Pređi na sadržaj

Adrijen Nijonšuti

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Adrijen Nijonšuti
Nijonšuti na trci četiri dana Dankerka 2014. godine
Lični podaci
Puno imeAdrijen Nijonšuti
NadimakManconsho[1]
Datum rođenja(1987-01-02)2. januar 1987. (37 god.)[2]
Mjesto rođenjaRuamagana, Ruanda
DržavljanstvoRuanda
Visina1,75 m[3]
Masa68 kg[3]
Timske informacije
Trenutni tim
završio karijeru
Disciplinadrumski, brdski
Ulogavozač, sportski direktor
Tip vozačabrdaš
Profesionalna karijera
2007—2008Tim Ruanda
2009—2017MTN sajkling[4]
2018individualno
Menadžerska karijera
2020—2021Biciklistička akademija Skol[5]
Uspjesi
Prvenstva
Nacionalni šampion
(drumska trka)		 3 (2010, 2011, 2012)
Nacionalni šampion
(vožnja na hronometar)		 2 (2016, 2017)
Druge trke
Tur of Ruanda 1 (2008)
Ažurirano: 19. februar 2023.

Adrijen Nijonšuti (fr. Adrien Niyonshuti; 2. januar 1987) bivši je ruandski profesionalni biciklista u periodu od 2007. do 2018. godine, koji trenutno radi kao selektor reprezentacije Benina. Tri puta je osvojio nacionalno prvenstvo u drumskoj vožnji i dva puta u vožnji na hronometar. Vozio je za tim Dimenžen data od 2009. do 2018. godine, kada je završio karijeru, dok je 2020. počeo da radi kao sportski direktor u svojoj akademiji Skol koja je dobila status kontinentalnog tima.[6] Tim je rasformiran na kraju 2021. a na kraju 2022. ugasio je akademiju. Godine 2023. imenovan je za selektora reprezentacije Benina, kako bi je pripremio za Svjetsko drumsko prvenstvo 2025. koje se održava u Kigaliju, glavnom gradu Ruande.

U Genocidu u Ruandi 1994. godine, ubijeno je šestoro njegove braće.[1] Prvi bicikl mu je poklonio ujak kad je bio u tinejdžerskim godinama, a 2006. godine zapazio ga je Džonatan Bojer, bivši profesionalni biciklista, na klasiku Vuden.[7]

Karijera

[uredi | uredi izvor]
Nijonšuti na Olimpijskim igrama 2012. u disciplini kros kantri.

Rođen je u Ruamagani, u Istočnoj pokrajini Ruande, a biciklizmom je počeo da se bavi sa 16 godina.[2] Bojer, koji je bio prvi Amerikanac koji je vozio na Tur de Fransu,[8] radio je u Ruandi na projektu uvoza teretnih bicikala za uzgajivače kafe. On je takođe preuzeo ulogu trenera za nacionalni biciklistički tim Ruande, a nakon što je primijetio Nijonšutija na prvom izdanju klasika Vuden, pozvao ga je da se pridruži timu.[9] Ostvarivao je dobre rezultate na lokalnim trkama po Africi, a na trci Tur of Ruanda pet godina zaredom je završio u prvih deset i pobijedio je 2008.[10]

Godine 2008. prisustvovao je trening kampu Afričkog kontinentalnog centra u Južnoafričkoj Republici, gdje mu je ponudio ugovor Daglas Rajder, sportski direktor kontinentalnog tima MTN sajkling.[1][9] Svoju prvu trku u Evropi vozio je u avgustu 2009. na Turu Irske, postavši prvi biciklista iz Ruande koji je vozio neku profesionalnu trku u Evropi.[9] Kvalifikovao se za Olimpijske igre 2012. u Londonu, u disciplini kros kantri u okviru brdskog biciklizma.[11] Na ceremoniji otvaranja Igara, nosio je zastavu svoje zemlje.[12]

Učestvovao je i na Olimpijskim igrama 2016. u Rio de Žaneiru, gdje je ponovo nosio zastavu na ceremoniji otvaranja.[13] Vozio je drumsku trku ali je nije završio.[14] Godine 2017. bio mu je cilj da debituje na grand tur trkama i da bude prvi biciklista iz Ruande koji će voziti Tur de Frans, Điro d’Italiju i Vuelta a Espanju,[15] nakon što je tim 2016. dobio UCI vorld tur licencu.[16] Nije vozio nijednu grand tur trku, a na kraju sezone tim nije htio da produži ugovor sa njim jer su morali da smanje broj vozača, zbog čega je tražio drugi tim kako bi nastavio profesionalno da se takmiči.[17] Takmičio se kao individualni vozač na nekoliko trka u Africi tokom 2018. godine, nakon čega je završio karijeru u 31. godini.[18]

Nakon završetka karijere

[uredi | uredi izvor]

Poslije Olimpijskih igara u Londonu 2012. godine, istakao je da je osjetio želju da ponudi šansu biciklistima u svojoj zemlji da iskuse sport, da ulije nadu i prenese njegove pozitivne vrijednosti budućim generacijama i prvi put se pojavila ideja o osnivanju biciklističke akademije.[19] Prva lokacija koju je odabrao bio je njegov rodni grad Ruamagana, a uz podršku tima Afrika rejsing i fondacije Dizanje iz pepela, akademija je zvanično pokrenuta u avgustu 2013.[20] U decembru 2019. godine, dogovorio je saradnju sa kompanijom SKOL Brewery Ltd i kreiran je kontinentalni biciklistički tim Skol Adrijen Nijonšuti akademija, koji je počeo da se takmiči 2020. godine.[21] U timu su vozili samo biciklisti iz Ruande i 2020.[22] i 2021.[23] a na kraju sezone 2021. tim je ugašen zbog nesuglasica, a Skol je odlučio da oformi sopstveni tim.[21] Akademija je nastavila da radi samostalno do 31. decembra 2022. godine, a iz nje su dvojica vozača potpisali profesionalne ugovore sa timom Amani u disciplini gravel, po šljunku, dok je njegov rođak Erik Muhoza potpisao ugovor za Tim Bajkid za sezonu 2023.[24] Krajem 2022. godine, zatvorio je akademiju da bi se fokusirao na svoj rad na razvoju afričkih biciklista u Evropi i kao konsultant za nacionalni biciklistički tim Benina, a radio je i kao sportski direktor tima Benin na Tur di Benin trci 2022. godine.

Dana 14. jula 2022. godine, pozvan je od strane dobrotvorne organizacije Qhubeka Charity da učestvuje u promotivnom događaju na Tur de Fransu, prilikom kojeg je trebalo da se popne na poznati uspon Alp d’Iez na jednom od bicikala organizacije sa jednom brzinom.[25] On je tokom većeg dijela profesionalne karijere vozio za tim koji se zvao MTN—kubeka i Dimenžen data, a koji je sponzorisala organizacija Qhubeka i takođe je učestvovao u nekoliko dobrotvornih akcija, kada su dijelili bicikla djeci u Africi.[26]

Uspon je izvezao za sat i 36 minuta, a na cilju su ga čekali pripadnici međunarodnih medija. Nakon intervjua sa vodećim novinarima televizijskih, radio i štampanih medija, objavljeno je nekoliko članaka.[27][28]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b v „Adrien Niyonshuti”. teamrwanda.org. Arhivirano iz originala 27. 9. 2009. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  2. ^ a b „Adrien Niyonshuti Biography”. africatopsports.com. 24. 3. 2013. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  3. ^ a b „Adrien Niyonshuti”. eurosport.com. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  4. ^ „MTN Qhubeka (MTN) – RSA”. UCI Continental Circuits. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 6. 1. 2014. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  5. ^ „Skol Adrien Cycling Academy”. UCI.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 2. 5. 2020. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  6. ^ „Skol Adrien Cycling Academy”. UCI.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 26. 2. 2021. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  7. ^ „Lunchtime With Clive Owen and Adrien Niyonshuti”. Best of Theatre. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  8. ^ „The Untold Story: America’s first Tour de France team”. pelotonmagazine.com. 22. 6. 2021. Arhivirano iz originala 19. 02. 2023. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  9. ^ a b v Delany, Ben. „Rwandan rider Niyonshuti faces a new future at the Tour of Ireland”. velonews.com. Arhivirano iz originala 28. 8. 2009. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  10. ^ „Niyonshuti bags Frw 0.7m”. The New Times. 2008. Arhivirano iz originala 27. 7. 2011. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  11. ^ „Genocide survivor Niyonshuti to make Olympic debut”. The Times of India. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  12. ^ „Glasgow 2014 - Adrien Niyonshuti Profile”. g2014results.thecgf.com. Arhivirano iz originala 19. 02. 2023. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  13. ^ „The Flagbearers for the Rio 2016 Opening Ceremony”. 16. 8. 2016. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  14. ^ „Rio 2016”. Rio 2016. Arhivirano iz originala 26. 8. 2016. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  15. ^ „Grand Tour ambitions for Adrien Niyonshuti in 2017”. 17. 3. 2017. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  16. ^ Stokes, Shane (25. 11. 2015). „Mtn-qhubeka/team Dimension Data awarded Worldtour licence for 2016”. cyclingtips.com. Arhivirano iz originala 19. 02. 2023. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  17. ^ „Rwandan rider Niyonshuti hunting for 2018 contract”. velonews.com. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  18. ^ „Adrien Niyonshuti”. procyclingstats.com. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  19. ^ „The Adrien Niyonshuti Cycling Academy”. Arhivirano iz originala 7. 1. 2014. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  20. ^ Ginsberg, Nina (22. 9. 2019). „The Adrien Niyonshuti Cycling Academy”. bicyclescreatechange.com. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  21. ^ a b „SKOL Frustrates Adrien Niyonshuti Cycling Academy”. taarifa.rw. 17. 11. 2021. Arhivirano iz originala 19. 02. 2023. g. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  22. ^ „SKOL Adrien Niyonshuti Academy (CT) 2020”. procyclingstats.com. 17. 11. 2021. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  23. ^ „SKOL Adrien Niyonshuti Academy (CT) 2021”. procyclingstats.com. 17. 11. 2021. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  24. ^ „Eric Muhoza - The young talent from Rwanda”. bikeaid.de. 11. 1. 2023. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  25. ^ Ford, Jeremy (13. 7. 2022). „Rwandan multiple Olympian, Adrien Niyonshuti, fulfills dream to take part in the Tour de France”. teamafricarising.org. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  26. ^ „Rwanda: Niyonshuti Charity Donates Bicycles to School Children”. allafrica.com. 2. 4. 2014. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  27. ^ „One gear and a dream: Rwandan ex-pro conquers Alpe d'Huez on Qhubeka bike”. cyclingtips.com. 14. 7. 2022. Pristupljeno 19. 2. 2023. 
  28. ^ „This Ex-Pro from Rwanda Climbed l'Alpe d'Huez on a 40-Pound Single-Speed Bike”. outsideonline.com. 15. 7. 2022. Pristupljeno 19. 2. 2023. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Adrijen Nijonšuti na Vikimedijinoj ostavi.
Olimpijske igre
Nosilac zastave za Ruandu na Olimpijskim igrama
London 2012.
Rio da Žaneiro 2016.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Адријен_Нијоншути&oldid=28536871”