Episkop timočki Emilijan
| Emilijan (Piperković) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija timočka |
| Čin | episkop |
| Titula | episkop timočki |
| Sedište | Zaječar |
| Godine službe | 1922—1970 |
| Prethodnik | Irinej Ćirić |
| Naslednik | Metodije Muždeka |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Nedeljko Piperković |
| Datum rođenja | 23. avgust 1886. |
| Mesto rođenja | Lipljan, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 10. septembar 1970. (84 god.) |
| Mesto smrti | Zaječar, SFR Jugoslavija |
Emilijan (svetovno Nedeljko Piperković; Lipljan, 23. avgust 1886 — Zaječar, 10. septembar 1970) bio je episkop timočki na čelu eparhije 50 godina.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 23. avgusta 1886. godine u Lipljanu na Kosovu. Osnovnu školu je završio u Lipljanu, nižu gimnaziju završio je Prištini i Solunu, a zatim bogosloviju na Halki kod Carigrada,[1] gde je proveo sedam godina. Od 1910. do 1913. godine bio je pisar Mitropolije skopske i nastavnik gimnazije u Skoplju.
U monaštvo je stupio 1911. godine u manastiru Svetog arhangela Gavrila u Kučevištu, rukopoložio ga je za đakona mitropolit skopski Vikentije Krdžić 15. avgusta iste godine. Izabran je 1913. za pitomca Arhijerejskog sabora Kraljevine Srbije da završi Teološki fakultet u Atini. Tu je diplomirao 1918. i doktorirao 1919. godine.[2] Dana 2. aprila 1918. postavljen je za nastavnika bitoljske gimnazije s tim da vrši dužnost sekretara ondašnjeg Mitropolita srpskog Dimitrija na Krfu. Posle Prvog svetskog rata bio je član delegacije koja je pregovarala sa Carigradskom patrijaršijom o prisajedinjenju novih krajeva i uspostavljanju jedinstvene Srpske patrijaršije.
U čin jeromonaha rukopoložio ga je mitropolit srpski Dimitrije 29. juna 1920. godine. Za suplenta realke u Beogradu postavljen je u oktobru 1920. godine, a već 5. oktobra iste godine premešten je u bogosloviju Svetog Save u Sremskim Karlovcima. Za profesora iste bogoslovije unapređen je 22. marta 1921. godine. Sa tog položaja je došao na presto timočke Eparhije. Posvećen je za episkopa 23. januara 1922. godine. Svečano ustoličenje na Episkopski presto izvršeno je tek 27. marta 1922. usled tadašnjih opravki dvora u Zaječaru.[3]
Napisao je rad „Jedan istorijski pogled na položaj timočke oblasti“ (1924). Bio je nosilac Ordena Svetog Save prvog i drugog stepena, kao i ordena Rumunske krune prvog stepena.[4] U njegovo vreme štampan je „Letopis Timočke eparhije“ u 10 knjiga štampanih u periodu 1923—1932. COBISS.SR 23458316
Kada je Sveti arhijerejski sabor SPC na zasedanju 5. marta 1964. raščinio episkopa američko-kanadskog Dionisija, protiv ovoga su jedino bili episkopi timočki Emilijan i raško-prizrenski Pavle.[5] Bio je više puta član Svetog arhijerejskog sinoda SPC.
Episkop Emilijan je umro 10. septembra 1970. godine u Zaječaru, gde je sahranjen u Sabornoj crkvi.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ "Politika", Beograd 1938. godine
- ^ Sava Vuković: „Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka“, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996. godine; tekst „dr Emilijan (Piperković) episkop timočki 1922-1970“, pp. 185. COBISS.SR 162167047
- ^ „Biografija na sajtu Eparhije timočke”. Arhivirano iz originala 15. 09. 2008. g. Pristupljeno 20. 07. 2011.
- ^ Ranko Jakovljević: Srpska timočka elita početkom 20. veka
- ^ „Miodrag Beljaković: Raskol („Pogledi“, broj 223. 1. februar 1999)”. Arhivirano iz originala 29. 10. 2011. g. Pristupljeno 20. 07. 2011.
