Semeteško jezero
| Semeteško jezero | |
|---|---|
 | |
| Lokacija | Raški okrug |
| Koordinate | 43° 17′ 51″ S; 20° 43′ 23″ I / 43.297409° S; 20.722977° I |
| Tip | urnisko |
| Otoke | Semeteška reka |
| Zemlje basena |  Srbija |
| Maks. dužina | 0,06 km |
| Maks. širina | 0,06 km |
| Nad. visina | 900 m |
  Semeteško jezero | |
Semeteško jezero je najveće urnisko jezero[1] na zapadnoj strani Kopaonika. Nalazi se ispod visa Čukara[2], u ataru sela Semeteš, na 200 metara od Nacionalnog parka Kopaonik.[3] Geolozi tvrde da je ovo jezero, pre više miliona godina nastalo od lednika.[4]
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
Kružnog je oblika, prečnika 60 metara.[traži se izvor] Uvek ima isti nivo,[3] a vodom se snabdeva iz podvodnih izvora, i manjim delom iz dva izvora iznad jezera.[1][2] Zbog velike širine i dubine podvodnih izvora, koji na središnjem delu jezera prave levak[5], praktično je nemoguće izmeriti dubinu.[1] Mnogi ronioci su pokušavali, ali se nisu usuđivali da zarone dublje od 15 metara, zbog jakih vodenih struja, koje vuku u dubinu.[5] Prosečna temperatura vode je 10 °C, u julu i avgustu do 20 °C.[2] Iz njega ističe Semeteška reka, koja se kasnije uliva u reku Radošić.[3] Na jezeru su se formirala ploveća ostrva na kojima ima rastinja i drveća. Kada duva vetar, ostrva se kreću po jezeru.[2] Zbog ovih plovećih ostrva jezero je proglašeno za hidrološki spomenik prirode[5][6]. Turistička atrakcija je plovidba po jezeru na ovim ostrvima, uz pomoć vesla.[5]
Poribljeno je i bogato ribom: šaranom i babuškom, pa je zato privlačno za ribolovce,[2][3] a starosedeoci jezera su daždevnjaci.[2]
Jugozapadno od Jošaničke banje, nalaze se još dva urniska jezera Gornje (Dugačko) i Donje (Malo) jezero.[7][8]
Legende[uredi | uredi izvor]
Zbog toga što čak ni ronioci nisu uspeli da detaljno istraže dno ovog jezera, na neki način ono je ostalo tajna, kako za naučnike, tako i za posetioce i meštane, koji se dive njegovoj lepoti, ali ga se i plaše.[3] Niko ne zna kako i kada je nastalo, pa su se o njemu isprele razne legende.[2]
Priča se da je neki pop želeo da obavi vršidbu na Svetog Ćirila, pa su ga meštani upozorili da tada ne treba raditi. On je započeo posao, a zemlja se otvorila, progutala njega i konje, a zatim je iskuljala voda,[3] od koje se formiralo jezero,[5] čija površina stalno treperi.[3]
Priča se da su se nekada na ovom jezeru okupljale vile i da se noću ponekad čuje glas neke vodene nemani, koja prestrašuje slučajne prolaznike,[9] Zbog toga, čim bi se smrklo, svi bi odlazili svojim kućama i dobro zaključavali vrata i prozore strepeći od nemani. Međutim, pošto se sve ređe oglašava, meštani su se ipak oslobodili straha. Drugi pak smatraju da se radi o nekoj retkoj vrsti žabe ili ptice.[3]
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Opština Raška - Semeteško jezero -
Opština Raška - Semeteško jezero -
Opština Raška - Semeteško jezero -
Opština Raška - Semeteško jezero
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Kopaonik online: O Kopaoniku”. Arhivirano iz originala 27. 01. 2012. g. Pristupljeno 31. 1. 2013.
- ^ a b v g d đ e „Semeteško jezero”. Pristupljeno 31. 1. 2013.
- ^ a b v g d đ e ž „Glas javnosti: Ostrva plove, aždaja ćuti, M. S., 22. 7. 2002.”. Pristupljeno 31. 1. 2013.
- ^ „Vesti online: Jezera, vodeni biseri Srbije, 16. 1. 2011.”. Arhivirano iz originala 21. 08. 2013. g. Pristupljeno 31. 1. 2013.
- ^ a b v g d „RTS: Lepote Raške, 29. 8. 2011, Pristupljeno 31. januar”. Pristupljeno 25. 4. 2013.
- ^ „TO Srbija: Spomenici prirode”. Arhivirano iz originala 21. 01. 2013. g. Pristupljeno 31. 1. 2013.
- ^ „Skijanje: Nacionalni park Kopaonik”. Arhivirano iz originala 08. 10. 2018. g. Pristupljeno 31. 1. 2013.
- ^ Antonijević, Zorica (28. 12. 2023). „Čudo prirode kod Kopaonika – niko ne zna kako je nastalo, a samo retki ga pronađu”. Nova. Pristupljeno 28. 12. 2023.
- ^ „Srpski san: Semeteško jezero”. Pristupljeno 31. 1. 2013.[mrtva veza]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mala enciklopedija Prosveta (3 izd.). Beograd: Prosveta. 1985. ISBN 978-86-07-00001-2. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - Marković, Jovan Đ. (1990). Enciklopedijski geografski leksikon Jugoslavije. Sarajevo: Svjetlost. ISBN 978-86-01-02651-3.
