Pređi na sadržaj

Prava LGBT+ osoba u Africi

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Prava LGBT+ osoba u
Africi
Zastava Afrike Zastava duginih boja
Zastava Afrike Zastava duginih boja
Položaj Afrike
Zakonska regulativa
Legalizacija homoseksualnosti istopolni seksualni odnosi legalni u 20 od 54 zemlje, i na svih 8 teritorija
Rodni identitet nepoznato
Antidiskriminacioni zakoni u 7/54 zemlje, 8/8 teritorija
Vojna služba dozvoljeno u 1 od 54 zemlje, i na 8/8 teritorija
Porodična prava
Brak dozvoljeno u 1/54 zemlje; ustavom zabranjeno u 9 zemalja
Istopolna zajednica 1/54 zemlje, 8/8 teritorija
Usvajanje 1/54 zemlje i svih 8 teritorija
LGBT+ u Africi
Organizacije
Prava
Mediji
Događaji
Osobe
Značajna mesta
LGBT+ portal

Prava LGBT osoba u Africi su u poređenju sa ostatkom sveta na jako niskom nivou, a u gotovo svim afričkim zemljama pripadnici seksualnih manjina (gej osobe, lezbijke, biseksualci i transrodne osobe) suočavaju se sa segregacijama u svim oblastima svakodnevnog života.

Homoseksualnost je kažnjiva po zakonu u čak 34 od ukupno 54 afričke zemlje, a istopolni seksualni odnosi su dekriminalizovani u svega 7 zemalja (Zelenortska Ostrva, Gvineja Bisao, Lesoto, Mozambik, Sao Tome i Prinsipe, Sejšeli i Južnoafrička Republika). Homoseksualnost se kažnjava smrću u Sudanu, južnoj Somaliji, Somalilandu, Mauritaniji i severnoj Nigeriji, dok se pripadnici LGBT zajednice u Tanzaniji, Ugandi i Sijera Leoneu suočavaju sa kaznama doživotnog zatvora. U pojedinim zemljama poput Nigerije zakonom je kažnjivo i svako podržavanje i skrivanje pripadnika seksualnih manjina i za takve „prekršaje” propisuju se kazne zatvora u trajanju do deset godina.

Južnoafrička Republika je jedina nezavisna država na tlu Afrike koja ima liberalne zakone u pogledu poštovanja prava pripadnika LGBT populacije i jedna je od retkih zemalja u svetu u kojoj su legalizovani istopolni brakovi. Sva prava LGBT osoba su zakonom zaštićena i na afričkim teritorijama koje pripadaju Francuskoj, Španiji i Ujedinjenom Kraljevstvu.

Istorijat homoseksualnosti u Africi

[uredi | uredi izvor]

Homoseksualnost u antičko doba

[uredi | uredi izvor]
Hnumhotep i Nianhnum

Iako postoje brojni dokazi o postojanju i raširenosti homoseksualnosti u antičkom Egiptu, ne postoji ni jedan pisani dokaz koji bi otkrio stavove u vezi sa homoseksualnošću u drevnom Egiptu. U pisanim izvorima iz tog perioda koji pominju istopolne seksualne odnose gotovo nikada se ne pominje priroda tih odnosa, a takođe se ne nalaze delovi koji osuđuju, odnosno odobravaju takvo ponašanje. Takođe ne postoji ni jedan pisani dokument iz perioda drevnog Egipta u kome se pominju eventualne kazne za istopolne seksualne odnose, te je zbog svega toga ova problematika i dalje u sferi nagađanja i slobodnih tumačenja.[1]

Najpoznatiji slučaj moguće homoseksualnosti u drevnom Egiptu je onaj između dvojice dvorskih sluga sa dvora faraona Niusera iz Pete dinastije (2494. p. n. e. − 2345. p. n. e.) − Hnumhotepa i Nianhnuma − koji su uprkos činjenici da su obojica bili oženjeni i imali decu, nakon smrti sahranjeni u zajedničkoj mastabi (plemićkoj grobnici).[2] Arheolozi su u grobnici pronašli nekoliko slika na kojima su predstavljena dvojica muškaraca kako se grle, a na jednoj slici su prikazani kako se dodiruju nosevima, što je najintimnija poza koju je dozvoljavala tadašnja kanonska egipatska umetnost i kojom je prikazivan čin ljubljenja. Pored toga, i njihova odabrana imena ukazuju na njihovu bliskost: Nianhum znači spojeni za života, a Hnumhotep znači spojeni i u smrti.[3] Neki egiptolozi smatraju da taj slučaj predstavlja jasan dokaz postojanja i prihvatanja homoseksualnosti u starom Egiptu, te smatraju Hnumhotepa i Nianhnuma najstarijim dokazanim homoseksualnim parom na svetu,[4] dok drugi istraživači ukazuju na to da moguća bliskost između ova dva muškarca ukazuje na njihovo krvno srodstvo i da je reč o sijamskim blizancima.[2]

U Mitu o Ozirisu pominje se sukob između Horusa i Seta u kome u znak osvete Horus siluje svog mlađeg rivala sa ciljem da ga ponizi.

Rimski imperator Konstantin Veliki pominje tokom svojih osvajanja po Egiptu u IV veku smaknuće velikog broja feminiziranih sveštenika u Aleksandriji. U nekim starim jevrejskim spisima, pa i u samom Talmudu, Egipćani su opisivani kao „seksualno razvratan narod u kome jedna žena ima po nekoliko muževa i gde žena sa ženom leže u postelju”.[5]

U pećinama na jugu Afrike pronađeni su petroglifi čija starost je procenjena na oko 2.000 godina, a koji jasno prikazuju seksualni odnos između dvojice muškaraca, što jasno ukazuje na prisustvo homoseksualnosti na tom području od najranijeg perioda.[6]

Severna Afrika

[uredi | uredi izvor]

Severna Afrika je područje gde je homoseksualnost bila širiko raširena kroz istoriju, o čemu svedoče brojni pisani izvori, naročito iz perioda mamelučke vladavine tim područjem. Postoje brojna literarna dela pisana arapskim jezikom u kojima se lirski opisuju odnosi između mušakaraca i mladića (takozvana pederastija), a većina tih mladića bili su hrišćanski robovi iz evropskih zemalja koji su služili kao seksualni radnici po Egiptu i drugim delovima severne Afrike. U pre-islamskom periodu u Kairu su bogatu vlastelu plesom i igrom zabavljali mladići obučeni u žensku odeću poznati kao khavali.

Oaza Siva na severozapadu današnjeg Egipta bila je dugo vremena poznata kao mesto gde su istopolni seksualni odnosi bili uobičajena pojava, a na istom mestu je bila raširena praksa da ratnici mlađim muškarcima za seksualne usluge plaćaju svojevrstan miraz kao obavezan vid nadoknade.

Britanski antropolog Sigfrid Nadel je krajem 1930-ih tokom istraživanja po Sudanu opisivao brojne slučajeve travestije u kojima su muškarci u poptunosti na sebe preuzimali uloge ženskih članova zajednice.

Istočna Afrika

[uredi | uredi izvor]

Postojanje rodne neusaglašenosti i homoseksualzima rašireno je među brojnim narodima istočne Afrike još od najranijih vremena. U periodu pre evropskih kolonijalnih osvajanja na tom području postojali su muški sveštenici i vračevi koji su tradicionalno nosili žensku odeću. Takva praksa je posebno bila raširena kod naroda Ameru i Kikuju u današnjoj Keniji, ti sveštenici su zajednički nazivani mugave i uživali su veliko poštovanje u narodu, a naretko su se čak i ženili sa drugim muškarcima.[7] Slična pojava je zabeležena i kod naroda Hutu i Tutsi u Ugandi i Burundiju (ikihindu). Slične pojave zabeležene su i kod raznih drugih naroda širom istočne Afrike.

Najviše vlasti u nekadašnjoj kraljevini Bugandi institucionalizovali su neke vidove istopolnih seksualnih odnosa, a mladići koji su radili u kraljevskim sudovima i drugim javnim ustanovama bili su u obavezi da pružaju seksualne usluge pripadnicima plemićkih elita. Kralj Mvanga je u nekoliko navrata na smrt osuđivao mladiće koji su nakon primanja hrišćanstva odbili da „izvršavaju svoje obaveze”.[8]

Zapadna Afrika

[uredi | uredi izvor]

postoje i brojni istorijski dokazi o postojanju homoseksualizma na području zapadne Afrike. Tokom XVIII i XIX veka u kraljevini Ašanti (današnja Gana) bila je raširena pojava da muški robovi služe kao konkubine, oni su obično oblačili žensku odeću i bivali pogubljeni nakon smrti njihivig gospodara. U kraljevini Dahomej evnusi su bili poštovani na dvoru i smatrani su kraljevskim suprugama.

Pripadnici naroda Dagaba koji su živeli na području današnje Burkine Faso verovali su da su homoseksualni muškarci bili u stanju da tokom meditacije ostvare kontakte sa svetom duhova.

Južna Afrika

[uredi | uredi izvor]

U svojim opisima današnjeg jugozapadnog Zimbabvea (XIX vek) Dejvid Livingston je pominjao homoseksualnost kod mlađih muškaraca, a kao razlog za takvo ponašanje navodio činjenicu da su seoske poglavice imale monopol na sve žene u selu.[9] Smit i Dejl su takođe opisivali brojne slučajeve transvetizma i pederastije.[10]

Zakonske legislative po državama i teritorijama

[uredi | uredi izvor]
Legalni istopolni odnosi
  Istopolni brakovi
  Bez priznanja istopolnih parova
Nelegalni istopolni odnosi
  Nejasan stav
  Kažnjivo
  Kazna zatvora
  Smrtna kazna

Severna Afrika

[uredi | uredi izvor]
Položaj LGBT osoba u: Istopolni seksualni odnosi Priznanje istopolnih zajednica Istopolni brak Usvajanje dece Služenje u vojsci Postojanje antidiskriminatorskih zakona Zakoni koji se tiču rodnog identiteta
 Alžir No Ilegalno od 1966.
Zatvorska kazna do dve godine.[11] 		No No No No No No
 Kanarska Ostrva
(Autonomna zajednica u Španiji) 		Yes Legalno od 1979.
+ potpis na deklaraciji UN-a. 		Yes De fakto legalno od 2003.[12] Yes Legalno od 2005.[13] Yes Legalno od 2005.[14][15] Yes Yes Kažnjiva svaka diskriminatorska aktivnost [16] Yes Od 2007. sva dokumenta su priznata na zvaničnim rodovima[17]
 Seuta
(Autonomni grad u Španiji) 		Yes Legalno od 1979.
+ potpis na deklaraciju UN-a.[11] 		Yes De fakto od 1998.[18] Yes Legalno od 2005.[19] Yes Legalno od 2005.[20] Yes Yes Kažnjiv svaki vid diskriminacije[21] Yes Od 2007. sva dokumenta su priznata na zvaničnim rodovima[17]
 Egipat Yes/No De jure legalno za muškarce, defakto ilegalno od 2000.
Kazna: zatvorska kazna do 17 godina i društveno koristan rad.
Nedefinisano za žene.[11][22] 		No No No No No No
 Libija No Ilegalno od 1953.[23] No No No No No No
 Madeira
(Autonomna regija Portugala) 		Yes Legalno od 1983.
+ potpisnik deklaracije UN-a.[11] 		Yes Defakto registrovano partnerstvo od 2001.[24][25] Yes Legalno od 2010.[26] Yes Legalno od 2016.[27][28][29] Yes Yes Zakonom kažnjiv svaki vid diskriminacije.[16] Yes Priznato od 2011.[30]
 Melilja
(Autonomni grad u Španiji) 		Yes Legalno od 1979.
+ potpisnik deklaracije UN-a[11] 		Yes Registrovano partnerstvo od 2008.[31] Yes Legalno od 2005.[19] Yes Legalno od 2005.[20] Yes Yes Kažnjiv svaki vid diskriminacije.[21] Yes Dozvoljeno od 2007.[17]
 Maroko
(uključujući i južne pokrajine) 		No Ilegalno od 1962.
Kazna zatvora do 3 godine.[11][32] 		No No No No No
 Zapadna Sahara No Ilegalno od 1944.
Kazna do 3 godine zatvora.[11][33][34] 		No No No No No No
 Južni Sudan No Ilegalno od 1899.
Kazna zatvora do 10 godina..[11] 		No No Ustavom zabranjeno 2011. No No No No
 Sudan No No Ilegalno od 1899.
Smrtna kazna nakon trećeg prekršaja za muškarce i četvrtog za žene.[11] 		No No No No No No
 Tunis No Ilegalno od 1913.
Kazna zatvora do 3 godine.[11][35]
Predložena legalizacija.[36] 		No No No No No

Zapadna Afrika

[uredi | uredi izvor]
Položaj LGBT osoba u: Istopolni seksualni odnosi Priznanje istopolnih zajednica Istopolni brak Usvajanje dece Služenje u vojsci Postojanje antidiskriminatorskih zakona Zakoni koji se tiču rodnog identiteta
 Benin Yes Legalno[11][37]
 No No No No
 Burkina Faso Yes Legalno[11] No No Ustavna zabrana 1991. No No
 Zelenortska Ostrva Yes Legalno od 2004.
+ potpisnik deklaracije UN-a.[11] 		No No No Yes Neki oblici diskriminacije kažnjivi zakonom.[11]
 Gambija No Ilegalno od 1888.
Kazna: doživotni zatvor.[11][38] 		No No No No No No
 Gana No Ilegalno za muškarce od 1860-ih
Kazna zatvora do 10 godina.
Yes Za žene legalno.[11][39] 		No No No No No
 Gvineja No Ilegalno od 1988.
Kazna: od 6 meseci do 3 godine.[11] 		No No No No No
 Gvineja Bisao Yes Legalno od 1993.[11]
+ potpisnik deklaracije UN-a 		No No No No
 Obala Slonovače Yes Legalno No No No No
 Liberija No Ilegalno od 1976.
Kazna zatvora do 1 godine.[11][40] 		No No No No No
 Mali Yes Legalno[11] No No No No
 Mauritanija No No Ilegalno od 1983.
Kazna: kamenovanje do smrti.[11][41] 		No No No No No No
 Niger Yes Legalno No No No No
 Nigerija No Ilegalno po federalnom zakonu iz 1901.
Zatvorska kazna do 14 godina. No Smrtna kazna u državama Bauči, Borno, Gombe, Džigava, Kaduna, Kano, Kacina, Kebi, Niger, Sokoto, Jobe i Zamfara.[11][42] 		No No No No No
 Senegal No Ilegalno od 1966.
Kazna od 1 do 5 godina zatvora.t.[11][43] 		No No No No No
 Sijera Leone No Ilegalno za muškarce od 1861.
Kazna: doživotni zatvor.
Yes Legalno za žene
+ potpisnik deklaracije UN-a.[11] 		No No No No No
 Togo NoIlegalno od 1884.
Kazna: uslovno do 3 godine zatvora.[11] 		No No No No No

Centralna Afrika

[uredi | uredi izvor]
Položaj LGBT osoba u: Istopolni seksualni odnosi Priznanje istopolnih zajednica Istopolni brak Usvajanje dece Služenje u vojsci Postojanje antidiskriminatorskih zakona Zakoni koji se tiču rodnog identiteta
 Kamerun No Ilegalno od 1972.
Kazna: uslovno do 5 godina zatvora.[11][44] 		No No No No No
 Centralnoafrička Republika Yes Legalno
+ potpisnik deklaracije UN-a.[11] 		No No Ustavna zabrana od 2016.[45] No No
 Čad No Ilegalno od 2017.
Kazna: od 3 meseca do 2 godine zatvora. 		No No No No
 Demokratska Republika Kongo Yes Legalno[11] No No Ustavna zabrana od 2005. No No
 Ekvatorijalna Gvineja Yes Legalno[11] No No No No
 Gabon Yes Legalno
+ potpisnik deklaracije UN-a 		No No No No
 Republika Kongo Yes Legalno[11] No No No No
 Sveta Jelena
(Britanska prekomorska teritorija 		Yes Legalno od 2001.
+ potpisnik deklaracije UN-a.[11] 		Yes Legalno od 2017. Yes Legal since 2017[46][47] Yes Legalno od 2017. Yes Yes Kažnjiv svaki vid diskriminacije
 Sao Tome i Prinsipe Yes Legalno od 2012.
+ UN decl. sign.[11] 		No No No No

Jugoistočna Afrika

[uredi | uredi izvor]
Položaj LGBT osoba u: Istopolni seksualni odnosi Priznanje istopolnih zajednica Istopolni brak Usvajanje dece Služenje u vojsci Postojanje antidiskriminatorskih zakona Zakoni koji se tiču rodnog identiteta
 Burundi No Ilegalno od 2009.
Kazna: od 3 meseca do 2 godine zatvora.[11][48] 		No No Ustavna zabrana od 2005. No No No
 Kenija No Ilegalno od 1897.
Kazna: do 14 godina zatvora.[11] 		No No Ustavna zabrana od 2010.[49] No No No No
 Ruanda Yes Legalno[11]
+ potpisnik deklaracije UN-a 		No No Ustavna zabrana od 2003. No No
 Tanzanija No Ilegalno od 1864. u Zanzibaru
Ilegalno od 1899.
Kazna: doživotni zatvor.[11][44] 		No No No No No
 Uganda No Ilegalno za muškarce od 1894.
Kazna: doživotni zatvor.[50][50]
Nedefinisano za žene. 		No No ustavna zabrana od 2005. No No No No

Afrički rog

[uredi | uredi izvor]
Položaj LGBT osoba u: Istopolni seksualni odnosi Priznanje istopolnih zajednica Istopolni brak Usvajanje dece Služenje u vojsci Postojanje antidiskriminatorskih zakona Zakoni koji se tiču rodnog identiteta
 Džibuti Yes Legalno[11] No No No No
 Eritreja No Ilegalno od 1957.
Kazna: do 3 godine zatvora.[11][51] 		No No No No No
 Etiopija No Ilegalno
Kazna: do 10 godina zatvora.[11] 		No No No No No
 Somalija No No Ilegalno od 1962.
Kazna: smrtna kazna.[52] 		No No No No No No
 Somaliland
(separatistički region) 		No No Ilegalno
Kazna: smrtna kazna.[52] 		No No No No No No

Južna Afrika

[uredi | uredi izvor]
Položaj LGBT osoba u: Istopolni seksualni odnosi Priznanje istopolnih zajednica Istopolni brak Usvajanje dece Služenje u vojsci Postojanje antidiskriminatorskih zakona Zakoni koji se tiču rodnog identiteta
 Angola No Defakto ilegalno od 1886.
Kazna: uslovna kazna i društveno koristan rad.[11][53]
Legalization pending[54][55] 		No No No Yes Kažnjivi neki vidovi diskriminacije.[56] Promena pola zakonski omogućena od 2015.[57]
 Bocvana No Ilegalno od 1885.
Kazna: uslovno do 7 godina zatvora.[11][44]
Legalization pending[58] 		No No No Yes Kažnjivi neki oblici diskriminacije. Yes Zakonski omogućena promena pola od 2017.[59]
 Lesoto Yes Legalno za muškarce od 2012.
Legalno za žene oduvek.[11] 		No No No No Postoji mogućnost promene pola.[60]
 Malavi No Ilegalno od 1891.
Kazna: do 14 godina zatvora (ranije bičevanje)[11][61] 		No No No No No
 Mozambik Yes Legalno od 2015.[62][63] No No No No Yes Kažnjivi neki oblici diskriminacije.[11][64]
 Namibija No Ilegalno za muškarce od 1920.[44]
Yes Legalno za žene.[11][65][66] 		No No No No Yes Omogućeno od 1963.[67]
 Južnoafrička Republika Yes Legalno za muškarce od 1998.
Oduvek legalno za žene.
+ potpisnik deklaracije UN-a[11] 		Yes Istopolni brakovi od 2006. Yes Legalno od 2006. Yes Legalno od 2002. Yes Od 1998. Yes Kažnjivi svi vidovi diskriminacije. Yes Zakonski pol je moguće promeniti samo hirurškim putem.
 Esvatini No Ilegalno za muškarce od the 1880.
Yes Legalno za žene oduvek.[11][44] 		No No No No No
 Zambija No Ilegalno od 1911.
Kazna: do 14 godina zatvora.[11][44] 		No No No No No
 Zimbabve No Ilegalno za muškarce od 1891.
Yes Female legal[11][44] 		No No Constitutional ban since 2013 No No No

Države u Indijskom okeanu

[uredi | uredi izvor]
Položaj LGBT osoba u: Istopolni seksualni odnosi Priznanje istopolnih zajednica Istopolni brak Usvajanje dece Služenje u vojsci Postojanje antidiskriminatorskih zakona Zakoni koji se tiču rodnog identiteta
 Komori No Ilegalno od 1982.
Kazna: do 5 godina zatvora.[11][68] 		No No No No No
 Francuske južne i antarktičke zemlje
(Francuske prekomorske teritorije) 		Yes Legalno[11] Yes Civilno partnerstvo od 1999. Yes Legalno od 2013. Yes Legalno od 2013. Yes Yes Kažnjiv svaki vid diskriminacije. Yes Dozvoljeno
 Madagaskar Yes Legalno[11] No No No No
 Mauricijus No Ilegalno za muškarce od 1838.
Kazna: do 5 godina zatvora.
Yes Žene oduvek legalno.[69]
+ potpisnik deklaracije UN-a.[11][70] 		No No No Yes Kažnjivi svi oblici diskriminacije.[64][71]
 Majot
(Francuske prekomorske teritorije) 		Yes Legalno Yes Civilno partnerstvo 1999. Yes Legalno od 2013. Yes Legalno od 2013. Yes Yes Kažnjiv svaki vid diskriminacije. Yes Dozvoljeno
 Reinion
(Francuske prekomorske teritorije) 		Yes Legalno od 1791.[11] Yes Civilno parznerstvo od 1999. Yes Legalno od 2013. Yes Legalno od 2013. Yes Yes Kažnjiv svaki vid diskriminacije. Yes Dozvoljeno
 Sejšeli Yes Legalno od 2016.[72]
+ potpisnik deklaracije UN-a 		No No No Yes Kažnjivi neki oblici diskriminacije.[11]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Emma Brunner-Traut: Altägyptische Märchen. Mythen und andere volkstümliche Erzählungen. 10th Edition. Diederichs, Munich 1991, ISBN 3-424-01011-1, pp. 178–179.
  2. ^ a b Richard Parkinson (1995). „Homosexual Desire and Middle Kingdom Literature”. The Journal of Egyptian Archaeology. 81: 57—76. 
  3. ^ "Khnumhotep and Niankhkhnum," Архивирано на сајту Wayback Machine (20. октобар 2010) e-Museum, Minnesota State University
  4. ^ „Archaeological Sites”. 20. 10. 2010. Архивирано из оригинала 20. 10. 2010. г. Приступљено 29. 9. 2015. 
  5. ^ Rebecca T. Alpert (1997). Like Bread on the Seder Plate: Jewish Lesbians and the Transformation of Tradition. New York: Columbia University Press. стр. 17—36. ISBN 0231096615. 
  6. ^ Anthony Appiah; Henry Louis Gates (2010). Encyclopedia of Africa. 2. USA: Oxford University Press. 
  7. ^ Rodney Needham, Right and Left: Essays on Dual Symbol Classification, University of Chicago Press, 1973.
  8. ^ "Long-Distance Trade and Foreign Contact". Uganda. Library of Congress Country Studies. December 1990. Приступљено 6 June 2009.
  9. ^ David Livingstone, The Last Journals of David Livingstone, in Central Africa, From 1865 to His Death, 1866-1873 Continued by a Narrative of His Last Moments and Sufferings
  10. ^ -{Will Roscoe and Stephen O. Murray(Author, Editor, Boy-wives and Female Husbands: Studies of African Homosexualities, 2001
  11. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s t ć u f h c č dž š aa ab av ag ad ađ ae až az ai aj ak al alj am an anj ao ap ar as at ać au af „State Sponsored Homophobia 2016: A world survey of sexual orientation laws: criminalisation, protection and recognition” (PDF). International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association. 17. 5. 2016. Arhivirano iz originala (PDF) 02. 09. 2017. g. Pristupljeno 19. 5. 2016. 
  12. ^ Galán, José Ignacio Pichardo. „Same-sex couples in Spain. Historical, contextual and symbolic factors” (PDF). Institut national d'études démographiques. Arhivirano iz originala (PDF) 23. 07. 2012. g. Pristupljeno 30. 12. 2012. 
  13. ^ „Spain approves liberal gay marriage law”. St. Petersburg Times. 1. 7. 2005. Pristupljeno 8. 1. 2007. 
  14. ^ „Spain - Intercountry Adoption”. travel.state.gov. 
  15. ^ (jezik: španski) Boletín Oficial del Estado Ley 14/2006, de 26 de mayo, sobre técnicas de reproducción humana asistida (see Article 7)
  16. ^ a b „ILGA-Europe” (PDF). ilga-europe.org. Arhivirano iz originala (PDF) 30. 5. 2010. g. Pristupljeno 2. 9. 2018. 
  17. ^ a b v (jezik: španski) Ley 3/2007, de 15 de marzo, reguladora de la rectificación registral de la mención relativa al sexo de las personas
  18. ^ (jezik: španski) Reglamento regulador del Registro de Uniones de Hecho
  19. ^ a b „Spain approves liberal gay marriage law”. St. Petersburg Times. 1. 7. 2005. Pristupljeno 8. 1. 2007. 
  20. ^ a b „Adoption in Spain”. Intercountry Adoption. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  21. ^ a b „ILGA-Europe”. ilga-europe.org. 
  22. ^ „Egypt (Law) - ILGA”. ilga.org. ILGA. Arhivirano iz originala 11. 7. 2014. g. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  23. ^ „Libyan Penal Code of 1953, Amended 1956 (selected provisions related to women) – 4: Title III – Offences Against Freedom, Honour and Morals”. Arhivirano iz originala 23. 5. 2017. g. Pristupljeno 19. 5. 2017. 
  24. ^ (jezik: portugalski) Law no. 7/2001, from 11 May (specifically Article 1, no. 1).
  25. ^ (jezik: portugalski) AR altera lei das uniões de facto Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. oktobar 2015)
  26. ^ Law no. 9/2010, from 30th May.
  27. ^ (jezik: portugalski) Lei 17/2016 de 20 de junho
  28. ^ (jezik: portugalski) Lei que alarga a procriação medicamente assistida publicada em Diário da República Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. april 2019)
  29. ^ (jezik: portugalski) Todas as mulheres com acesso à PMA a 1 de Agosto
  30. ^ „MEPs welcome new gender change law in Portugal; concerned about Lithuania - The European Parliament Intergroup on LGBTI Rights”. www.lgbt-ep.eu. Arhivirano iz originala 06. 04. 2019. g. Pristupljeno 02. 09. 2018. 
  31. ^ (jezik: španski) REGLAMENTO REGULADOR DEL REGISTRO DE PAREJAS DE HECHO DE LA CIUDAD AUTÓNOMA DE MELILLA Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. mart 2016)
  32. ^ „Morocco (Law)”. ilga.org. ILGA. Arhivirano iz originala 24. 7. 2014. g. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  33. ^ „Encyclopedia of Lesbian and Gay Histories and Cultures: An Encyclopedia. Gay histories and cultures. Vol. 2”. Taylor & Francis. 8. 11. 2017 — preko Google Books. 
  34. ^ „La junta de protección a la infancia de Barcelona: Aproximación histórica y guía de su archivo” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 19. 1. 2015. g. Pristupljeno 20. 1. 2011. 
  35. ^ „Tunisia (Law)”. ilga.org. ILGA. Arhivirano iz originala 4. 7. 2014. g. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  36. ^ „Tunisian presidential committee recommends decriminalizing homosexuality”. NBC News (na jeziku: engleski). Pristupljeno 19. 6. 2018. 
  37. ^ „Benin (Law)”. ilga.org. ILGA. Arhivirano iz originala 3. 7. 2014. g. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  38. ^ „The Gambia passes bill imposing life sentences for some homosexual acts | World news”. The Guardian. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  39. ^ „Ghana (Law)”. ilga.org. ILGA. Arhivirano iz originala 3. 7. 2014. g. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  40. ^ „LGBT Rights in Liberia - Equaldex”. www.equaldex.com. 
  41. ^ „LGBT Rights in Mauritania - Equaldex”. www.equaldex.com. 
  42. ^ „Nigeria (Law)”. ilga.org. ILGA. Arhivirano iz originala 3. 7. 2014. g. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  43. ^ „LGBT Rights in Senegal - Equaldex”. www.equaldex.com. 
  44. ^ a b v g d đ e „Where is it illegal to be gay? - BBC News”. Bbc.com. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  45. ^ „Décret n° 160218 du 30 mars 2016 portant promulgation de la Constitution de la République centrafricaine” (PDF). ilo.org. 
  46. ^ „Marriage (Ascension) Ordinance, 2016” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 14. 02. 2017. g. Pristupljeno 02. 09. 2018. 
  47. ^ „This tiny island just passed same-sex marriage”. 
  48. ^ „Everything you need to know about human rights. | Amnesty International”. Amnesty.org. 25. 9. 2015. Pristupljeno 29. 9. 2015. [mrtva veza]
  49. ^ „Laws of Kenya ; The Constitution of Kenya” (PDF). Kenyaembassy.com. Arhivirano iz originala (PDF) 02. 05. 2019. g. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  50. ^ a b Gettleman, Jeffrey (8. 11. 2017). „David Kato, Gay Rights Activist, Is Killed in Uganda” — preko www.nytimes.com. 
  51. ^ „LGBT Rights in Eritrea - Equaldex”. www.equaldex.com. 
  52. ^ a b Noor Ali (7. 7. 2013). „Gay Somali refugees face death threats”. www.aljazeera.com. 
  53. ^ „LGBT Rights in Angola - Equaldex”. www.equaldex.com. 
  54. ^ Group, Global Media (23. 2. 2017). „Angola - Aprovada em Angola nova lei que penaliza aborto com prisão”. 
  55. ^ Group, Global Media (28. 6. 2017). „Internacional - Votação do novo Código Penal angolano novamente adiada”. 
  56. ^ „Employment & labour law in Angola”. Lexology. 15. 9. 2015. 
  57. ^ Transgender Rights in Angola
  58. ^ Fresh bid to decriminalise homosexuality Arhivirano na sajtu Wayback Machine (27. mart 2019), Mmegi Online
  59. ^ „Press Release: Botswana High Court Rules in Landmark Gender Identity Case”. Arhivirano iz originala 28. 04. 2019. g. Pristupljeno 02. 09. 2018. 
  60. ^ Transgender Rights in Lesotho
  61. ^ „Malawi suspends anti-gay laws as MPs debate repeal | World news”. The Guardian. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  62. ^ „Mozambique Gay Rights Group Wants Explicit Constitutional Protections | Care2 Causes”. Care2.com. 3. 3. 2011. Arhivirano iz originala 05. 03. 2011. g. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  63. ^ „Homosexuality Decriminalised in Mozambique”. Kuchu Times. 1. 6. 2015. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  64. ^ a b „Africa: Outspoken activists defend continent's sexual diversity - Norwegian Council for Africa”. Afrika.no. 6. 8. 2009. Arhivirano iz originala 15. 6. 2011. g. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  65. ^ „Namibia”. State.gov. 4. 3. 2002. Arhivirano iz originala 20. 1. 2012. g. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  66. ^ „Namibia”. Lgbtnet.dk. Arhivirano iz originala 02. 12. 2015. g. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  67. ^ Transgender Rights in Namibia
  68. ^ „LGBT Rights in Comoros - Equaldex”. www.equaldex.com. 
  69. ^ „The Sexual Offences Bill” (PDF). mauritiusassembly.govmu.org. Government of Mauritius. 6. 4. 2007. Pristupljeno 18. 10. 2015. 
  70. ^ „LGBT Rights in Mauritius - Equaldex”. www.equaldex.com. 
  71. ^ „Equal Opportunities Act 2008” (PDF). Ilo.org. Arhivirano iz originala (PDF) 02. 05. 2019. g. Pristupljeno 29. 9. 2015. 
  72. ^ „Tiny African victory: Seychelles repeals ban on gay sex”. 18. 5. 2016. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Prava LGBT+ osoba u Africi na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Права_ЛГБТ%2B_особа_у_Африци&oldid=28950965”