Amik

Kažnjavanje Amika, crvenofiguralna hidrija iz Lukanije, kraj 4. veka p. n. e., Cabinet des Médailles, Francuska.

Amik (grč. Ἄμυκος) je u grčkoj mitologiji bio kralj Bebrika u Bitiniji.

Etimologija

Ime Amik ima značenje „onaj koji glasno riče“.

Mitologija

Bio je sin Posejdona i Bitinide ili bitinijske nimfe Melije. Posedovao je natprirodnu snagu i pošto je bio posebno vešt u pesničenju, izazivao je strance na dvoboj, a ukoliko bi odbili, bacao ih je sa stene u more. U toj borbi bi ih ubijao svojom ogromnom pesnicom. Tako je izazvao i Argonaute, koje je pri tome ucenio da im u suprotnom neće dati hranu i piće. Izazov je prihvatio Polideuk, iako je bio stariji i manje mase. On ga je i pobedio, te ga naterao da obeća da će ubuduće strancima dozvoljavati ulaz u zemlju. Polideuk je inače bio pobednik na Olimpijskim igrama i izazov je prihvatio drage volje. Prema jednoj priči, u borbi koja je usledila, Polideuk je vrlo vešto zasuo Amika udarcima i konačno ga ubio, polomivši mu slepoočnu kost. Zbog toga je vođa Argonauta, Jason, prineo žrtvu Posejdonu, dvadeset crvenih bikova, kako bi ga umilostivio zbog ubistva sina. Bikove je inače uzeo kao deo plena. Bebrici su napali Argonaute zbog ubistva svog kralja, pa su ovi morali da ih savladaju i potom su i opljačkali kraljev dvor. Prema Apolodoru i Apoloniju sa Roda, pre ovog fatalnog susreta i sukoba, pri kome ga je Polideuk vezao, Amik je imao neprijateljski odnos sa Likom, kraljem Mizije, koga je podržavao Herakle i čak ubio Amikovog brata Migdona. Prema Pliniju, na Amikovom grobu je iznikao lovor (Laurus insana), čija je grančica imala čarobnu moć. Kada ju je posada odnela na brod, otpočela je rasprava koja se nije završila dok grančicu nisu bacili sa broda.

Tumačenje

Priča o Amiku, prema Robertu Grevsu, nastala je tumačenjem ikone na kojoj su bile prikazane pogrebne igre nakon što bi starog kralja bacili sa stene. Teokrit je vrlo detaljno opisao pesničenje između Amika i Polideuka; prvi je nosio rukavice sa klincima, dok je drugi imao rukavice od neštavljene kože. Naime, on je time pokazao negodovanje zapostavljanja tradicionalne, stare borbe sa kožnim rukavicama, jer su Rimljani koristili upravo one sa klinovima ili prstenjem.

Druge ličnosti

U literaturi se pominje još ličnosti sa ovim imenom. Neke su opisane u Vergilijevoj „Enejidi“, potom u Ovidijevim „Metamorfozama“ i konačno u Homerovoj „Ilijadi“. Vergilije je pomenuo Enejinog saputnika u Italiji, koga je ubio Turno i drugu ličnost, Teaninog supruga. Ovidije je pomenuo kentaura sa ovim imenom, Ofionovog (ili Opinionovog) sina, koji je prisustvovao Piritojevoj svadbi i borio se protiv Lapita. Ubio ga je Pelat (ili Belat).