Jasna Jojić

Jasna Jojić
Jojić
Lični podaci
Datum rođenja	(1963-01-27)27. januar 1963.
Mesto rođenja	Bor, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Univerzitet	Univerzitet u Beogradu Univerzitet Singidunum
Porodica
Deca	Teya Dora

Jasna Jojić (Bor, 27. januar 1963) srpski je novinar, dizajner i pisac. Bavila se istraživanjem vlaške magije i kulture.

Biografija

Majka je srpske muzičarke Teja Dore.

Obrazovanje

Studirala je filozofiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu do 1984, pod mentorstvom profesora Branka Pavlovića i Aleksandra Krona. Kasnije je studirala novinarstvo i komunikologiju na Fakultetu za medije i komunikaciju, Univerziteta „Singidunum“ do 2009. pod mentorstvom profesora Bobana Tomića i Darka Tanaskovića. Završila je master studije na Fakultetu političkih nauka smer novinarstvo i komunikologija, pod mentorstvom profesora Čedomira Čupića.

Novinarski rad

Tokom srednje škole objavljivala je svoje tekstove u mesečniku „Kolektiv „Rudarsko-topionički basen Bor“ u rubrici ekologija.

Od 1995. profesionalno se bavi novinarstvom u kompaniji „Novosti“. U listu „Večernje Novosti“ objavila je preko 6000 rubrika, reportaža i feljtona a 2003. godine u „Reviji 92“ objavila je preko 3500 istraživačkih i analitičkih rubrika.Tokom svoje karijere intervjuisala je brojne poznate ličnosti, među kojima su Dobrica Ćosić, Miodrag Zec, Savo Bojović, Vanja Bulić i drugi.

U periodu od 1997 do 2000. godine osmišljavala je i realizovala medijske kampanje za promociju i pomoć arheološkim nalazištima i prirodnim rezervatima u istočnoj Srbiji. U tom periodu nastao je niz tekstova u kojim je naglašavala značaj ovih lokaliteta i apel javnosti da se oni sačuvaju. Lokaliteti koji su bili uključeni: Rimski lokaliteti Šarkamen, Klivelj, Romulijana,praistorijski lokaliteti: Lepenski Vir, Rudina Glava, Donja Bela Reka, Brestovačka banja, Tilva Roš, Borsko jezero

Vodila je višegodišnju kampanju za Nacionalni park „Đerdap“ sa ciljem promocije prirode i antropološke baštine ovog lokaliteta. Objavljivala je tekstove u kojima je otkrivala ekološke afere koje su se ticale zagađenja vazduha i vode. Zbog tih tekstova bila je tužena za uznemiravanje javnosti, a oslobođena je optužbi uz relevantne dokaze.

Sarađivala je sa Prirodnjačkim muzejom, Narodnim muzejom Srbije, Muzejom rudarstva i metalurgije, iz čijih se saradnji razvila kampanja sa arheološko-etnološkim i istorijskim rubrikama koje su se ticale zaštite reke Dunaka i Timoka a kasnije je pisala o Đerdapu, Zlotskoj pećini, Gamzigradskoj Banji, Brestovačkoj Banji, Golubac.

Od 1997. godine član je Međunarodne federacije novinara (International Federation of Journalists − IFJ), a od 2002. član je Udruženja novinara Srbije (UNS). 

Dizajnerski rad

Od 1984. do 1995. bavi se dizajnom nakita. 1992. predstavljala je SFR Jugoslaviju na izložbi EHPO u Sevilji. Do 2004. imala je sedam samostalnih izložbi dizajna i nakita.

Publicistika

Autor je više od 60 eseja koje je objavljivala u izdanju „Matice srpske“, časopisa za nauku i kulturu „Razvitak“ i zbornicima etnologije, arheologije. Od 2003. U nedeljniku „Svedok“ objavljuje tekstove. U svojim knjigama i tekstovima bavila se temama religijskog i filozofska nasleđe, običaja i znanja kultura starog sveta: Stare Indije, Kine, Vavilona, Egipta, Stare Grčke, Starog Rima kao i srednjeg veka.

Jedan je od osnivača kulturno-izdavačke kuće „Gordon“ u Beogradu, kroz čiji rada se trudi da promoviše zaštitu kulturne, istorijske i prirodne baštine.

U toku karijere sarađivala na scenarijima više dokumentarnih emisija i serijala RTS-a iz oblasti medijske prezentacije kulturne baštine.

Autor je knjige „Čuda vlaške magije- običaji i verovanja iz Timočke Krajne“, čiju je recenziju radio Etnografski institut SANU. Prvo izdanje je objavljeno 1999. godine i izazvalo je javnu raspravu posle koje je Vlasima dozvoljeno da se na popisu stanovništva izjašnjavaju kao nacionalna manjina. Kasnije objavljuje „Vlašku magiju 1“ u kojoj istražuje i prikazuje kosmologiju, mitologiju i običaje Vlaha. Sakupljala je ispovesti najpoznatijih vlaških vračara koje se smatraju čuvarima vlaške kulturne tradicije. U dopunjenom izdanju „Vlaška magija 2“ pisala je o kultu mrtvih, kultu svetlosti i vatre, pesmama i kolektivnim ritualima. Knjiga je sastavljena od niza intervjua ljudi koji su dolazili po savete i pomoć kod takozvanih „vlaških vračara“.

Knjiga „Magija biljaka- i lek i amajlija“ predstavlja kompilaciju istraživanja iz narodne medicine i priče o biljkama (33 vrste). U knjizi Jojićeva proučava odnos vračeva vavilonske i faraonske kulture, odnos monaha katoličke i pravoslavne crkve prema flori, kao i promenu odnosa prema istorijskim periodima. „Magija biljaka 2-i lek i amajlija“ bavi se legendama i mitovima koji su vezani za slovensko kulturno nasleđe. Kao osnovno polazište koristila je citate iz dela Veselina Čajkanovića, Tihomira Đorđevića, Vuka Karadžića. Kroz knjige „Kalendar za srećne dane- verovanja i običaji evropskih naroda” i „Magijski kalendar za crvena slova” opisuje istorijski tok praznika od praistorije do danas. U ovoj knjizi autorka je uspela da prevaziđe nacionalne, ideološke, verske barijere i zauzela je tezu prema kojoj sve religije imaju isti koren, odnosno potiču od jedinstvene religije.

U knjizi „Rečnik sujeverja- triput prucni i u drvo kucni“ bavi se antičkim spisima i etnografijama sa područja Balkana i Srbije. Težište knjige stavlja na sličnim verovanjima naroda širom sveta koja postoje vekovima i koja kako autorka smatra ukazuju na nepostojanje vremenskih i geografskih granica.