) tečnost koju telo proizvodi u borbi protiv infekcije. Gnoj se sastoji od belih krvnih zrnaca, mrtvog tkiva i bakterija.
Kod pacijenata sa infekcijom mokraćnih puteva (IMP) i neutropenijom, piurija može biti odsutna zbog pacijentove nesposobnosti da izazove inflamatorni odgovor. Sterilna piurija bez istovremenih dokaza o IMP može se videti kod intersticijalnog nefritisa, bolesti izazvane bubrežnim kamenacima, hidronefroze, uretritisa, vaginitisa i dehidracije.[1]
Epidemiologija
[uredi | uredi izvor]Svake godine, na globalnom nivou oko 8 do 10 miliona ljudi dobije piuriju i zahteva lečenje.
Sterilna piurija je vrsta piurije u kojoj su prisutna bela krvna zrnca u mokraći, ali se bakteriološkim pregledom na može otkriti prisutvo nijedna bakterije.
Skoro 14% žena i osoba kojima je dodeljen ženski rod i 2,6% muškaraca i ljudi kojima je dodeljen muški rod pri rođenju imaju sterilnu piuriju. Sterilna piurija se često javlja kao rezultat polno prenosive bolesti ili infekcije mokračnog sistema.
Etiologija
[uredi | uredi izvor]Piurija može biti posledica različitih zdravstvenih stanja, ali se najčešće pojavljuje zajedno infekcijama urinarnog trakta - obično mokraćne bešike, ali i bubrega. Iako infekcija čini gnojne ćelije u mokraći u 98-99% slučajeva, to nije jedini razlog, jer telo obično reaguje na iritaciju tkiva inflamatornim odgovorom. Ovaj inflamatorni odgovor se manifestuje povećanjem dotoka krvi u obolelo područje, blagim oticanjem tkiva i infiltracijom belih krvnih zrnaca kako bi se pomoglo tkivima u borbi protiv iritacije. Prema tome, bilo koji uzrok upale u urinarnom sistemu može povećati broj belih krvnih zrnaca u mokraćnom sistemu.
Bakterijske infekcije su uzrok broj jedan zapaljenja i često se nalaze ili mogu da se uzgajaju iz mokraće. Određeni drugi bakterijski organizmi koji su neuobičajeni i/ili zahtevaju posebne metode kultivisanja ili ne mogu da se uzgajaju, takođe mogu da inficiraju mokraću. Neke od njih su:[2]
- tuberkuloza,
- anaerobne bakterije (koje bolje rastu sa malo kiseonika ili bez njega), aktinomikoza, narkodioza,
- gljivične infekcije,
- gonoreja,
- klamidija,
- određene virusne infekcije kao što su: herpes simpleks i humani papiloma virus (kondilomi/bradavice).
U inflamatorne lezije bubrega koje mogu izazvati piuriju.spadaju:
- lupusni nefritis,
- poliarteritis nodoza,
- analgetička nefropatija,
- glomerulonefritis,
- olovna nefropatija,
- sekundarni sifilis
Paraziti kao što su Trichomona vaginalis, Schistosoma haematobium, Giardia lamblia i Entamoeba histolytica takođe mogu izazvati piuriju u mokraći.
Tumori ili karcinomi bešike ili bubrega često imaju područje upale oko tumora i stoga mogu imati povećan broj belih ćelija u mokraći.
Kamen u bubregu, ureteru ili mokraćnoj bešici obično izazivaju krvaeenje u mokraći, ali povremeno zbog iritacije epitela urinarnog sistema utiču na pojavu belih krvnih zrnaca..
Kako sva tkiva zarastaju inflamatornim odgovorom stoga će pacijenti sa traumom ili koji su imali operaciju na urinarnom sistemu imati piuriju dok ne budu izlečeni.
Intersticijski cistitis je inflamatorni sindrom mokraćne bešike, koji može imati ne samo piuriju, već i simptome koji su prilično tipični za češću infekciju mokraćne bešike.
Drugi problemi koje treba uzeti u obzir su Rajterov sindrom, kontaminacija iz vagine, retroperitonealna fibroza i hemikalije kao što su sapun ili lekovi u uretri ili mokraćnoj bešici.
Piurija u mokraći, takođe se često vidi kod osoba sa neurogenom disfunkcijom bešike , a posebno kod pacijenata sa kateterizacijom. Međutim, kod kateterizovanog pacijenta, piurija sama po sebi nije dijagnostička ni asimptomatska bakteriurija..Različiti istraživači su različito definisali značajnu piuriju, pri čemu se nivoi od čak 5 bela krvna zrnca po polju velike snage smatraju klinički značajnim. Međutim, postoji neslaganje u vezi sa pragom značajne piurije, jer mnoge osobe sa kateterom imaju hroničnu piuriju, ali nemaju očigledne znake bolesti (npr. groznica, drhtavica , mučnina, povraćanje.[3]
Iako je najčešći uzrok piurije infekcija, pacijenti koji ne reaguju na odgovarajući način na antibiotike ili koji imaju upornu piuriju moraju biti procenjeni za manje uobičajenu ili idiopatsku (nepoznatog uzroka), pa se takva piurija naziva idiopatska piurija.
Faktori rizika
[uredi | uredi izvor]Svako može dobiti piuriju. Međutim, veća je verovatnoća da će pijuriju dobiti :
- Žena ili osoba kojoj je dodeljena ženskom rod..
- Osobe preko 45 godina starosti.
- Žene u periodu menopauze
- Pacijenti sa plasiranim kateterom u mokraćnim putevima
- Pacijenti sa neurogenom disfunkcijom mokračne bešike
Klinička slika
[uredi | uredi izvor]Mokraća osova koje imaju piuriju kao simptom infekcije mokraćnog sistema, ima neprijatan miris koji miriše na amonijak. Amonijak ima jak, izrazit miris koji može da iritira sluzokožu u nosu.
Piurija je nespecifičan nalaz kod starijih populacija. Često je pozitivan kod starijih pacijenata bez bakteriurije, a za bakteriurijske pacijente ne razlikuje se asimptomatska ili simptomatska infekcija.
Dijagnoza
[uredi | uredi izvor]
Prisustvo piurije samo po sebi nije dijagnostika urinarne infekcije. Piurija ima nisku specifičnost za identifikaciju asimptomatske ili simptomatske infekcije kod starijih osoba, ili kod pacijenata sa osnovnim genitourinarnim abnormalnostima ili stalnim uređajima. Međutim, odsustvo piurije kod simptomatskog pacijenta je pouzdani znak za isključivanje urinarne infekcije.[4]
Odsustvo piurije ima visoku negativnu prediktivnu vrednost i korisna je za isključivanje infekcije urinarnog trakta u gerijatrijskoj populaciji. Kada se dijagnoza simptomatska urinarna infekcia razmatra kod štićenika ustanove za dugotrajnu negu, uzorak mokraće treba da se pregleda na piuriju. Ako je negativan, urinarna infekcija je isključena i ne treba uzimati urinokulturu.[5]
Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ a b Amin, Rasheda; Ahn, Sun-Young; Moudgil, Asha (2021), Kidney and urinary tract disorders, Elsevier, str. 167—228, ISBN 978-0-12-817962-8, Pristupljeno 2024-08-25
- ^ „Pyuria Diagnosis and Treatment | Advanced Urology Associates” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-08-25.
- ^ Lavis, Timothy; Goetz, Lance L. (2019). „Comprehensive Care for Persons with Spinal Cord Injury”. Physical Medicine and Rehabilitation Clinics of North America. 30 (1): 55—72. ISSN 1047-9651. doi:10.1016/j.pmr.2018.08.010.
- ^ Nicolle, Lindsay E. (2019), Urinary tract infection, Elsevier, str. 321—328, ISBN 978-0-323-47871-7, Pristupljeno 2024-08-25
- ^ Nicolle, Lindsay E. (2016). „Urinary Tract Infections in the Older Adult”. Clinics in Geriatric Medicine. 32 (3): 523—538. ISSN 0749-0690. doi:10.1016/j.cger.2016.03.002.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor] | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
