Pređi na sadržaj

Predrag Lazarević

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Predrag Lazarević
Lični podaci
Datum rođenja(1929-05-28)28. maj 1929.
Mesto rođenjaBanja Luka, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti23. septembar 2014.(2014-09-23) (85 god.)
Mesto smrtiBanja Luka, Republika Srpska, Bosna i Hercegovina
DržavljanstvoRepublike Srpske, BiH
NacionalnostSrbin
Religijapravoslavna
ObrazovanjePočasni doktor nauka srpske književnostiTreća beogradska gimnazija
UniverzitetFilozofski fakultet Univerziteta u Beogradu
Zanimanjeknjiževnik, književni teoretičar i kritičar,
Nagrade
Politička karijera
Politička
stranka		Srpska stranka Krajine i Posavine (1996—2009)

Predrag Gugo Lazarević (Banja Luka, 28. maj 1929 — Banja Luka, 23. septembar 2014) bio je srpski književnik, književni teoretičar i kritičar, poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srpske i član Senata Republike Srpske.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Poznato je da je porodica Predraga Lazarevića više od 200 godina prisutna u Banjaluci. Njegov otac Todor Lazarević († 1938[1]), četvrti ban Vrbaske banovine, bio je doktor prava i član Mlade Bosne. Predrag je odrastao u kući koja je raspolagala bibliotekom od preko deset hiljada knjiga. Školovao se u Banjaluci i Beogradu, gdje je završio Treću beogradsku gimnaziju i Filozofski fakultet, gdje je 1953. diplomirao na grupi Jugoslovenski jezici i književnost.[2]

Cijeli radni vijek proveo je u Banjoj Luci. Prvo je bio profesor u banjalučkoj Gimnaziji (1954-1956), a zatim u Učiteljskoj školi (1956-1958). Nakon toga je postao zamjenik upravnika Narodnog pozorišta i dramaturg, a potom i upravnik (1958-1964), kao i savjetnik u Prosvjetno-pedagoškom zavodu. Profesor na Pedagoškoj akademiji je bio 23 godine (1966-1989) i dekan (1970—1972) gdje je predavao teoriju književnosti, nakon čega je imenovan za direktora Narodne i univerzitetske biblioteke Petar Kočić u Banjaluci (1989—1999). Na Pedagoškoj akademiji je predavao teoriju i istoriju književnosti. Prvi je dobitnik nagrade „Đuro Damjanović“ Udruženja književnika Srpske.[3] Bavio se i prevodilačkim radom. Predrag Lazarević je bio član Senata Republike Srpske od 1996. godine. Odlukom Vijeća Univerziteta u Banjoj Luci 2011. dodijeljena mu je titula počasnog doktora nauka srpske književnosti.[4]

Preminuo je 23. septembra 2014. u svojoj kući u Banjaluci u 85. godini života.

Političko djelovanje[uredi | uredi izvor]

Tokom devedesetih pokazao je spremnost na javni angažman sa nacionalnim predznakom. Bio je jedini srpski intelektualac zapadno od Drine, koji je uključen u nedovršenu inicijativu za formiranje Srpskog nacionalnog savjeta u Beogradu.[5] Tokom Odbrambeno-otadžbinskog rata bio je blizak SDS, iako nikad nije bio član iste. Bio je osnivač i predsjednik Srpske stranke Krajine i Posavine, kasnije je promijenila ime u Srpska stranka Republike Srpske. Ova stranka prestala je da postoji 2009. kada se članstvo kolektivno pridružilo SDS. Na opštim izborima 1998. predvodio je Srpsku koaliciju za Republiku Srpsku.

Prevodilački rad[uredi | uredi izvor]

Bavio se i prevođenjem. Preveo je Stilistiku i poetiku Viktora Vinogradova (Sarajevo, 1971), nekoliko dramskih tekstova od kojih su tri izvedena: Nazim Hikmet: Damoklov mač (Niš 1962 i Banja Luka 1963) i Krava (Banja Luka, 1973), te Konstantin Simonov: Četvrti (Banja Luka, 1963).[6]

Nagrade[uredi | uredi izvor]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

U listovima i časopisima Banja Luke, Beograda, Novog Sada, Srpskog odnosno Istočnog Sarajeva i Sarajeva objavio je više od dvjesta radova i pedesetak intervjua o književnosti, pozorištu i likovnim umjetnostima, a od devedesetih godina 20. vijeka i o aktuelnim društveno-političkim pitanjima. Priredio je nekoliko izdanja domaćih i stranih pisaca, sarađivao na izradi Rečnika književnih termina (Beograd, 1985) i objavio više knjiga:

  • Vihori i prkosi Krajine (u koautorstvu sa Nerkezom Smailagićem, 1962),
  • Mile Bekut - čovek i pesnik (1979),
  • Narodno pozorište Bosanske Krajine 1950-1980 (koautor, 1980),
  • Čitanje kao preispitivanje (1988),
  • Bez prava na ćutanje (1996),
  • Satira motivisana rodoljubljem (2002),
  • Preokupacija ili knjige + izložbe - pozorište (2005),
  • Bez prava na ćutanje 2 (2007),
  • Ogledi iz Krležine dramaturgije (2009)
  • Okrajci o književnosti, nastavi književnosti, izložbama, pozorištu i politici (2010)[6]
  • Andrić o Bosni (2010) i
  • Čitanje kao preispitivanje: od svetosavlja do danas (2013)

Univerzitet u Banjaluci objavio je Spomenicu profesoru Predragu Lazareviću (2017.)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ "Vreme", 24. mart 1938, str. 4
  2. ^ Lazarević, Predrag (2018). Prilike i slike. Banja Luka: Centar za srpske studije. str. 95. ISBN 978-99976-712-6-4. 
  3. ^ „Predragu Lazareviću uručena nagrada „Đuro Damjanović“”. RTRS. 06. 5. 2011. 
  4. ^ https://www.glassrpske.com/plus/teme/Predrag-Gugo-Lazarevic-Ne-mozete-unistiti-kulturu-ako-imate-talentovan-narod/lat/61278.html
  5. ^ https://www.frontal.rs/prva-i-druga-srpska/
  6. ^ a b Predrag Lazarević, Okrajci o književnosti, nastavi književnosti, izložbama, pozorištu i politici, Banja Luka, 2010
  7. ^ „Predragu Lazareviću nagrada Udruženja književnika RS”. Frontal. 6. 5. 2011. Pristupljeno 13. 8. 2019. 
  8. ^ „Srpska obilježila 20 godina postojanja, Dan i krsnu slavu Svetog Stefana”. Radio-televizija Republike Srpske. 10. 01. 2012. Pristupljeno 10. 01. 2012. 
  9. ^ http://banskidvor.org/proslava-povodom-20-godina-od-osnivanja-udruzenja-knjizevnika-republike-srpske/

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Предраг_Лазаревић&oldid=27454092”