Krstareći tenk Mk III/IV
| Krstareći tenk Mk IV (A13 Mk II) | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla | Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Namena | krstareći tenk |
| Proizvođač | Vikers-Armstrong |
| Početak proizvodnje | 1939-1941. |
| Povučen iz upotrebe | 1941. |
| Broj primeraka | 955[1] |
| Brzina na putu | 50 km/h |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 5.98 m |
| Širina | 2.50 m |
| Visina | 2.57 m |
| Težina | 13.28 t |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | top od 2 funte |
| Sporedno naoružanje | mitraljez Vikers od 0,303 inča/mitraljez Besa (model A) |
| Oklop | 6-30 mm |
| Motor | Liberty |
| Snaga (KS) | 340 KS |
| Vešanje | Kristi |
| Posada | |
| Posada | 4 |
Krstareći tenkovi Mark III i Mark IV (A13) bili su britanski tenkovi iz Drugog svetskog rata. Krstareći tenk Mk IV (A13 Mk II) je nastao direktno iz Krstarećeg tenka Mk III (A13 Mk I). Prvi Mk IV bili su Mk III sa dodatnim oklopom postavljenim na kupolu. Kasniji Mk IVA su izgrađeni sa kompletnim dodatnim oklopom. Tenk je korišćen u Francuskoj 1940. i početkom rata u Severnoj Africi, pre nego što je povučen iz službe. Ukupno je izgrađeno 955 tih tenkova.
Karakteristike
[uredi | uredi izvor]Krstaš Mk III bio je naoružan topom od 2 funte i mitraljezom Vikers u kupoli, bez mitraljeza u trupu. Bio je oklopljen u istoj meri kao i krstaš Mk I (maksimalno 14 mm), i ubrzo je prevaziđen proizodnjom Mk IV, kod koga su oklopne ploče dodate na prednju stranu trupa i kupole sa ciljem da se oklop podigne na nivo krstaša Mk II. Na kupoli, ploče su postavljene pod uglom sa krova i sa dna, dajući originalno kockastoj kupoli potpuno drukčiji izgled. Neki Mk III naknadno su oklopljeni na kupoli, postavši približno Mk IV. Mk IVA zamenio je Vikersov mitraljez Besom. Kombinacija vešanja Kristi i motora Liberti dala je brz tenk, odlika koja se cenila u pustinji, iako je motor bio podložan kvarenju. Nije bilo "close support" (CS) verzije ovih vozila.[2]
U borbi
[uredi | uredi izvor]Kao i krstaši Mk I i Mk II, neki Mk IV poslati su u Francusku sa Britanskim ekspedicionim snagama, ali većina je služila u severnoj Africi do povlačenja iz službe 1941.[2]
Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. ISBN 978-000711228-9.
