Запечаћено време
| Zapečaćeno vreme | |
|---|---|
| Autor | Andrej Tarkovski |
| Zemlja | Zapadna Njemačka |
| Jezik | nemački |
| Sadržaj | |
| Žanr / vrsta dela | dnevnik |
| Teme | film i filozofija, lični pogledi na svet i umetnost |
| Izdavanje | |
| Datum | 1985. na njemačkom 1987. na engleskom |
| Broj stranica | 254 |
Zapečaćeno vreme (ruski: „Zapečatlennoe vreme”, bukvalno „Uhvaćeno vreme”) jeste knjiga ruskog sineaste Andreja Tarkovskog o umetnosti i kinemtografiji uopšte, sa posebnim akcenom na njegove filmove. Prvobitno je objavljen 1985. na nemačkom jeziku neposredno pre autorove smrti, a objavljen na engleskom 1987. u prevodu Kiti Hanter-Bler. Naslov se odnosi na lični termin Tarkovskog za njegov stil snimanja filmova.
Sinopsis
[uredi | uredi izvor]Glavna teza knjige o prirodi bioskopa sažeta je u rečenici: „Dominantni, svemoćni faktor filmske slike je ritam, koji izražava tok vremena unutar kadra“. Knjiga sadrži značajan broj pesama koje je napisao njegov otac Arsenije Aleksandrovič Tarkovski, zajedno sa dosta ličnih zapisa Tarkovskog o njegovom životu i radu, beleške sa predavanja i diskusija tokom snimanja Andreja Rubljova sa studentkinjom istorije filma po imenu Olga Surkova, koja je kasnije postala profesionalni kritičar i pomogla u pisanju knjige.
Knjiga ima komentare na svaki od njegovih 7 glavnih igranih filmova i njegov složen odnos sa Sovjetskim Savezom. Poslednje poglavlje, diskusija o njegovom filmu Žrtva, izdiktirano je u poslednjim nedeljama života Tarkovskog.
Nastanak knjige
[uredi | uredi izvor]Tarkovski je odlučio da napiše knjigu delimično kako bi objasnio ili dao uvid svojoj zbunjenoj publici o prirodi filmova koje je stvarao.
U uvodu knjige on citira mnoga pisma koja je dobijao tokom godina, kako poztivine tako i negativne ocene.[1] Pisma su se, bez obzira na njihovu prirodu, slagala u jednom: ljudi nisu razumeli šta se dešava u filmu. Ova knjiga je, kako Tarkovski objašnjava, odgovor na pitanja delu publike koja je voljna da s njim razgovara.[1] Tarkovski je takođe naveo filmsku kritičarku Olgu Surkovu kao inspiraciju za nastanak knjige i da su razgovori sa njom u velikoj meri uticali na sadržaj dela.[1]
Prijem
[uredi | uredi izvor]Kritički prijem za Zapečaćeno vreme bio je pozitivan. Slovenski pregled je pohvalio prevod, sadržaj i izgled knjige.[2] Erik Dejvid je pohvalio knjigu, nazvavši je jednom od „najvećih knjiga o snimanju filmova koje je napisao reditelj”.[3] Pišući za Sajden Tajms, Ijan Kristi je izjavio da priznaje da knjiga ostvaruje cilj Tarkovskog, a to je da pruži uvid u njegov kreativni proces i da publici objasni logiku iza njegovih filmova.[4]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v Tarkovsky, Andrei (1986). Sculpting in Time. University of Texas Press. str. 7—14. ISBN 978-0-292-77624-1.
- ^ Nollan, Valerie Z. (1989). „Sculpting in Time: Reflections on the Cinema. Andrey Tarkovsky Kitty Hunter-Blair.”. Slavic Review. 48 (2): 348. JSTOR 2499169. doi:10.2307/2499169. Pristupljeno 3. 3. 2019.
- ^ David, Eric (2007). „'Sculpting Time': Russian Filmmaker Sought to Harrow the Soul.”. Christianity Today (9): 102. Pristupljeno 3. 3. 2019.
- ^ Christie, Ian (1986). „Books: Capturing Time's Imprint; Review of 'Sculpting In Time' by Andrey Tarkovsky.”. Sunday Times. Pristupljeno 3. 3. 2019.
