Pređi na sadržaj

Burjatija

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Republika Burjatija
Respublika Burяtiя
Burяad Ulas
Map
Država Rusija
Federalni okrugSibirski
Glavni gradUlan Ude
Površina351.300 km2
Stanovništvo2014.
 — broj st.973.982
 — gustina st.2,77 st./km2
Vremenska zonaIRKT (Šablon:CET+8)
Zvanični veb-sajt Izmenite ovo na Vikipodacima
Narodna nošnja burjatskih Sartula

Burjatija, ili zvanično Republika Burjatija (rus. Республика Бурятия, burjatski Буряад Улас) je konstitutivni subjekt Ruske Federacije[1] sa statusom autonomne republike na prostoru jugoistočnog Sibira.

Glavni grad republike je grad Ulan Ude.

Etimologija

[uredi | uredi izvor]

Ime Republike proizilazi iz imena titularnog naroda Burjata koji je, nakon Rusa (oko 65%), drugi narod po brojnosti (sa oko 30%) u ovoj federalnoj jedinici. Ime Burjata se prvi put spominje u „Tajnoj istoriji Mongola“ (oko 1240. godine) gde se za Burjate kaže da su šumski narod.

Zbog opisa ovakvog stila života, koji se poredio sa životom vuka,[2] postoji hipoteza da poreklo imena Burjat potiče od hakaskih reči buri – „vuk“ i ata – „otac“, što bi ovaj narod opisivalo kao „očeve vukovima“. Druge hipoteze u korenu reči buri, pronalaze značenja: braća, šikara, stidljiv, sivilo itd.

Geografija

[uredi | uredi izvor]

Republika se nalazi na području južnog dela Sibira duž istočne obale jezera Bajkal. Ima površinu od 351.300 km². Ima 981.238 stanovnika. Rusi čine 67,8% stanovništva, a Burjati 27,8%. U potrazi za blagom, krznom i zlatom Rusi su kolonizovali Burjatiju u 17. veku. Jezero Bajkal je popularna turistička destinacija. Preko 80% teritorije Burjatije je planinsko područje. Burjatska prirodna bogatstva uključuju zlato, cink, volfram i uranijum. Prosečna godišnja temperatura je -1,6 °C, a prosečna januarska -22 °C

Stanovništvo

[uredi | uredi izvor]
Kretanje broja stanovnika
1989.2002.2010.
1,041,119981,238972,021

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ „Konstituciя Rossiйskoй Federacii . 
  2. ^ Cыdendambaev C. B. Burяtskie istoričeskie hroniki i rodoslovnыe. — Ulan-Udэ, 1972

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]