Pređi na sadržaj

Tokata i fuga u de-molu

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Tokata i fuga u de-molu (nem. Toccata und Fuge in d-Moll, BWV 565) je najpoznatije delo za orgulje u evropskoj klasičnoj muzici. Napisao ga je Johan Sebastijan Bah. Kompozicija se sastoji iz dva dela: tokate, sa brzim preludijumom, i četvoroglasne fuge. Ova dva dela su povezana motivski i harmonski.

Početni taktovi tokate

Smatra se da je ovo delo napisao mladi Bah između 1703. i 1707. u Arnštatu. Postoji i alternativna teorija po kojoj je Bah preradio originalno delo Johana Petera Kelnera[1]. Kada se tokata i fuga uporedi sa Bahovim delima iz ovog perioda, vidi se da je on brzo razvijao svoj stil i da je mnogo eksperimentisao. Dok su za kasnija dela karakteristične paralelne melodije za ruke u različitim oktavama, ovde je primetno da su arnštatske orgulje imale mali tonski raspon.

Reference

[uredi | uredi izvor]

O ovoj zvučnoj datoteci Čuj muzički insert  (5,8 MB)

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]