Pokrštavanje Skandinavije

Pokrštavanje Skandinavije (dan. kristendommens indførelse i Norden; норв. innføringen av kristendommen i Norden; šved. införandet av kristendomen i Norden) dogodilo se između 8. i 12. veka.

Na području uže Skandinavije — Danske (1104), Norveške (1154) i Švedske (1164) — osnovane su katoličke nadbiskupije odgovorne papi lično. Prelaz na hrišćanstvo trajao je dugo, jer je trebalo uspostaviti mrežu crkava. Laponci (lokalno Sami) pokršteni su tek u 18. veku.

Iako su Skandinavci postali hrišćani, dugo je trajalo da usvoje hrišćanska uverenja.^[1] Stare autohtone tradicije i dalje su postojale, a, kao i kod drugih pokrštenih naroda, teško su se usvajali dogmatski koncepti poput prvorodnog greha, ovaploćenja i Svetog Trojstva i drugih.

Arheološka iskopavanja grobnih mesta na ostrvu Loven kraj Stokholma pokazala su da je proces konačnog i bespovratnog usvajanja hrišćanstva trajao barem 150 do 200 godina. Najpoznatiji sveti skandinavski grad jeste Upsala, savremeno središte Crkve Švedske, a istorijski centar kulta nordijskog paganizma (u Upsalskom hramu), mnogobožačke religije pre hristijanizacije.^[2]

Tokom ranog srednjeg veka, papinstvo se još nije utvrdilo kao središnja katolička vlast, tako da se razvijala varijanta regionalnog hrišćanstva.^[3] Hrišćanski misionari nastojali su prilagoditi propovedanje pa su predstavili Hrista kao osobu snage i sreće, a knjiga Otkrovenja, koja predstavlja Hrista kao pobednika nad Sotonom, igrala je središnju ulogu u širenju ove religije među Vikinzima, inače nordijske ratnike, trgovce i gusare, kojima se verovatno dopala ideja pobednika.^[4]

Reference

^ Schön, Ebbe. (2004). Asa-Tors hammare, Gudar och jättar i tro och tradition. Fält & Hässler, Värnamo. ISBN 978-91-89660-41-0.
^ P. W. Christensen (1862). „Adam af Bremen om Menigheden i Norden under Erkesædet i Bremen og Hamborg (788-1072)”. Karl Schønbergs Forlag. str. 194. Pristupljeno 28. 4. 2013.
^ Sanmark, Alexandra (2003). Power and conversion: a comparative study of Christianization in Scandinavia. Uppsala: Department of Archaeology and Ancient History, Uppsala University, Occasional papers in archaeology. str. 34. ISBN 978-91-506-1739-9.
^ Lindqvist, Thomas. „Early Political Organisation: (a) An Introductory Survey”. Ur.: Helle, Knut. The Cambridge History of Scandinavia: Prehistory to 1520. Cambridge University Press. str. 160—67. ISBN 978-0-521-47299-9.

Literatura

Sanmark, Alexandra (2003). Power and conversion: a comparative study of Christianization in Scandinavia. Uppsala: Department of Archaeology and Ancient History, Uppsala University, Occasional papers in archaeology. str. 34. ISBN 978-91-506-1739-9.

[1] Schön, Ebbe. (2004). Asa-Tors hammare, Gudar och jättar i tro och tradition. Fält & Hässler, Värnamo. ISBN 978-91-89660-41-0.

[2] P. W. Christensen (1862). „Adam af Bremen om Menigheden i Norden under Erkesædet i Bremen og Hamborg (788-1072)”. Karl Schønbergs Forlag. str. 194. Pristupljeno 28. 4. 2013.

[3] Sanmark, Alexandra (2003). Power and conversion: a comparative study of Christianization in Scandinavia. Uppsala: Department of Archaeology and Ancient History, Uppsala University, Occasional papers in archaeology. str. 34. ISBN 978-91-506-1739-9.

[4] Lindqvist, Thomas. „Early Political Organisation: (a) An Introductory Survey”. Ur.: Helle, Knut. The Cambridge History of Scandinavia: Prehistory to 1520. Cambridge University Press. str. 160—67. ISBN 978-0-521-47299-9.

[1]

[2]

[3]

[4]