Severni morski put
Severni morski put je najkraći morski put između evropskog dela Rusije i Dalekog istoka. To je glavni pomorski put Rusije na Arktiku. Polazi od Murmanska preko Karskih vrata kroz Severni ledeni okean, Barencovo, Karsko, Laptevsko, Istočnosibirsko, Čukotsko, i Beringovo more do zaliva Proviđenja na Čukotskom poluostrvu u Beringovom moru. Dug je 5.600 km. Od Karskih vrata do Beringovog moreuza ima 4536 km.
Otvaranjem Severnog morskog puta polarna obala Sibira je uključena u privredu Rusije, Vezano s tim razvila su se duž obale i mnoga naselja – luke (Narjan-Mar, Novi Port, Igarka i dr.). Na obali Tihog okeana pored Vladivostoka, razvile su se luke Sovjetska Gavan, Magadan i dr.
Plovi se u konvojima koje predvode ledolomci. U novije vreme uz pomoć polarne avijacije i brojnih radarskih i meteoroloških stanica, za plovidbu se koristi do 150 dana godišnje. Severnim morskim putem prvi je prošao švedski geolog i polarni istraživač Adolf Erik Nordenšeld (1878-79).
- Kolika će ušteda biti od intezivnijeg korišćenja Severnog morskog puta, najbolje se vidi na satelitskom snimku NASA-e , sa desne strane. Crvena linija je ruta Severnog morskog plovidbenog puta, dok je zelena linija tj. sadašnja plovidbena ruta koja ide južnom rutom kroz Suecki kanal. Tačke de se spajaju dve boje linije su u Evropi luka Hamburg i na Dalekom istoku luka Tokio.
- Ruta Hamburg - Tokio preko Severnog morskog puta je dugačka 13000 km.
- Ruta plovidbenog puta Hamburg -Tokio via Suecki kanal je čak 21000 km.
- 1932. ledolomac „Sibirjakov“(Barencovo more – Tihi okean);
- 1933. „Čeljuskin (do Beringovog moreuza),
- 1934. Ledolomac „Litke“ sa istoka na zapad.
Redovna plovidba je počela 1935. godine.