Rudarstvo u Srbiji
Rudarstvo u Srbiji je razvijeno od davnina. Na ovim prostorima rudarstvom su se bavili još Iliri, Kelti i Tračani. Ekspanzija rudarstva na ovim prostorima započela je u doba Nemanjića kada su vladari dovodili rudare iz drugih država, uglavnom Sase. Rudarstvom su se bavili i na prostoru Kosova i Metohije. U Srbiji postoji veliki broj različitih ruda metala i nemetala i one se javljaju u značajnim količinama. Najzastupljenija je eksploatacija gvožđa, hroma, mangana, molibdena, kobalta, kadmijuma, bakra, antimona, olova i cinka.
Rude gvožđa[uredi | uredi izvor]
_Timok.JPG)
Rude gvožđa su hematit, magnetit, siderit i limonit. One služe za dobijanje sirovog gvožđa i čelika i osnova su razvoja metalurgije. U Srbiji se rude gvožđa nalaze na planinama Rudnik, Kopaonik (Belo Brdo, Suvo Rudište), i u okolini Majdanpeka (Rudna Glava, Crnajka).
Oplemenjivači čelika[uredi | uredi izvor]
Posebnu grupu ruda čine oplemenjivači čelika. Oni mu se dodaju da bi se poboljšale neke njegove karakteristike (provodljivost, elastičnost, otpornost na koroziju...) U najbitnije oplemenjivače čelika spadaju: hrom, mangan, molibden, nikl, kobalt, kadmijum i volfram.
Mangan[uredi | uredi izvor]
Mangan se dodaje čeliku radi poboljšavanja jačine, tvrdoće i elastičnosti. Koristi se i za dobijanje raznih legura, kao i u proizvodnji stakla. Najznačajnija nalazišta mangana u Srbiji su na Kopaoniku (Belo Brdo) i Zlatiboru (Mataruge, Dragodnja i Rajac).
Hrom[uredi | uredi izvor]
Hrom spada u retke metale i služi kao oplemenjivač čelika koji poboljšava njegov kvalitet i otpornost. Najveću primenu dobio je u proizvodnji kugličnih ležajeva, dok predmeti koji su prevučeni hrom ne rđaju. Najznačajnija ležišta na prostoru Srbije su Šar planina, okolina Prizrena, zatim Deva kod Đakovice i rudnik Babaj Boks kod Peći. Perspektivnih nalazišta ima u okolini Valjeva, Čačka i Raške.
Molibden[uredi | uredi izvor]
Molibden je redak i cenjen metal čija su ležišta u Srbiji druga po zalihama u Evropi, odmah iza Norveške. Služi kao oplemenjivač čelika dajući mu na otpornosti pri velikim pritiscima. Najveću primenu ima u vojnoj industriji. U Srbiji ležišta ove rude su u jugoistočnom delu Mačkatica kod Surdulice, Kriva Feja kod Vranja i Besna Kobila. Na Kosmetu Belo Brdo i Gnjilane i u karpatskom predelu Tanda i Crnajka.
Nikl[uredi | uredi izvor]
Primena nikla u legiranju čelika je značajna. On služi za proizvodnju specijalnih tvrdih čelika, kao i za niklovanje. Ležišta u Srbiji su značajna i rasprostranjena: Šumadija (Stragari, Kadina Luka, Ba), dolina Ibra (Željin, Stolovi) i Kosmet (Uroševac, Orahovac, Goleš, Kosovska Mitrovica).
Kobalt[uredi | uredi izvor]
Kobalt je izuzetno redak i skupocen metal. Pojačava čvrstoću čelika i smanjuje njegovu krtost. Najveću primenu našao je u mašinogradnji. U Srbiji se nalaze sledeća ležišta: Rudnik, Suvo Rudište na Kopaoniku, Besna Kobila i Gračanica.
Kadmijum[uredi | uredi izvor]
Kadmijum se dobija kao sporedni proizvod pri preradi cinka. Najširu primenu dobio je u elektro i metaloprerađivačkoj industriji. Proizvodi se u Trepči na Kosovu i Metohiji.
Volfram[uredi | uredi izvor]
Volfram (tungsten) je metal koji služi za dobijanje i legiranje čelika potrebnih za automobilsku i avionsku industriju. Takođe se koristi i u mašinogradnji, a poboljšava čvrstoću i žilavost. Ležišta volframa u Srbiji su Blagojev Kamen (Majdanpek), Neresnica (Kučevo) i Besna Kobila.
Obojeni metali[uredi | uredi izvor]
Od obojenih metala na prostoru Srbije javljaju se bakar, antimon, olovo, cink, bizmut, magnezijum i litijum.
Bakar[uredi | uredi izvor]
Bakar je metal koji se koristio još u doba neolita. Njegova značaj za industrijsku proizvodnju je višestruk. Najveću primenu ima u elektronici, kao dobar provodnik. Ležišta u Srbiji su sledeća: Istočna Srbija (Bor, Majdanpek, Krivelj, Cerovo), zatim Valjevo i Rudnik, te Kosmet (Belo Brdo, Trepča, Kosovska Mitrovica) i Čadinje kraj Prijepolja u jugozapadnom delu zemlje..
Olovo[uredi | uredi izvor]
Olovo je metal koji se dobija iz rude galenita. Koristi se u hemijskoj i vojnoj industriji, zatim u nuklearnoj tehnici i pri proizvodnji boja. U Srbiji se nalazi veliki broj ležišta: Avala, Kosmaj, Rudnik, Krupanj, Zajača, Veliki Majdan, Kostajnik, zatim Deli Jovan i Besna Kobila, te na Kosmetu - Trepča, Ajvalija, Kižnica, Novo Brdo, Janjevo.
Cink[uredi | uredi izvor]
Cink je metal koji najčešće ide uz olovo. Jedina razlika je što uz cinkanu rudu ima više plemenitih metala. Njegov značaj i primena su isti kao kod olova. Ležišta cinka u Srbiji su ista kao i ležišta olova: Avala, Kosmaj, Rudnik, Krupanj, Zajača, Veliki Majdan, Kostajnik, zatim Deli Jovan i Besna Kobila, te na Kosmetu - Trepča, Ajvalija, Kižnica, Novo Brdo, Janjevo.
Antimon[uredi | uredi izvor]
Antimon spada u grupu retkih metala. Služi u proizvodnji elektronike, zatim u medicini, te u nuklearnoj tehnici ili pri pravljenju legura. Ležišta ovog metala u Srbiji su sledeća: u Podrinju (Kruplja, Zajača, Rađevina), zatim u blizini Bujanovca i Lisa kod Ivanjice.
Bizmut[uredi | uredi izvor]
Bizmut je izuzetno redak i skupocen metal. Služi kao dodatak legurama, u kozmetici i kao katalizator. Ležišta ove rude u Srbiji su: u blizini Knjaževca (Jasikova, Aldinac, Aljin Dol) i na Besnoj Kobili.
Magnezijum[uredi | uredi izvor]
Magnezijum je takođe redak i bitan metal. Našao je primenu u kosmičkoj industriji, avioindustiji, kao zaštita od korozije i kao legura. Najznačajnija nalazišta u Srbiji su: Beočin (Fruška gora), Avala, Rudnik, Kopaonik (Žiča, Badanj), te okolina Užica i Čačka.
Litijum[uredi | uredi izvor]
Litijum je izuzetno lak metal srebrnobele boje. Koristi se u industriji stakla i keramike, zatim za proizvodnju baterija, te u hemijskoj i nuklearnoj industriji. Nalazišta ovog metala u Srbiji su skorijeg datuma po otkriću i vezana su basen reke Jadar u zapadnoj Srbiji i ležišta novootkrivenog minerala jadarita.
Kanadska kompanija „Ultra litijum“ je objavila da su pronađena nova nalazišta litijuma i bora na teritoriji Blaca, Lađevca, Preljine, Valjeva, Koceljeve i Trnave.[1]
Plemeniti metali[uredi | uredi izvor]
U grupu plemenitih metala spadaju zlato, srebro, platina i živa. Svrstavaju se u retke i veoma cenjene rude.
Zlato[uredi | uredi izvor]
Zlato je važan i skupocen metal, a njegova ležišta vezana su za eruptivne stene (primarna) i za rečne tokove (sekundarna). Ovaj plemenita ruda u Srbiji se nalazi u istočnom delu zemlje: Bor, Krivelj, Blagojev Kamen, Majdanpek i u koritima reke Pek i Timok.Jedan od rudnika zlata nalazi se na Radan planini - Rudnik Lece .
Srebro[uredi | uredi izvor]
Srebro je veoma star i cenjen metal, poznat još kod starih Rimljana. Ležišta srebra u Srbiji su: Karpatski predeo (Bor, Krivelj, Majdanpek, Timok, Blagojev Kamen, Pek), zatim u Šumadiji (Rudnik) i na Kosmetu (Trepča i Novo Brdo).
Živa[uredi | uredi izvor]
Živa se ubraja u retke i skupocene metale i jedini je koji se javlja u tečnom stanju. Njen značaj je veliki, pa je našla primenu u hemijskoj industriji, medicini, elektronici i dr. U Srbija se ležišta žive nalaze na sledećim lokacijama: Avala, Šabac, Deli Jovan i Prizren.
Platina[uredi | uredi izvor]
Platina je izuzetno skupocen i redak metal. Najviše se koristi za izradu nakita, ali primenu je našao i u elektronici, medicini i metalurgiji. Ležišta platine u Srbiji su u Pomoravlju, tačnije u blizini Vrnjačke Banje i Trstenika.
Nemetali[uredi | uredi izvor]
Značaj nemetala u industriji Srbije je veoma veliki. Njihova primena je širokog spektra, a ležišta su značajna i bogata. U nemetale se ubrajaju: so, kamen, gips, cementi laporac, kvarc, pesak, glina, talk, asfalt, azbest, pirit, barit, grafit i mnogi drugi. U Srbiji su najzastupljenija sledeća ležišta i nalazišta.
Azbest[uredi | uredi izvor]
Azbest je silikatni mineral koji se koristi u građevinarstvu kao izolator i prilikom pravljenja kombinezona otpornih nad vatru (vatrogasna odela i sl). Nalazišta ovog nemetala u Srbiji su - Stragari u Šumadiji, zatim okolina Čačka, dolina reke Ibar (Korlaća) i dolina Toplice.
Barit[uredi | uredi izvor]
Barit je značajan mineral koji se koristi u naftnoj industriji tj. prilikom eksploatacije bušotina nafte i gasa u cilju smanjenja pritiska. Nalazišta ovo nemetala u Srbiji koncentrisana su u Karpatskom predelu, tačnije u dolini Porečke reke.
Magnezit[uredi | uredi izvor]
Magnezit je visokoprimenljiv mineral, koji se koristi u građevinarstvu, medicini, za pravljenje termoizolacija, u vojnoj industriji i dr. Nalazišta ovog nemetala u Srbiji su - Badanj, Gornji Milanovac, Čačak i Kraljevo.
Grafit[uredi | uredi izvor]
Grafit je ugljenikov mineral sive boje. Koristi se kao termoizolator, provodnik, prilikom elektrolize i u elektroindustriji. Nalazišta ovog nemetala u Srbiji su u okolini Bujanovca i u dolini reke Toplice.
Kvarc[uredi | uredi izvor]
Kvarc je jedan od najrasprostranjenijih minerala na planeti. Njegova primena je višestruka, a najčešće se koristi u građevinskoj industriji i pri proizvodnji nakita. Nalazišta ovih nemetala u Srbiji su u okolini Aranđelovca, i u Rgotini
Glina[uredi | uredi izvor]
Glina je sediment različitog mineralnog sastava (kaolinska, bentonitska, laporovita). Njen značaj je veliki, pa se koristi u medicini, građevinskoj industriji, poljoprivredi, kao i u grnčarstvu. Najznačajnija nalazišta gline u Srbiji su u okolini Aranđelovca.
Mermer[uredi | uredi izvor]
Mermer je metamorfna stena, veoma značajna i višestruko primenljiva. Koristi se u građevinskoj industriji, zatim u umetnosti (kao postolje za spomenike, za skulpture i sl), pa čak i u prehrambenoj industriji. najveće i najpoznatije nalazište mermera u Srbiji je na planini Venčac u blizini Aranđelovca.
Cementi laporac[uredi | uredi izvor]
Laporac je sedimentna stena čija je osnovna namena za dobijanje cementa u građevinskoj industriji. U Srbiji se nalazi značajna ležišta ovog minerala. Najpoznatija su Beočin na Fruškoj gori, zatim Ralja, Kosjerić i Popovac.
Gips[uredi | uredi izvor]
Gips je vrlo mekan kalcijumom mineral koji se najviše koristi u građevinarstvu za pravljenje gipsanih ploča i zidova i u medicini za fiksiranje povreda i preloma. Najznačajnije ležište gipsa u Srbiji je u dolini reke Gruže.
Zeolit[uredi | uredi izvor]
Zeolit predstavlja hidratisani alumosilikat kalcijuma, natrijuma i kalijuma. Koriste se u industriji kao adsorbenti gasova i tečnosti, kao katalizatori i prečišćivači. Najpoznatija ležišta u Srbiji su Zlatokop, Jablanica, Lužnica, Toponica, Mionica, zatim Slanci, Veliko Selo i Igroš[2].
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Otkrivena nalazišta litijuma u Srbiji („Kurir“, 18. novembar 2012), Pristupljeno 24. 4. 2013.
- ^ Ležišta zeolita u Srbiji Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. septembar 2015), Pristupljeno 24. 4. 2013.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Pavlović, M. (1998): Geografija Jugoslavije 2, Savremena administracija, Beograd
- Grupa autora (2007): Atlas Srbije, Monde Neuf, Beograd
- Pavlović, M. (1998): Geografske regije Jugoslavije, Geografski fakultet, Beograd
- Mrkobrad, Dušan (2006). „Srpsko rudarstvo u privredi Kosova i Metohije - srednji vek”. Srbi na Kosovu i u Metohiji: Zbornik radova sa naučnog skupa (PDF). Beograd: Srpska akademija nauka i umetnosti. str. 379—395. Arhivirano iz originala (PDF) 25. 3. 2016. g. Pristupljeno 1. 8. 2017.
