Pređi na sadržaj

Crkva Vaznesenja Gospodnjeg u Gračacu

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Crkva Vaznesenja Gospodnjeg
Izgled crkve, 2020. godine
Osnovni podaci
Tipcrkva
JurisdikcijaSrpska pravoslavna crkva
EparhijaEparhija gornjokarlovačka
Osnivanje1983.
PosvećenVaznesenju Gospodnjem
Lokacija
MestoGračac
DržavaHrvatska

Crkva Vaznesenja Gospodnjeg je pravoslavna crkva u Gračacu. Crkva je deo eparhije gornjokarlovačke Srpske pravoslavne crkve.[1]

Crkva je posvećena Vaznesenju Gospodnjem (Spasovdan).

Istorijat crkve

[uredi | uredi izvor]

Crkva je sagrađena 1874. godine, nastojanjem sveštenika Voje Mandića (koji je bio poslanik u austrougarskom parlamentu) i Nikolaja Mandića koji je najzaslužniji što je država (ali i brojni priložnici) finansijski pomogla podizanje pravoslavne crkve u Gračacu, a uz njega i svešteničkog doma i školske zgrade, vredne 100.000 franaka.[2] Crkva u Gračacu bila je sazidana sva od klesanog kamena. Crkva je imala veliku portu, parohijsku kuću i veliko zemljište, na kome je bio voćnjak plodnih jabuka koga su lokalni Srbi zvali „plantaža”.

U Drugom svetskom ratu, srušen je krov ali ostatak crkve je sačuvan. Zvonik je bio u odličnom stanju, velikih dimenzija sazidan od belog klesanog kamena sa dva potpuno sačuvana zvona. Crkva je srušena do temelja na Veliki petak, 1954. godine. Godinu dana pre rušenja, u Zagrebu je dozvolu za rušenje zatražio Kotarski narodni odbor. Kamen kojim je bio sazidan ovaj hram, ugrađen je u ogradu srpskog pravoslavnog groblja, zatim je od njega građen Spomenik NOR-a na Gradini.

Novi hram

[uredi | uredi izvor]

Gradnja novog hrama na drugom mestu počela je 1983. godine i završena je krajem osamdesetih godina ali i on je oštećen u ratu u Hrvatskoj. Njegova obnova počela je u aprilu 2005. godine i u avgustu sledeće godine završeni su radovi na spoljašnjem uređenju hrama. Obnovu hrama je pomogao episkop gornjokarlovački g. Gerasim, lokalna samouprava opštine Gračac, vernici ove parohije, kao i Srbi iz dijaspore.

Galerija

[uredi | uredi izvor]

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Izvori

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Istorijat crkve
  2. ^ „Bosansko-hercegovački istočnik”, Sarajevo 1892. godine

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]