Sajmon Klark

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Sajmon Klark
Klark na Tur de Fransu 2019.
Lični podaci
Puno imeSajmon Klark
NadimakSimo
Datum rođenja(1986-07-18)18. jul 1986. (37 god.)
Mjesto rođenjaMelburn, Viktorija, Australija
DržavljanstvoAustralija
Visina1,75 m[1]
Masa63 kg[1]
Timske informacije
Trenutni tim
Izrael—premijer teh
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačapančer
Juniorska karijera
2006—2008Sautaustralija AIS
Profesionalna karijera
2009Amika šips—knauf
2009—2010ISD—neri
2011Astana
2012—2015Grinedž[2]
2016—2020Kenondejl[3][4]
2021Kubeka asos
2022—Izrael—premijer teh
Uspjesi
Vuelta a Espanja
Brdska klasifikacija1 (2012)
Druge trke
Herald san tur 1 (2014)
Gran pri Industrija i Artiđanato 1 (2016)
La Drom klasik 1 (2020)
Ažurirano: 4. jun 2023.

Sajmon Klark (engl. Simon Clarke; Melburn, 18. jul 1986) australijski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Izrael—premijer teh.[5] Osvojio je Herald san tur, Gran pri Industrija i Artiđanato, La Drom klasik i brdsku klasifikaciju na Vuelta a Espanji, gdje je ostvario i dvije etapne pobjede, dok je na Tur de Fransu ostvario jednu etapnu pobjedu, a na Điro d’Italiji je ostvario pobjedu u sklopu ekipnog hronometra.

Prethodno je vozio za Astanu, Grinedž, Kenondejl od vorld tur timova.[6] Prije nego što je počeo profesionalnu karijeru takmičio se na pisti i imao je stipendiju Australijskog instituta za sport.[7]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Rođen je u Melburnu a tokom juniorske karijere vozio je za lokalne timove. Godine 2004. osvojio je Svjetsko prvenstvo na pisti za juniore u disciplini dohvatna vožnja ekipno, a 2008. je osvojio prvenstvo Australije u drumskoj vožnji za vozače do 23 godine. Profesionalnu karijeru počeo je 2009. godine u timu Amika, ali je tokom sezone prešao u tim ISD—neti; prve sezone završio je Tur of Britejn trku na osmom mjestu, dok je 2010. završio trku Gran pri Industrija i Artiđanato na četvrtom mjestu. Godine 2011. prešao je u Astanu, sa kojom je trke Tre vali Varezine i Kopa Ugo Agostini završio na petom mjestu.

Godine 2012. prešao je u australijski tim Grinedž i u avgustu je vozio svoju prvu grand tur trku — Vuelta a Espanju, gdje je pobijedio iz bijega na četvrtoj etapi, odsprintavši Tonija Martina, što mu je bila prva pobjeda u karijeri.[8] Tokom etape 20, prošao je prvi preko prva tri od pet brdskih ciljeva, zahvaljujući čemu je dobio nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi i osvojio je brdsku klasifikaciju.[9] Godine 2013. vozio je Tur de Frans po prvi put i bio je dio tima koji je ostvario pobjedu na ekipnom hrinometru. U finišu sezone završio je Svjetsko prvenstvo u drumskoj vožnji na sedmom mjestu. Godine 2014. osvojio je Herald san tur uz jednu etapnu pobjedu, dok je Gran premio čita di Kamajore završio na četvrtom mjestu. Godine 2015. po prvi put je vozio Điro d’Italiju, gdje je bio dio tima koji je pobijedio na ekipnom hrinometru na otvaranju, nakon čega je četvrtu etapu završio na drugom mjestu i preuzeo je roze majicu za lidera trke, koju je nosio na jednoj etapi.

U septembru 2015. objavljeno je da je potpisao ugovor sa timom Kenondejl za sezonu 2016.[10] Tokom prve sezone u timu osvojio je trku Gran pri Industrija i Artiđanato, a naknadno je pozvan u tim za Olimpijske igre 2016. umjesto Sajmona Geransa, koji je pao na Tur de Fransu i povrijedio se.[11] Godine 2017. završio je Gran pri Industrija i Artiđanato trku na šestom mjestu, dok je 2018. ostvario etapnu pobjedu na Vuelta a Espanji. Godine 2019. završio je Tur de la Provens na drugom mjestu uz osvojenu klasifikaciju po poenima, nakon čega je Strade Bjanke završio na osmom mjestu, Milano—Sanremo na devetom, Tireno—Adrijatiko na osmom i Amstel gold rejs na drugom mjestu, iza Metjua van der Pula. Godine 2020. osvojio je La Drom klasik.

U novembru 2020. objavljeno je da je potpisao ugovor sa timom Kubeka asos za 2021. sezonu,[12] tokom koje je Primus klasik završio na petom mjestu i Strade Bjanke na osmom. Godine 2022. prešao je u Izrael start ap nejšon, a na početku sezone završio je Gran pri Migel Indurain trku na trećem mjestu. U julu je vozio Tur de Frans, gdje je pobijedio na petoj etapi iz bijega; etapa je vožena po 11 sekcija kaldrme, kad kojih većina nije nikada ranije vožena na Tur de Fransu ni na Pariz—Rubeu.[13] Njegova pobjeda bila je prva pobjeda na Tur de Fransu za tim od osnivanja.[14] Tokom treće nedelje morao je da napusti Tur prvi put u karijeri, zbog pozitivnog testa na kovid 19.[15]

Godine 2023. završio je prvenstvo Australije u drumskoj vožnji na drugom mjestu, iza Luka Plapa, nakon čega je Kadel Evans grejt okean road rejs završio na trećem, a Vuelta a Mursiju na drugom mjestu, iza Bena Tarnera. U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je na šestoj etapi bio u bijegu zajedno sa Alesandrom de Markijem od početka etape, a grupa ih je dostigla i odsprintala na 300 metara do cilja; dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi.[16]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Simon Clarke”. eurosport.com. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  2. ^ „Orica-GreenEDGE (OGE) – AUS”. UCI World Tour. Union Cycliste Internationale. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  3. ^ „EF Education First Pro Cycling”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 2. 1. 2019. g. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  4. ^ Bacon, Ellis (1. 1. 2020). „2020 Team Preview: EF Education First”. cyclingnews.com. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  5. ^ „Team Qhubeka Assos”. UCI.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 2. 1. 2021. g. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  6. ^ „Clarke bound for GreenEdge”. cyclingnews.com. 23. 8. 2011. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  7. ^ „Cycling Australian road cycling team announced for world championships”. ausport.gov.au. Arhivirano iz originala 17. 3. 2011. g. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  8. ^ Atkins, Ben (21. 8. 2012). „Vuelta a España: Simon Clarke wins in stage four breakaway as Valverde loses to a crash”. VeloNation. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  9. ^ „Clarke: I'm not a climber, I'm an opportunist”. Cycling News. 9. 9. 2012. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  10. ^ Windsor, Richard (24. 9. 2015). „Simon Clarke swaps Orica-GreenEdge for Cannondale-Garmin for 2016”. Cycling Weekly. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  11. ^ „Australian Simon Clarke called up for Olympic Road Race”. cyclingnews.com. 23. 7. 2016. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  12. ^ „Clarke, Claeys and Frankiny to boost Team Qhubeka-Assos”. nttprocycling.com. Ryder Cycling. 24. 11. 2020. Arhivirano iz originala 24. 11. 2020. g. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  13. ^ „Tour de France: Simon Clarke conquers cobbles to win stage 5”. 6. 7. 2022. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  14. ^ „In first, Israeli cycling team’s rider wins stage of Tour de France”. timesofisrael.com. 6. 7. 2022. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  15. ^ „Cort Nielsen and Clarke out of Tour de France with COVID-19”. Reuters. 17. 7. 2022. Pristupljeno 4. 6. 2023. 
  16. ^ „Pedersen wins stage six of Giro after duo caught 300m from finish”. reuters.com. 11. 5. 2023. Pristupljeno 4. 6. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Сајмон_Кларк&oldid=27629920”