Vlastimir Jović
Vlastimir Jović | |
|---|---|
| Датум рођења | 1936. |
| Место рођења | Бусовача |
Vlastimir Jović (Busovača, 1936 — Zenica, ?)[1][2] bio je bosanskohercegovački novinar.[2]
Cijeli svoj radni vijek proveo je u zeničkoj redakciji Naša riječ[1] (od 1964. godine), odakle je, 1991. godine otišao u penziju; u penziji je tokom 30 godina objavljivao reportaže pod naslovom „Skice iz stare Zenice”.
Prvi novinarski tekst Jovića našao se u listu Mladost, 1955. godine.[1] Bio je saradnik Glasa komuna iz Doboja,[1] te osam godina honorarni saradnik sarajevskog Oslobođenja.[1] Često je objavljivao reportaže u Svijetu i Areni;[1] javljao se u mnogim fabričkim listovima. Bio je član prve redakcije Radija Zenica. Duže vrijeme bio je urednik sportske redakcije Naše riječi i na Radiju Zenica. Vremenom je stekao reputaciju hroničara grada i od stotina objavljenih „skica iz stare Zenice” priređena je i knjiga Zenica koje više nema.[1][3]
Dobitnik je mnogih društvenih priznanja: 12-aprilske Nagrade Zenice,[1] Ordena rada sa srebrnim vijencem,[1] 25-majske nagrade BiH za fizičku kulturu,[1] srebrne medalje Saveza slijepih, srebrne medalje Saveza lovačkih organizacija BiH, visokih priznanja Fudbalskog i Šahovskog kluba „Čelik” i Malih olimpijskih igara. Autor je knjige Nezaboravni trenuci[1] (o prvom ulasku FK Čelik u Prvu saveznu ligu, 1965/66).
.svg){kind=small}