Udegejska legenda

Udegejska legenda
IUCN kategorija II (nacionalni park)
Mjesto	Primorska PokrajinaRusija
Najbliži grad	Vladivostok
Koordinate	45° 49′ N 135° 25′ E
Površina	1,037 km²
Osnovano	2007. godine
Upravljačko tijelo	Federalni centar za zdravlje životinja Rusije

Udegejska legenda nacionalni park (rus. Удэгейская легенда) obuhvata predele bogate četinarsim i listopadnim šumama na zapadnoj padini planine Centralni Sihote Alinj na Ruskom dalekom istoku. Sihote Alinj se proteže od severa ka jugu preko Primorske Pokrajine. Park je predviđen da zaštiti životinjska staništa u rečnim dolinama na zapadnoj padini, i da pruži podršku ostatku autohtonog naroda Udegejaca. Područje je poznato po obilnom ribolovu i vožnjama čamcima po potocima i rekama. Takođe je i utočište za ugroženog sibirskog tigra. Park se nalazi otprilike na pola puta između Vladivostoka (520 km jugozapadno od parka) i Habarovska (440 km severozapadno od parka). Relativno toplo Japansko more je na istoku, Korejsko poluostrvo na jugu, a Kina na zapadu.

Topografija

Udegejska legenda nacionalni park (gore levo), i zaštićeno područje Sihote Alinja (dole desno)

Po položaju to je središnji park: nalazi se između prirodnog rezervata Sihote Alinj na istoku i basena reke Amur na zapadu, zatim nacionalnog parka Zov Tigra / prirodnog rezervata Lazovski na jugu i nacionalnog parka Anjujski i drugih zaštićenih područja na severu. Nadmorska visina se kreće od 180 m u nizinskim rekama, do 1.330 m na planinskom grebenu. Kroz planineske doline Udegejske legende protiču reke Armu i Boljšaja Usurka, koje se na zapadu ulivaju u reku Usuri a ona u reku Amur, koja teče severno do Ohotskog mora. Glavnom rečnom dolinom Usurka teče u pravcu sever-severoistok, plovna je za manje čamce u donjem toku, sa okukama i močvarnim obalama. Rečne doline su uske i vijugave. Nagib je prosečno 10-15 stepeni, ali često i 15-25 stepena. Obale reke Armu su stenovite i strme, sa čestim brzacima i vodopadima.. U parku postoje tri mala naselja: Daleki Kut, Dersu i Ostovnoe.

Klima i ekoregion

Klima u Udegejskoj legendi je umerenokontinentalna klima, mild/cool summer subtype (Kepenova klasifikacija klimata Dfb). Ovu klimu karakterišu topla leta i hladne snežne zime. Prosečna temperatura u januaru je -16 a u avgustu 16. Prosečna godišnja količina padavina iznosi 790 mm.

Sihote Alinj, Primorska Pokrajina, Rusija
Klimatogram
J F M A M J J A S O N D     0,8     12 −5     0,7     18 −1     1     28 11     1,8     42 25     3,2     52 35     3,7     58 43     5     65 51     5,2     69 54     4,5     63 45     2,5     50 31     1,8     31 13     0,9     16 −1 Prosečne maks. i min. temperature u °F Ukupne padavine u inčima
Metrička konverzija J F M A M J J A S O N D     20     −11 −21     18     −8 −18     25     −2 −12     46     6 −4     81     11 2     94     14 6     127     19 11     132     21 12     114     17 7     64     10 −1     46     0 −10     23     −9 −18 Prosečne maks. i min. temperature u °C Ukupne padavine u mm

Jesen u regionu je vedra, topla, suva i sa postepenim padom temperature. Poznata je pod imenom "zlatna jesen Dalekog istoka."

Ekoregion Udegejska legenda je "Umereno širokolisna i mešovita šuma istočne Rusije". Takve ekoregije karakterišu velike dnevne i godišnje varijacije temperature i šumski pokrivač.

Park je na takvoj lokaciji da se u njemu sreće velika raznolikost biljnog i životinjskog diverziteta. Tu se sreću vrste karakteristične za kontinentalnu i primorsku zonu (Evroazija i Pacifik) kao i vrste iz suptropske zone. To je i geološki kontaktni prostor između starih stabilnih ploča na zapadu, i aktivnijih tektonskih formacija na istoku u Japanskom moru.

Dobijena raznolikost biljnih i životinjskih staništa kao i izolacija daju Primorskoj Pokrajini najviše nivoe biodiverziteta u Rusiji. Što se tiče vodenih staništa, park se nalazi u slatkovodnom ekoregionu "Donjeg Amura" (FEOW ID#616), regionu koji se generalno karakteriše strujnim sistemima snažno erodiranih rečnih dolina i dobro razvijenom plavnom ravnicom na Amuru. Na rekama se formira led do 6 meseci u godini, a većina potoka se napaja kišom. Slatkovodni ekoregion ne sadrži strogo endemične ribe.

Flora

S obzirom na strmu topografiju, uočavaju se visinske zone za biljke. U nižim predelima, zastupljene su listopadne šume sa brestom, jasenom i mandžurijskim orahom, kedrovima i smrčom – do viših nivoa gde su zastupljene šume jele, smrče i breze. U parku je zabeleženo 30 vrsta vaskularnih biljaka koje su pod zaštitom, neke od njih su: Dioscorea japonica, Euryale ferox, Saxifraga nelsoniana ssp. pacifica, ženšen, i tisa.

Fauna

Pored prisustva sibirskog tigra, park je stanište i mrkih medveda i azijskog crnog medveda, karakterističnih za šume na zapadnoj padini Sihote Alinja. Od manjih šumskih sisari sreću se samur, kuna, jazavac i lasica, zajedno sa risom i leopard mačkom. Na obalama reka sreću se kune i vidre, a kod reka u nižim predelima sreću se los i mus. Područje je naročito bogato insektima – procenjuje se da preko 10,000 vrsta živi na teritoriji parka, uključujući i jednu vrstu strižibube koja se smatra najvećim insektom u Rusiji.

Istorija

Granice regiona i parka su istorijski dom autohtonog naroda Udegejaca. Prema popisu iz 2010. godine broj Udegejaca je nešto manji od 1,500. Tradicionalno se bave lovom i ribolovom.

Turizam

Eko-turizam je naveden kao jedna od svrha parka, a posetioci su dobrodošli u rekreativne zone. Uprava parka obezbeđuje smeštaj u gostinjskoj kući i kampovima, omogućava i izdavanje motornih sanki i gumenih čamaca. Na lokalitetu se nalazi geološki muzej, a uz nadoplatu se može organizovati i vođenje ture. Izgrađene su neobrađene staze, kao što je ekološka staza koja vodi do "Kovalevskaje tisove šume", sa starim stablima tisa. Park se nalazi u udaljenom području – najbliža železnička stanica je u Daljnjerečensku koji je udaljen 144 km od parka – ali njegova pozicija na zapadnim padinama Sihote Alinja čini ga pristupačnim turistima koji posećuju ovaj kraj.