Pređi na sadržaj

Meseršmit Bf 109

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Meseršmit Bf 109

Meseršmit Bf 109 G-6 „JG 27" u letu 1943.
Opšte
Namena Lovački avion
Posada 1 član
Zemlja porekla  Nemačka
Proizvođač Месершмит АГ
Prvi let septembar 1935.
Početak proizvodnje 1937
Dimenzije
Dužina 8,94 m
Razmah krila 9,92 m
Visina 2,59 m
Površina krila 16 m²
Masa
Prazan 2600 kg
Pogon
Klipno-elisni motor 1 x Daimler-Benz DB 605A
Snaga 1085 kW
Performanse
Maks. brzina na H=0 635 km/h
Taktički radijus kretanja 550 km
Plafon leta 12200 m
Naoružanje
Osnovno 2 x mitraljez 7.92-13mm, top od 15-30 mm
Bombe 1 x 250 kg, 4 x 50 kg

Meseršmit Bf 109 (nem. Messerschmitt Bf 109) je nemački lovački avion koga je konstruisao Vili Meseršmit početkom tridesetih godina 20. veka. Bio je to prvi moderni lovački avion tog doba sa potpuno metalnom monokok strukturom, zatvorenom kabinom i uvlačećim stajnim organima.

Nastanak i razvoj

[uredi | uredi izvor]

Oznaka Bf potiče od inicijala firme Bajeriše Flugcojgverke (nem. Bayerische Flugzeugwerke - bavarska avionska industrija), koju je Vili Meseršmit otkupio 1932. godine, nakon bankrota firme.

U početku je osmišljen kao presretač, da bi od kasnije razvijenih modela postao višenamenski avion, služeći kao pratilac bombardera, lovac-bombarder, dnevni, noćni, za sve meteo uslove, jurišnik, i kao izviđački avion. Nalazio se u aktivnoj upotrebi u nekoliko država tokom Drugog svetskog rata, kao i u nekoliko zemalja nakon rata. Bf 109 je lovački avion koji je proizveden u najviše primeraka u istoriji, ukupno je napravljeno 33.984 letelica od 1936 do aprila 1945.[1]

Proizvodnja Bf 109 1943. godine.

Meseršmit Bf 109 je ušao u borbenu upotrebu za vreme Španskog građanskog rata, a nalazio se aktivno u službi i do početka mlaznog doba, na samom kraju Drugog svetskog rata. Za vreme ratnog perioda predstavljao je udarnog kostolomca lovačke snage Luftvafe. Ovaj vojni avion je iznedrio veliki broj letačkih asova, koji su po broju ostvarenih vazdušnih pobeda postali pravi predatori. Na Bf 109 su leteli nemački asovi koji su zauzeli prva tri mesta po broju ostvarenih pobeda u Drugom svetskom ratu, i za koje se zajedno tvrdi da imaju 928 pobeda, većinu ostvarenih na Istočnom frontu. Najuspešniji pilot lovac u istoriji vazduhoplovstva, Nemac Erih Hartman, koji je tokom rata leteo isključivo na ovom tipu aviona, postigao je 352 vazdušne pobede, dok je Gerhard Berkhorn postigao 301 pobedu, a Gunter Ral 275 pobeda.

Formacija Bf 109 u letu.

Osim njih, na ovom avionu je Hans Joakim Marseili, postao broj jedan as u Severnoafričkoj kampanji ostvarivši 158 pobeda. Na ovom lovačkom avionu su leteli i brojni nemački saveznici, poput Finca Ilmari Jutlajna, koji drži rekord sa 94 pobeda među nenemačkim asovima, a iza njega odmah slede piloti iz Italije, Rumunije, Hrvatske, Bugarske i Mađarske. Prvo obaranje Bf 109 u vazdušnoj borbi dogodilo se 8. jula 1937. godine iznad Madrida za vreme građanskog rata u Španiji. Tada su jugoslovenski i sovjetski piloti dobrovoljci, Božidar—Boško Petrović i Jevgenij Ptuhin, iz Španskih republikanskih vazduhoplovnih snaga leteći na Polikarpovima I-15 zajedno oborili jedan Meseršmit Bf 109 Frankovih snaga.[2] Prvi i jedini sukob između dve formacije Bf 109 dogodio se iznad Beograda za vreme nemačke i italijanske invazije na Jugoslaviju aprila 1941. godine, jer su obe suprotstavljene strane, Luftvafe i VVKJ, imale u svom sastavu ovaj avion.

Varijante

[uredi | uredi izvor]

Postojale su razne varijante: A, B, C, D, E, F, G, K. Razlike su mahom bile u motoru (performansama) i naoružanju, izgled je ostao manje-više isti. Proizvedeno je ukupno oko 35.000 primeraka aviona Bf 109.

Meseršmit Bf 109 B

[uredi | uredi izvor]

Prva proizvodna verzija je bila serija Bf 109B sa Junkersovim motorom Jumo 210. Prvi lovci Bf 109 B-1 izgrađeni su u februaru 1937. i odmah su poslati u Španiju na operativnu proveru protiv lovaca Polikarpov I-15 i Polikarpov I-16, kojima je bila naoružana republikanska armija. Meseršmit je uskoro pokazao svoju nadmoć nad oba tipa sovjetskih aviona. Bf 109 B-1 je uskoro zamenjen sa B-2 varijantom, koja je imala metalnu elisu sa promenljivim korakom [3]. Ove varijante su imale od naoružanja, 2 ili 3 mitraljeza kalibra 7,92 mm, dok je brzina bila oko 460 km/h.

Meseršmit Bf 109 E

[uredi | uredi izvor]

Model E je imao motor od 820 kW (1100 ks). Naoružanje dva topa MG FF od 20 mm i 2 mitraljeza 7,92 mm. Bio je solidnih letnih karakteristika (izuzetnih za 1940 godinu).

Meseršmit Bf 109 F

[uredi | uredi izvor]

Model F je bio najuspeliji kao avion, ali je imao relativno slabo naoružanje od 1 topa 15 mm (kasnije 20 mm) i 2 mitraljeza 7,92 mm.

Meseršmit Bf 109 G

[uredi | uredi izvor]
Meseršmit Me109 G-6 D-FMBB.

Model G se najviše proizvodio i imao je motor od 1100 kW (1475 ks). Bolje naoružan obično sa 1 topom 20 mm i 2 teška mitraljeza 13,1 mm, ali nešto slabijih manevarskih sposobnosti zbog povećanja težine u odnosu na model 109F.

Meseršmit Bf 109 K

[uredi | uredi izvor]

Model K je imao motor od 1490 kW (2000 ks) i top od 30 mm. Najbolje je penjao (1470 m/min) od svih lovačkih aviona Drugog svetskog rata i imao je brzinu od preko 720 km/h, ali je bio pretežak za svoja krila i loše je manevrisao.

Karakteristike

[uredi | uredi izvor]

Dobre karakteristike

[uredi | uredi izvor]
  • Najbolje se penjao od svih aviona lovaca na početku Drugog svetskog rata
  • Imao je solidne manevarske sposobnosti
  • Izuzetno ubrzanje
  • Relativno brz avion
  • Izuzetne stal karakteristike
  • Dobro je ubrzavao pri obrušavanju
  • Solidno naoružanje
  • Solidne rol karakteristike (valjanje preko krila)

Loše karakteristike

[uredi | uredi izvor]
  • Skučena kabina i slaba preglednost
  • Mali radijus dejstva, malo goriva i vremena za dužu vazdušnu borbu
  • Pri velikim brzinama (preko 450 km/h) veliki gubitak manevarskih sposobnosti (kompresija)
  • Mala količina topovske municije
  • Uzak i osetljiv stajni trap
  • Loše (katastrofalne) karakteristike pri sletanju

Naoružanje

[uredi | uredi izvor]
  • Mitraljezi - 2x 13 mm MG 131, Top 1 x 20 mm MG 151/20 ili 1 x 30 mm MK 108
  • Bombe - 1 x 250 kg, 4 x 50 kg
  • Rakete - 2 x WGr 21
  • Ostalo - 300 l dopunski rezervoar

Modifikacije

[uredi | uredi izvor]

Tokom rata vršena su mnoge promene na ovom avionu, ali nisu donosile samo dobre osobine. Promene su se prvenstveno odnosile na povećanje i poboljšanje naoružanja i ugrađivanje sve jačih motora, ali to je povećavalo težinu aviona. Problem je što površina krila nije povećavana nego čak u nekim slučajevima malo i smanjena. Povećavao se odnos kg/m² krila. To je dovodilo do lošijih manevarskih sposobnosti. Povećavao se prečnik kruga okretanja i u borbi gde se avioni okreću u krug jedan za drugim gubilo se na manevru.

Još gore od svega, dolazilo je do kompresije elevatora pri obrušavanju. Prilikom oštrog poniranja teže verzije (pogotovu verzija K) su brzo dobijale na brzini, ali je to dovodilo do toga da zbog velikog opstrujavanja vazduha oko krila elevatori skoro skroz blokiraju. Ukoliko nema dovoljno visine tako blokirani elevatori ne omogućavaju da se avion brzo izvuče iz obrušavanja i razbije se o zemlju. Dešavalo se da ponekada i krila puknu zbog jakih G-sila. U svakom slučaju trebalo je da piloti imaju sve jače ruke, nije bilo hidrauličnih ili električnih sistema komandi na Meseršmitu Bf 109.

Borbena upotreba

[uredi | uredi izvor]
Meseršmit Bf 109G-2, Finska

Najpoznatiji nemački pilot, lovački as Erih Hartman (352 vazdušne pobede, sve na Meseršmitu Bf 109) leteo je samo na njemu i kada su mu nudili da pređe na mlazni avion Meseršmit 262 nije hteo ni da čuje. Smatrao ga je najboljim nemačkim lovačkim avionom i preživeo je sve vazdušne borbe do kraja rata leteći na njemu. Poznati nemački pilot as Gerhard Barkhorn (301 vazdušna pobeda, sve na Meseršmitu Bf 109) kaže da je bio fenomenalan avion i da je penjao kao đavo! Barkhorn je takođe dočekao kraj Drugog svetskog rata. Treći najuspešniji nemački pilot lovac bio je Ginter Ral (275 vazdušne pobede) koji je leteo na više tipova aviona. Omiljeni mu je bio Meseršmit Bf 109. Posle rata je pričao o njemu kao o izuzetnoj mašini. Svi su oni tokom rata leteli na raznim modelima tog aviona, ali su se svi slagali da je po opštim karakteristikama najbolja bila verzija F. Verzija F se pojavila na nebu početkom 1942. godine.

Nemački piloti su često znali da koriste sposobnost Bf 109 da veoma oštro penje u manevarskim lovačkim borbama. Nijedan saveznički lovački avion nije mogao da ga prati u oštrom penjanju. Taktika je bila sledeća:

Ukoliko se desi da nekom nemačkom pilotu Bf 109 neprijateljski pilot uđe u rep i počne da mu se približava, pilot bi svom Bf 109 dao pun gas i uključio sve sisteme za povećanje snage, a zatim bi pošao u oštro penjanje. Ako bi neprijateljski lovac nastavio da ga prati on bi sa svojim Bf 109 prešao u spiralno oštro penjanje. Morao bi samo da vodi računa da širina kruga spirale ne dovodi do toga da se nađe pred mitraljezima neprijateljskog lovca koji mu je za petama. Ukoliko bi neprijateljski lovac i dalje nastavio da prati, našao bi se u opasnosti. Obično bi saveznički pilot tada pokušali da oštrije skrenu i dođu u situaciju da nanišane nemački lovac. U tom slučaju brzo bi svoj avion, koji je već polako počeo da gubi brzinu, stolirali i on bi počeo da pada nekontrolisano. Sve što treba pilot Bf 109 da uradi je da se okrene ka bespomoćnom avionu i uništi ga. Ukoliko nije pokušao da oštrije skrene vremenom opet gubi brzinu koja pada ispod minimalne na kojoj taj saveznički avion leti i pada u nekontrolisani stol.

Upotreba u Jugoslaviji

[uredi | uredi izvor]
Me-109E-3 - Pilotska škola (bez topova), L-7, br. 2507, fabr.br. 2308.

Vojno vazduhoplovstvo Kraljevine Jugoslavije je i svom naoružanju imalo 73 aviona Meseršmit Bf 109E-3, koji su nosili službenu oznaku Me-109. Svi operativni lovci ovog tipa su pre izbijanja Aprilskog rata bili raspoređeni u sastavu Prve vazduhoplovne lovačke brigade. Šesti lovački puk je na dan izbijanja neprijateljstava u svom sastavu imao 37 Meseršmita Bf 109 dok je Drugi lovački puk raspolagao sa 19 aviona ovog tipa.

U toku rata vazduhoplovstvo NDH je imalo jedan broj Meseršmita Bf 109G-2, G-6, G-10.

Posle Drugog svetskog rata Jugoslovensko ratno vazduhoplovstvo je nasledilo deo aviona Meseršmit Bf 109G-2, G-6, G-10 od NDH a jedan broj Meseršmita Bf 109G-10 i G-12 je dobijen od Bugarske kao deo ratnih reparacija.

  • Meseršmit Bf 109G-10 i G-12, broj aviona 76, dobijeni 1945—1947, u upotrebi do 1954.

Zemlje korisnici aviona Meseršmit Bf 109

[uredi | uredi izvor]

Ovaj avion su tokom Drugog svetskog rata u svom naoružanju imale: Nemačka, Bugarska, Finska, Rumunija, Kraljevina Jugoslavija, Mađarska, Italija, Hrvatska (NDH), Japan, Španija, a posle rata Čehoslovačka, Jugoslavija i Izrael.

Galerija

[uredi | uredi izvor]
  • Izložen avion Bf-109.
    Izložen avion Bf-109.
  • Meseršmit Bf-109E-3 32. vazduhoplovne grupe Jugoslovenskog kraljevskog ratnog vazduhoplovstva.
    Meseršmit Bf-109E-3 32. vazduhoplovne grupe Jugoslovenskog kraljevskog ratnog vazduhoplovstva.
  • Meseršmit Bf-109G-2 u Muzeju vazduhoplovstva u Beogradu.
    Meseršmit Bf-109G-2 u Muzeju vazduhoplovstva u Beogradu.
  • Meseršmit Bf-109G-2
    Meseršmit Bf-109G-2

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ U.S. Strategic Bombing Survey, Aircraft Division Industry Report, Exhibit I – German Airplane Programs vs Actual Production.
  2. ^ Boško Petrović Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. oktobar 2015), Milan Rakić, Udruženje PVPLPS.
  3. ^ Chant 1977, str. 28–31.

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Meseršmit Bf 109 na Vikimedijinoj ostavi.


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Месершмит_Bf_109&oldid=27886497”