Jovan Sinadin
Jovan Komnin Anđeo Duka Sinadin je bio vizantijski aristokrata i vojskovođa koji je bio na funkciji megastratopedarha u vreme vladavine careva Mihaila VIII Paleologa i Andronika II Paleologa.
Vojna karijera
[uredi | uredi izvor]Pripadnik uticajne carigradske porodice Sinadin, Jovan Sinadin se prvi put pominje u izvorima oko 1276/1277. godine, kada je zajedno sa velikim konzulom Mihailom Kavalarijem predvodio vojni pohod protiv tesalijskog despota Jovana I Duke. Međutim, vojske Jovana Sinadina i Mihaila Kavalarija bile su razbijene u bici kod Farsale, gde je Jovan bio zarobljen, a veliki konstabl Mihailo je ubijen dok je pokušavao da pobegne.[1] Godine 1281. Jovan Sinadin je pušten iz zatočeništva i pridružio se vizantijskom pohodu protiv Anžujaca u Albaniji.[2] Godine 1283. Jovan Sinadin je ponovo učestvovao u pohodu protiv sevastokratora Jovana I Duke u Tesaliji, ali je ovoga puta vizantijske trupe predvodio je Mihailo Tarhaniot.[3]
Porodica
[uredi | uredi izvor]Jovan Sinadin je oženjen Teodorom Paleolog – bratanicom cara Mihaila VIII Paleologa. Njihov brak je ugovorio lično car, koji je bio staratelj njegove bratanice Teodora.
Jovan i Teodora su imali četvoro dece koja su navodno bila veoma mala kada im je otac umro[4]
- Jovan Sinadin, veliki konstabl;[5]
- Efrosinija Sinadina, pripremana za monaški život od detinjstva;[5]
- neimenovana ćerka, o kojoj se govorilo kao o mogućoj ženi bugarskog cara Teodora Svetoslava;
- Teodor Sinadin, protostrator.
Nešto pre kraja života Jovan Sinadin se zamonašio i uzeo ime Joakim. Nešto posle njegove smrti, između 1310. i 1328. godine[6], njegova žena Teodora je osnovala Carigradski manastir „Presvete Bogorodice Sigurne Nade“ (Βεβαια ελπις), u kome se zamonašila pod imenom Teodula. Zajedno sa njom zamonašila se i njena ćerka Efrosina.[7]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Geanakoplos 1959, str. 297; Guilland 1967; Polemis 1968, str. 179.
- ^ Polemis 1968, str. 179; Geanakoplos 1959, str. 331–333; Guilland 1967, str. 176, 505.
- ^ Guilland 1967, str. 505; Polemis 1968, str. 179.
- ^ Guilland 1967, str. 505; Polemis 1968, str. 179 - 180.
- ^ a b Polemis 1968, str. 179 - 180; Guilland 1967, str. .473, 505.
- ^ Guilland 1967, str. 505.
- ^ Guilland 1967, str. 505; ODB, "Bebaias Elpidos Nunnery" (A.-M. Talbot, A. Cutler), str. 275; „Synadenos“ (A. Kazhdan), str. 1990; Polemis 1968, str. 179–180.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Geanakoplos, Deno John (1959), Emperor Michael Palaeologus and the West, 1258–1282: A Study in Byzantine-Latin Relations, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, OCLC 1011763434
- Guilland, Rodolphe (1967), Recherches sur les Institutions Byzantines, Tome I (na jeziku: francuski), Berlin: Akademie-Verlag
- Polemis, Demetrios I. (1968), The Doukai: A Contribution to Byzantine Prosopography, London: The Athlone Press
- Kazhdan, Alexander, ur. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Thomas, J.; Hero, A.C., ur. (2000), Typikon of Theodora Synadene for the Convent of the Mother of God Bebaia Elpis in Constantinople' (trans. Alice-Mary Talbot), Byzantine Monastic Foundation Documents: A Complete Translation of the Surviving Founder's Typika and Testaments, Washington D.C.: Dumbarton Oaks Research Library and Collection, Arhivirano iz originala 2009-02-16. g.
