Pređi na sadržaj

Reprezentacija Nemačke u hokeju na ledu

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nemačka
Savez Hokejaški savez Nemačke
Selektor Njemačka Harold Krajs
Najviše nastupa Udo Kisling (320)
Najviše poena Erih Kinhakl (210)
IIHF šifra GER
IIHF rang 8. (2024)
Najviši IIHF rang 5. (2021)
Najniži IIHF rang 13. (2014)
Prva međunarodna utakmica
Nemačka 0:1  Velika Britanija
(Montre, Švajcarska; 10. januar 1910.)
Najveća pobeda
Nemačka  14:0 Jugoslavija
(Ljubljana, Slovenija; 10. februar 2000.)
Najveći poraz
SSSR  10:0  Nemačka
(Cug, Švajcarska; 7. decembar 1990.)
Svetsko prvenstvo
Učešća 69 (prvi put 1930)
Najbolji rezultat 2. (1930,1953,2023)
Olimpijske igre
Učešća 21 (prvi put 1928)
Najbolji rezultat 2. (2018)
Osvojene medalje
Olimpijske igre
Srebrna medalja — drugo mesto 2018. Pjongčang
Bronzana medalja — treće mesto 1932. Lejk Plesid
Bronzana medalja — treće mesto 1976. Insbruk
Svetsko prvenstvo
Srebrna medalja — drugo mesto 1930. Austrija/Francuska/Nemačka
Srebrna medalja — drugo mesto 1953. Švajcarska
Srebrna medalja — drugo mesto 2023. Finska/Letonija
Bronzana medalja — treće mesto 1934. Italija

Hokejaška reprezentacija Nemačke je hokejaški tim Nemačka i pod kontrolom je Hokejaškog saveza Nemačke. Reprezentacija se međunarodno takmiči od 1910. godine.

Hokejaška reprezentacija Nemačke ima osvojene tri srebrne medalje sa Svetskog prvenstva 1930., 1953. i 2023. godine. Takođe, imaju osvojenu i bronzanu medalju sa Svetskog prvenstva 1934. godine. Sa olimpijskih igara imaju jednu srebrnu i dve bronzane medalje.

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Nemačka do Drugog svetskog rata[uredi | uredi izvor]

Premijernu utakmicu Nemačka je odigrala u Montreu protiv Švajcarske, 10. januara 1910. godine i pobedila je 8:1. Prvu medau na Svetskom prvenstvu, Nemačka je osvojila 1930. godine. U finalu su Nemci poraženi od Kanade sa 6:1.[1] Dve godine kasnije, organizovane su Zimske olimpijske igre, koje su ujedno bile i Svetsko prvenstvo. Učestvovale su samo 4 ekipe, a turnir se igrao po dvokružnom bod sistemu svako sa svakim. Zlatnu medalju osvojila je selekcija Kanade, ispred SAD, Nemačke i Poljske.[2]

Na Svetskom prvenstvz 1934. titulu svetskog prvaka osvojila je selekcija Kanade koja je u finalnoj utakmici pobedila selekciju SAD sa 2:1 (nakon produžetaka). Treće mesto, a ujedno i titulu evropskog prvaka osvojila je selekcija Nemačke koja je takođe sa 2:1 pobedila Švajcarsku.

Zapadna Nemačka[uredi | uredi izvor]

Svetsko prvenstvo 1953. igralo se uz učešće samo tri zemlje – Švedske, Švajcarske i Zapadne Nemačke. Bilo je to prvo, i jedino, svetsko prvenstvo na kom su učestvovale isključivo evropske reprezentacije, prvenstvo su pratili brojni otkazi učešća. Amaterska hokejaška asocijacija Kanade odbila je učešće na turniru zbog neslaganja sa stavovima Međunarodne hokejaške federacije, a nastupe na prvenstvu otkazale su i selekcije Sjedinjenih Država, Norveške i Poljske. Iako je bilo planirano da na ovom prvenstvu debituje i selekcija Sovjetskog Saveza do toga na kraju ipak nije došlo, a Sovjeti su na svetskoj sceni zaigrali godinu dana kasnije, na SP u Švedskoj. Čehoslovački tim je napustio takmičenje nakon tri odigrana kola, a njihovi rezultati su poništeni. Naime, po nalogu čehoslovačkog Ministarstva omladine i sporta zbog ozbiljnog zdravstvenog stanja tadašnjeg predsednika te zemlje Klementa Gotvalda tim je bio prinuđen da se vrati u zemlju, a predsednik Gotvald je preminuo dan kasnije, 14. marta 1953. godine. Titulu svetskog prvaka po prvi put je osvojila selekcija Švedske koja je ostvarila maksimalne 4 pobede. Srebrnu medalju osvojila je reprezentacija Zapadne Nemačke, dok je bronza pripala selekciji domaćina Švajcarske.[3]

Najveći uspeh zapadnonemački tim postigao je na Zimskim olimpijskim igrama 1976. kada je tim postigao rezultat 2–3–0 i osvojio bronzanu medalju. Švedski i kanadski timovi, tradicionalno dve hokejaške sile, bojkotovali su Igre 1976. godine u znak protesta protiv amaterskih pravila koja su dozvoljavala zemljama istočnog bloka da šalju svoje najbolje igrače dok su zapadne nacije sprečavale da učine isto.[4]

Ujedinjena Nemačka[uredi | uredi izvor]

Godine 1991, došlo je do ujedinjenja Zapadne i Istočne Nemačke. Turnir u hokeju na ledu na Zimskim olimpijskim igrama u Pjongčangu 2018. godine održan je bez učešća NHL igrača, prvi put od Zimskih olimpijskih igara 1994. u Lilehameru. Favoriti za zlatnu medalju bili su Rusi, jer je njihova domaća KHL liga napravila pauzu i dozvolila zvezdama kao što su Pavel Dacjuk i Ilja Kovaljčuk ​​da nastupe u reprezentaciji.[5][6] Ruskim sportistima zabranjeno je da se takmiče pod svojom zastavom i grbom zbog sumnje na sistematski doping, ali im je dozvoljeno da nastupaju pod olimpijskom zastavom i imenom Olimpijski sportisti iz Rusije.[7] Finale je odigrano između Nemaca, koji su u polufinalu neočekivano eliminisali Kanađane rezultatom 4:3[8] i Rusa koji su pobedili Češku sa 3:0. U finalu su Rusi pobedili Nemačku sa 4:3 i osvojili zlatnu medalju nakon što je Kiril Kaprizov postigao pobednički gol u produžetku.[9]

Nemačka je na Svetskom prvenstvu 2023. stigla do finala prvi put od 1930. godine nakon što je u produžetku pobedila prvog nosioca SAD rezultatom 4:3. Kanada je osvojila svoju 28. titulu pobedivši Nemačku sa 5:2 u finalu.[10] Srebro je bila prva medalja Nemačke od 1953. godine.[11]

Rezultati[uredi | uredi izvor]

Olimpijske igre[uredi | uredi izvor]

Svetsko prvenstvo[uredi | uredi izvor]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „International hockey timeline”. International Ice Hockey Federation. Arhivirano iz originala 14. 7. 2018. g. Pristupljeno 12. 11. 2023. 
  2. ^ „1932 – Winter Olympics III (Lake Placid, United States)”. The Sports Network. Arhivirano iz originala 04. 06. 2011. g. Pristupljeno 7. 1. 2014. 
  3. ^ Szemberg, Szymon; Podnieks, Andrew (2008). „Story #57–Tre Kronor's win over Canada becomes sports lore in Sweden”. International Ice Hockey Federation. Arhivirano iz originala 14. 5. 2014. g. Pristupljeno 10. 3. 2009. 
  4. ^ Neumann, Bertl (ur.). XII. Olympische Winterspiele Innsbruck 1976 Final Report (PDF). Organizing Committee for the XIIth Winter Olympic Games 1976 at Innsbruck. str. 163. Arhivirano iz originala (PDF) 26. 02. 2008. g. Pristupljeno 9. 1. 2014. 
  5. ^ Mary Clarke (7. 2. 2018). „Russian team leads final 2018 Winter Olympic men's hockey gold medal odds”. SBNation.com. Arhivirano iz originala 21. 4. 2018. g. Pristupljeno 3. septembar 2018. 
  6. ^ Tyler Lauletta (8. 2. 2018). „Here are the gold-medal favorites for every single event at the Winter Olympics”. Business Insider. Arhivirano iz originala 21. 4. 2018. g. Pristupljeno 3. 9. 2018. 
  7. ^ Will Hobson (15. 12. 2017). „Russia banned from 2018 Olympics for widespread doping program”. The Washington Post. Arhivirano iz originala 19. 10. 2021. g. Pristupljeno 3. 9. 2018. 
  8. ^ Matt Bonesteel (23. 2. 2018). „Woe, Canada? Germany stuns hockey power at PyeongChang Olympics”. The Washington Post. Arhivirano iz originala 19. 10. 2021. g. Pristupljeno 3. 9. 2018. 
  9. ^ Dan Burns; Steve Keating (25. 2. 2018). „Olympics: Ice Hockey – Russians sing banned anthem after beating Germany to gold”. Reuters. Arhivirano iz originala 1. 5. 2018. g. Pristupljeno 3. 9. 2018. 
  10. ^ Podnieks, Andrew (28. 5. 2023). „Canada rallies to win gold”. IIHF. Pristupljeno 28. 5. 2023. 
  11. ^ Aykroyd, Lucas (28. 5. 2023). „Latvia wins historic bronze in OT”. IIHF. Arhivirano iz originala 28. 5. 2023. g. Pristupljeno 28. 5. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Reprezentacija Nemačke u hokeju na ledu na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Репрезентација_Немачке_у_хокеју_на_леду&oldid=27843158”