Ratko Perić
ratko perić | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 20. oktobar 1914. |
Mesto rođenja | Priboj, kod Lopara, Austrougarska |
Datum smrti | 4. novembar 1985.71 god.) ( |
Mesto smrti | Meljine, kod Herceg Novog, SR Crna Gora, SFR Jugoslavija |
Profesija | vojno lice |
Delovanje | |
Član KPJ od | 1941. |
Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija |
Heroj | |
Narodni heroj od | 24. jula 1953. |
Ratko Perić (Priboj, kod Lopara, 20. oktobar 1914 — Meljine, kod Herceg Novog, 4. novembar 1985), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rodio se u Priboju kod Lopara 20. oktobra 1914. godine u siromašnoj seoskoj porodici. Kada je završio osnovnu školu u svom rodnom mestu, jedno vreme je radio na očevom imanju, a zatim je postao rudar u Majevičkim rudnicima. Učestvovao je u više štrajkova rudara.[1]
Od početka rata nije se mirio sa okupacijom i u prvim akcijama partizanskih trupa na Majevici se isticao odlučnošću i hrabrošću. Ubrzo postaje član KPJ. Kada je formiran Majevički partizanski odred borci su ga izabrali za komandira čete, a ubrzo postaje i zamenik komandanta odreda. Četnici su napali Štab Majevičkog partizanskog odreda u Vukosavcima (sa kojima je postojao dogovor o nenapadanju) i tom prilikom poginulo je većina rukovodstva na čelu sa komandantom odreda Ivanom Markovićem Ircem i političkim komesarom Fadilom Jahićem Špancem. Perić je uspeo da preživi i preuzeo je komandu nad odredom. Odlučio je da pređu na teritoriju Birčanskog NOP odreda i da se tu uključe u borbu. Time su postali pokretna vojna jedinica. Od boraca ovog odreda je formiran Udarni bataljon u selu Drinjači, a za komandanta je izabran Ratko Perić.[1]
Istakao se u borbama protiv četnika na Majevici u novembru 1942. godine kao član novoformirane Šeste istočnobosanske brigade. U proleće je imenovan za komandanta Drugog majevičkog NOP odred. Kada je prerastao u brigadu postao je zamenik brigade. Učesnik je bitke na Sutjesci, a nakon proboja postao je komandant Petnaeste majevičke brigade. U napadu na Tuzlu je teško ranjen. Nakon oporavka postavljen je za komandanta Trećeg majevičkog NOP odreda, a u martu 1944. godine postaje zamenik omandanta 38. istočnobosanske divizije. OD 1943. godine bio je većnik ZAVNOBiH-a[1]
Nakon rata obavljao je nekoliko odgovornih funkcija u JNA. Bio je član Saveta republike Bosne i Hercegovine. Dobitnik je nagrade ZAVNOBiH-a, nosilac Partizanske spomenice i drugih odlikovanja.[1] Preminuo je u Meljinama kod Herceg Novog 4. novembra 1985. godine.
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.