2S5 Giacint-S
2S5 Giacint-S ( rus. 2С5 «Гиацинт-С») je sovjetska /ruska samohodna haubica 152mm. "2S5" je njegova GRAU oznaka. Ima nuklearnu, biološku i hemijsku zaštitu. 2S5 je sposoban da gađa mete na većim dometima i sa većom brzinom paljbe od brojnije 2S3 Akacije, a sposoban je da ispaljuje i nuklearne projektile.
| 2S5 Giacint-S | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla | SSSR |
| Namena | Samohodna artiljerija |
| Proizvođač | Uraltransmaš |
| Početak proizvodnje | 1976 |
| Broj primeraka | 2.000+ |
| Brzina na putu | 62 km/h |
| Doseg | 500 km |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 8,33 m |
| Širina | 3,25 m |
| Visina | 2,76 m |
| Težina | 28,2 t |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | Top 152mm |
| Sporedno naoružanje | Mitraljez 7,62mm |
| Motor | V-59 Dizel |
| Snaga (KS) | 520 KS |
| Posada | |
| Posada | 5 |
Istorija proizvodnje[uredi | uredi izvor]
Proizvodnja 2S5 Giancint-S počela je 1976. zajedno sa vučenom verzijom 2A36 Giacint-B . Koristi šasiju modifikovanog raketnog sistema zemlja-vazduh 2K11 Krug sa dobrom pokretljivošću i pokreće ga V-59 dizel motor koji razvija 520 KS. Giacint-S može da nosi 30 granata 152mm sa dometom od 28 kilometara, odnosno 33-40 kilometara za projektile sa raketnim pogonom. Pored visokoeksplozivnih, haubica takođe može da ispaljuje kumulativne, kasetne, dimne i nuklearne projektile. [1] Za dejstvo haubice potrebno je 3 minuta, a može da izdrži brzinu paljbe od 5 do 6 granata u minuti. Većina posade raspoređuje se van oruđa dok dejstvuja. Obično ga prati i nosač municije sa dodatnih 30 granata. [2]
2S5 je uveden u upotrebu 1978. godine, zamenivši bataljone topova 130 mm M46 u sovjetskim artiljerijskim brigadama na nivou armije i fronta, a Sjedinjene Države su ga označile kao M1981. Proizvodnja je prekinuta 1991. godine.[3]
Operativna istorija[uredi | uredi izvor]
2S5 je prvi put korišćen u borbi od strane Sovjetskog Saveza u sovjetsko-avganistanskom ratu . Kasnije su ga ruske snage koristile u Prvom čečenskom ratu i Drugom čečenskom ratu .
2S5 je bio angažovan od strane ukrajinske vojske i ruske vojske tokom rusko-ukrajinskog rata. [4][5]
Korisnici[uredi | uredi izvor]
Trenutni korisnici[uredi | uredi izvor]
Belorusija − 107[6]
Eritreja− 13[7]
Rusija − 85 (850 u rezervi)[8]
Ukrajina − 10[9]
Uzbekistan − Nepoznata količina[10]
Bivši korisnici[uredi | uredi izvor]
Takođe videti[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- International Institute for Strategic Studies (15. 2. 2023). The Military Balance 2023 (1st izd.). Routledge. str. 201−204. ISBN 978-1032508955.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „2S5 Giantsint”. Military-Today. Pristupljeno 2. 4. 2016.
- ^ „2S5 152 mm Self-Propelled Gun”. FAS.org. Federation of American Scientists. Pristupljeno 2. 4. 2016.
- ^ „2S5 Giatsint-S”. Weaponsystems.net (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-06-02.
- ^ „2S5 Giacint-S in Ukraine ATO”. For the Record. 2014-12-27. Pristupljeno 2. 4. 2016.
- ^ „2S5 u SVO”.
- ^ IISS 2023, str. 175−176.
- ^ IISS 2023, str. 451.
- ^ IISS 2023, str. 185.
- ^ IISS 2023, str. 202.
- ^ IISS 2023, str. 205.
- ^ a b „Trade Registers”. armstrade.sipri.org. Stockholm International Peace Research Institute. Pristupljeno 23. 1. 2024.
- ^ Institute for Strategic Studies (1989). The military balance, 1989-1990. London: Brassey's. str. 34. ISBN 978-0080375694.