Pređi na sadržaj

Napad na kolonu JNA u Sarajevu

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Napad na kolonu JNA u Sarajevu ili Masakr u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu 1992. godine je napad koji su izvršile snage Armije RBiH 3. maja 1992. na kolonu vozila JNA u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu, koja se povlačila prema kasarni u Lukavici. U izvještaju MUP-a Republike Srpske, sudskim spisima i prema Republičkom centru za istraživanje ratnih zločina Republike Srpske, ovaj događaj, kao i ubistva 2. maja, se vode pod zajedničkim imenom Slučaj Dobrovoljačka, te se i broj od 42 poginula pripadnika JNA odnosi na sva ta dešavanja, a ne samo na poginule u Dobrovoljačkoj ulici.[1][2][3]

Početak

[uredi | uredi izvor]

Komanda Druge armije – komandant pokojni general Milutin Kukanjac i načelnik štaba general Simeon Praščević, na osnovu iskustva JNA iz događaja u Sloveniji i Hrvatskoj, odlučili da izmjeste jedinice iz kasarni u Sarajevu, na Pale, u Lukavicu i druga pogodna mjesta. Tako su htjeli da izbjegnu da muslimanske paravojne formacije sa malim snagama kontrolišu jedinice u kasarnama, da ih isključivanjem vode i struje iscrpljuju i nanose im gubitke.

U listu Vojska, u broju od 28. maja 1992, general Kukanjac je, odgovarajući na pitanje zašto se Komanda nije ranije izvukla iz Sarajeva, napisao: "Ceneći situaciju i predviđajući šta se može dogoditi, mesec i po ranije evakuisao sam deo Komande oblasti na sigurnu lokaciju. Posle napada na zgradu Komande, 22. aprila, evakuisan je i drugi deo Komande oblasti van Sarajeva. Ostao je treći deo Komande i ljudstvo za obezbeđenje i opsluživanje, s tim što smo se pripremali za konačno napuštanje Sarajeva. Svakodnevno su kolone vozila sa natovarenim sredstvima kretale ka sigurnim lokacijama. To je trajalo sve do 2. maja do 11 časova…”[4]

Dana 2. maja 1992. godine, u 12 časova, izvršen je napad na Dom JNA u Sarajevu od strane Zelenih beretki. Tom prilikom je bilo opkoljeno deset pripadnika JNA koji su u tim trenucima pružali otpor.[5]

General Milutin Kukanjac uputio je pukovnika Milana Šuputa iz 65. zmtp (zaštitnog motorizovanog puka) sa 2 BOV-a i 3 puha i 40 vojnika u pomoć ka Domu JNA. Upali su u zasjedu i ostali blokirani u Ulici Đure Đakovića, uz 6 poginulih.[6]

Kukanjac zove Vojnu bolnicu, odnosno majora Marka Labudovića koji je vodio Diverzantski odred, da krene u pomoć grupi pukovnika Šuputa. Labudović govori da ne može to izvršiti jer nema čime i da će izginuti. Tek nakon poziva Šuputa i vapaja kolega, Labudović nije mogao da ne reaguje, iako je bio svjestan u šta se upušta. Ukupno 15 diverzanata pod komandom Labudovića kreće ka Domu JNA sa dva pincgauera, a pratila su ih i dva sanitetska vozila sa jasno vidljivim oznakama sa nenaoružanim osobljem u bijelom. Na Skenderiji upadaju u zasjedu, gine 14 lica, od toga 10 iz Diverzantskog odreda uključujući i komandanta Labudovića.[a] Ranjeno je 5 diverzanata, od kojih su dva zarobljena[b]. Pošto je i Komanda 2. VO napadnuta Kukanjac je naredio Vojnoj policiji u kasarni “Viktor Bubanj“ da se sa tri transportera probiju od Švrakinog naselja do Bistrika. Starješine i vojnici su sa jednim BVP (borbeno vozilo pješadije-gusjeničar) i dva BOV-a (borbeno oklopno vozilo-točkaš) čisteći barikade pred sobom uspjeli da stignu do Skenderije. Međutim, kada su prvi BOV i BVP prošli most i skrenuli u Dobrovoljačku ulicu prema Bistriku, komandir drugog BOV-a je ugledao ranjene diverzante, i umjesto u Dobrovoljačku prema Komandi 2. VO skreće na most, gdje posada pod jakom vatrom uspijeva njih trojicu[v] da uvuče u transporter.[7][8]

Istog dana, oko 13 časova, izvršen je napad na vozilo koje je transportovalo hranu za komandu Druge vojne oblasti. U vozilu su bili kapetan Petrović i vozač. Kapetan je poginuo na licu mesta, a vozač, teško ranjen, uspeo je da stigne do komande gde je izdahnuo. Napad je prestao oko 20 časova.[5]

Oko 19 časova, 2. maja 1992. na Sarajevskom aerodromu, JNA je zarobila Aliju Izetbegovića, kada se vraćao iz Lisabona, a držan je u kasarni u Lukavici.[9]

Dobrovoljačka ulica

[uredi | uredi izvor]
Napad na kolonu JNA

Posredovanjem UNPROFOR-a, dogovoreno je 3. maja 1992. oslobađanje Izetbegovića, ali da Muslimani u Sarajevu prestanu da napadaju Komandu 2. vojne oblasti JNA i dopuste izlazak iz nje general-pukovniku Milutinu Kukanjcu sa oficirima i vojnicima JNA prema Lukavici.[9] Dana 3. maja oko osam časova odlučeno je da general Kukanjac napusti komandu, međutim, vojska i oficiri ne dozvoljavaju. Posle odustajanja od te odluke vratilo se poverenje vojske i oficira. Oko 13 časova u razgovoru između kanadskog generala Mekenzija (prvi komandant UNPROFOR-a u BiH) i generala Kukanjca dogovorena je razmena, tada uhapšenog Alije Izetbegovića, za izvlačenje vojske i oficira iz komande ka Lukavici. Razmena je dogovorena za 15 časova. JNA u komandu dovodi lično Aliju Izetbegovića sa ćerkom i pratnjom u kojoj su bili Zlatko Lagumdžija, Jusuf Pušina i još neki iz Izetbegovićevog vrha. Kako kaže Marinko Milidrag uz lažni blagoslov i lažna obećanja Alije Izetbegovića da će konvoj biti bezbedan vojska je napustila kasarnu. Pokret je počeo u 18 časova.[traži se izvor]

U pratnji mirovnih vojnika UN i generala Luisa Mekenzija, Kukanjac, oficiri i vojnici JNA oko 300 lica u oko 40 vozila krenuli su na zapad prema Lukavici. Manji prvi deo kolone JNA je propušten, to jest vozila OUN u kojima su bili i A. Izetbegović i M. Kukanjac. Kada se Izetbegović odvojio i otišao prema zgradi Predsedništva RBiH, prema naređenju Ejupa Ganića i Stjepana Kljuića, muslimansko-hrvatske jedinice napale su drugi deo kolone JNA koji je bio između Skenderije i Komande 2. vojne oblasti u Dobrovoljačkoj ulici.[9] „Pucali su na nas sa svih strana. Sa krovova, prozora“, kaže Milidrag. Vatra je otvorena iz streljačkog naoružanja, a korištene su i tromblonske mine. Pucano je i na obeleženo sanitetsko vozilo u kojem je poginuo primarijus dr. pukovnik Radulović. Ubijen je i pukovnik Mihajlović, oficir bezbednosti, koji je u penziju otišao dan ranije. Oficire su izvlačili iz vozila i hladnokrvno ubijali.[traži se izvor]


Prema podacima MUP-a Republike Srpske u napadima koji su se odigrali 2. i 3. maja bilo je 42 poginula vojnika i civila od čega 5 oficira, 73 ranjenih a 215 je zarobljeno ili oteto.[10]

Ratni zločin

[uredi | uredi izvor]

Ministarstvo unutrašnjih poslova Srbije raspisalo je zbog ratnog zločina potjernicu za 19 lica osumnjičenih za napad na kasarnu i bolnicu u Sarajevu i vojnu kolonu u Dobrovoljačkoj ulici, odnosno za zločine 2. i 3. maja 1992. godine.[11]

Među optuženima za ove ratne zločine nalaze se Ejup Ganić, Haris Silajdžić, Hasan Efendić tada komandant Teritorijalne odbrane, TO BiH), Sefer Halilović, Mustafa Hajrulahović zvani Talijan, Zaim Backović zvani „Zagi“, Jovan Divjak, Fikret Muslimović, Kerim Lončarević, Ivo Komšić, Stjepan Kljujić. Tužilaštvo za ratne zločine Srbije je predmet „Dobrovoljačka“ preuzelo od Vojnog suda u Beogradu pokrenutog još 1992. godine.[12] Jedan sudski proces vezan za ovo počeo je da se vodi 2022. godine.[13]

Žrtve ratnog zločina

[uredi | uredi izvor]

U Slučaju Dobrovoljačka evidentirana su 42 ubijena pripadnika JNA, ubijenih na više mjesta u gradu, od toga na Skenderiji 14, Dobrovoljačkoj 9, Radničkom univerzitetu "Đuro Đaković" 3, Komandi 2. vojne oblasti 2, Domu JNA 1, te na drugim lokacijama u gradu 13 pripadnika JNA. Ubijeni su po nacionalnoj pripadnosti bili: 32 Srbina, 6 Hrvata, 2 muslimana i 2 Albanca. Po strukturi bilo je 10 oficira, 28 vojnika i 4 građanska lica u JNA. Ukupno je ranjen 71 pripadnik JNA.[1][2][3]

Imena žrtava

[uredi | uredi izvor]

2. maja 1992. godine

Ubijeni — Skenderija

[uredi | uredi izvor]
  • 1. Kruno Bešlić,
  • 2. Aleksandar Blagojević,
  • 3. Nebojša Bojanić
  • 4. Dragan Vitković,
  • 5. Obrad Gvozdenović,
  • 6. Nihad Kastrati,
  • 7. Marko Labudović,
  • 8. Milomir Mojsilović,
  • 9. Mladen Nikolić,
  • 10. Srđan Nikolić
  • 11. Radoš Pajović,
  • 12. Branko Popović,
  • 13. Željko Rakić,
  • 14. Ivica Cvetković,

Ubijeni — Radnički univerzitet "Đuro Đaković"

[uredi | uredi izvor]
  • 15. Slobodan Jelić,
  • 16. Srećko Jovanović,
  • 17. Predrag Cerović,

Ubijeni — Komanda 2. vojne oblasti

[uredi | uredi izvor]
  • 18. Goran Divović, ranjen na Skenderiji prilikom razvoženja hrane, izdahnuo u krugu komande
  • 19. Perica Nović,

Ubijeni — Dom JNA

[uredi | uredi izvor]
  • 20. Dževad Bidžo,

3. maja 1992. godine

Ubijeni — Dobrovoljačka

[uredi | uredi izvor]
  • 21. Miodrag Đukić,
  • 22. Boško Jovanić,
  • 23. Boško Mihajlović,
  • 24. Gradimir Petrović,
  • 25. Budimir Radulović, (u sanitetskom vozilu)
  • 26. Ivica Simić,
  • 27. Miro Sokić, (u sanitetskom vozilu)
  • 28. Zdravko Tomović,
  • 29. Normela Šuko, (u sanitetskom vozilu)

Ubijeni na drugim lokacija u gradu ili su podlegli povredama od ranjavanja 2. i 3. maja[2]

[uredi | uredi izvor]
  • 30. Zoran Gajić,
  • 31. Aleksandar Gluhović,
  • 32. Milomir Janjić - Zeko (ubijen 3. maja 1992)
  • 33. Nebojša Jovanović,
  • 34. Robert Kočiš,
  • 35. Predrag Ninkov, (ubijen u kafiću na Bistriku 20. aprila 1992)
  • 36. NN Vesna, (ubijena u kinu Sutjeska 3. maja 1992)
  • 37. NN Čedo, (ubijen u zatvoru maja 1992)
  • 38. Vitomir Petrović,
  • 39. Vlastimir Petrović,
  • 40. Stevo Ritan,
  • 41. Kozafer Rotić,
  • 42. Saša Urošević. (ubijen u kafiću na Bistriku 20. aprila 1992)

Nalogodavci

[uredi | uredi izvor]
  1. Ejup Ganić — tadašnji član Predsedništva RBiH,
  2. Hasan Efendić — tadašnji komandant Štaba TO BiH,
  3. Jusuf Pušina — tadašnji zamenik šefa MUP-a,
  4. Jovan Divjak — oficir bivše Armije RBiH,
  5. Fikret Muslimović — oficir bivše Armije RBiH,
  6. Dragan Vikić — komandant Specijalne jedinice policije,
  7. Emin Švrakić — osnivač „Zelenih beretki“,
  8. Zaim Backović Zagi — osnivač „Patriotske lige“,
  9. Jovica Berković,
  10. Rešad Jusufović,
  11. Jusuf Kecman,
  12. Damir Dolan,
  13. Ibrahim Hodžić,
  14. Ismet Bajramović Ćelo,
  15. Dževad Topić Topa.

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Napomene

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Poginuli su diverzanti: Marko Labudović, Ivica Cvetković, Obrad Gvozdenović, Branko Popović, Aleksandar Blagojević, Srđan Nikolić, Radoš Pajović, Mladen Nikolić, Nihad Kastrati i Kruno Bešlić
  2. ^ Zarobljeni ranjenici: Milan Pejić i Dragan Glamočić
  3. ^ Spaseni ranjenici: Dragan Matić, Dragan Lazukić i Dragoslav Nikolić

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b „Dobrovoljačka-istina, 25. maj 2017”. Pristupljeno 8. jun 2017. 
  2. ^ a b v „Mapa zločina u Dobrovoljačkoj ulici, 3. maj 2012”. Pristupljeno 8. jun 2017. 
  3. ^ a b „Tajna Dobrovoljačke ulice, 5. april 2011”. Pristupljeno 8. jun 2017. 
  4. ^ „Tajna Dobrovoljačke ulice (2): Grmljavina u tihoj sarajevskoj noći”. Arhivirano iz originala 24. 09. 2020. g. Pristupljeno 09. 07. 2017. 
  5. ^ a b DOBROVOLjAČKA: OVAKO SE DESILO, 3. april 2017
  6. ^ Predmet “Dobrovoljačka” – 21 godina nekažnjenog zločina
  7. ^ U PAKLU SKENDERIJE
  8. ^ Željko Pantelić za Glas Srpske: Vojnici JNA ubijani u zasjedi kao na strelištu
  9. ^ a b v Logos 2019, str. 169.
  10. ^ a b „RTS: Dobrovoljačka, zločin bez kazne, 3. maj 2011”. Pristupljeno 9. 4. 2013. 
  11. ^ Ne zaboravi Dobrovoljačku ili tradicionalni godišnji susret žrtve i dželata
  12. ^ „TUŽILAŠTVO ZA RATNE ZLOČINE I DALjE VODI ISTRAGU ZA DOBROVOLjAČKU”. Arhivirano iz originala 29. 4. 2016. g. Pristupljeno 9. 7. 2017. 
  13. ^ „POČEO PROCES U SLUČAJU "DOBROVOLjAČKA": Optuženi se izjasnili o krivici”. Večernje novosti. 12. 7. 2022. Pristupljeno 12. 7. 2022. 

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Напад_на_колону_ЈНА_у_Сарајеву&oldid=28303182”