Портал:Crna Gora/Biografija 4
Danilo I Petrović Njegoš (Njeguši 6. jun 1826 — Kotor 13. avgust 1860) bio je knjaz Knjaževine Crne Gore. Poslije smrti Petra II Petrović Njegoša, Senat i skup glavara proglasili su ga 1. januara 1852. godine za vladara Crne Gore, a Petar II ga je odredio za svog nasljednika. Dana 1. marta 1852, Senat je po odluci Sveopšteg crnogorskog zbora odlučio da Crna Gora postane nasljedno knjaževstvo.
U vrijeme svoje vladavine, preduzeo je brojne mjere na unutrašnjem i na spoljašnjem planu. Podsticao je društveno-ekonomske tokove, kako bi svoju zemlju uveo u moderno građansko društvo. Na nacionalno političkom planu, kao i njegovi prethodnici, stremio je oslobađanju svih porobljenih južnoslovenskih naroda. Žestoko se obračunavao sa plemenskim separatizmom i odbijanjem plemena da plaćaju porez. Surovo je ugušio pobunu Bjelopavlića. Izvršio je poharu Kuča, kada je crnogorska vojska, kojom je komandovao njegov brat vojvoda Mirko, kaznila stanovništvo zbog pobune, ubijajući sve od djece u kolijevci do staraca. Ukinuo je mnoge naslijeđene i necivilizovane običaje, kao što je odsijecanje turske glave i izlaganje iznad Cetinjskog manastira, dovođenje živog roba, otmica djevojaka... Godine 1855, na njegovu inicijativu donesen je „Zakonik Danila I, gospodara Crne Gore i Brda“ kasnije poznat kao „Danilov zakonik“, koji je štampan u Novom Sadu a potom i u Francuskoj, Italiji i Poljskoj.
Više puta se sukobio sa Osmanskim Carstvom, a uveo je i Orden knjaza Danila I, za podvige u ratu protiv Turske 1852-1853.
U avgustu 1860. ubijen je u Kotoru, a atentat je izvršio Todor Kadić.