Pređi na sadržaj

Suvozid

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Veština suvozidane gradnje
Suvozid na Luštici, selo Mrkovi
Nematerijalno kulturno nasleđe
Region Hrvatska (Dalmacija, Lika, Istra, Jadranska ostrva),  Kipar ,  Francuska,  Grčka,  Italija,  Slovenija,  Španija,  Švajcarska[1]
PredlagačRepublika Hrvatska, Ministarstvo kulture
Datum upisa2016.
Svetska baština Uneska
Lista upisaUNESKO
Unesko oznakaReprezentativna lista nematerijalnog kulturnog nasleđa čovečenstva
Datum upisa2018.
Veb sajtArt of dry stone walling, knowledge and techniques

Suvozid ili veština suvozidane gradnje (gradnja suhozida) je deo narodna arhitektura, koja gradnju kamenom zasniva bez upotrebe veziva, odnosno gradnju slaganjem na suvom. Ona je u Hrvatskoj sastavni element svakog kultivisanog pejzaža duž mediteranske obale. U užem smislu odnosi se na zidanje lomljenim kamenom sa minimumom ili bez obrade, a kao širi pojam može obuhvatiti polaganje kamenog popločavanja i pokrivanja, zatim izgradnju inženjerskih konstrukcija klesanim kamenom bez upotrebe veziva. Stoga je stavljanje veštine suvozidnih konstrukcija na UNESKO-vu listu nematerijalnog kulturnog nasleđa izuzetan korak ka očuvanju ove viševekovne tradicije.[2] Uvrštena je na ovu listu 2018. godine kao nasleđe Hrvatske, Kipra, Francuske, Grčke, Italije, Slovenije, Španije i Švajcarske.[1]

Istorija

[uredi | uredi izvor]

Čovek se koristio umetnošću suvozidane gradnje na jadransko-dinarskom području Hrvatske od praistorije do danas. Njegova distribucija, tehnička dostignuća i značaj za zajednicu povezani su sa intenzitetomstanovništva i ekonomskim aktivnostima, kao i sa načinom i sredstvima preobražaja krasa u svrhu poljoprivredne proizvodnje.[3]

Suvozid na Velebitu, koji preobrazio kras u zemljište za poljoprivrednu proizvodnju

Iako se, ovo opipljivo nasleđe dugo smatralo manje vrednim i stoga nikada nije praćeno javnim i naučnim diskursom, na celom području, bez obzira na more, granice i kulture, vredne ruke zidara je kamen po kamen uzimala sa kraških region i stvorile lepe strukture i tako formirale naselja i čitave kamene pejzaže iz kojih su nastale mnoge evropske kulture.[3]

Pored manjih zgrada različite namene, karakterističan proizvod suvozidne konstrukcije je tzv. suvozid (gromača, međa, mocira, mocir, masiera, redina, prizida, zid, mrtvi zid, mrtvi mir ...), koji se u raznim oblicima javlja duž čitavog područja jadransko-dinarskog krša i snažno karakteriše njegov pejzaž.

Danas se suvozid uglavnom koristi u hortikulturi , dok je ranije kroz istoriju imao primenu u različitim oblastima, na primer, u gradnji kuća i izgradnji pomoćnih objekata, hidrogradnji, uograđivanju terena i odbrambenih zidova, izgradnji puteva i formiranju poljoprivrednih terasa (npr u maslinarstvu i vinogradarstvu na strmim padinama ).

Danac se suvozid može naći u sledećim delovima Hrvatske:

  • Gotovo na svim ostrvima na Jadranskom moru
  • Duž obala: Dalmatinske zagore, Istre, Like - to su područja u kojima je suvozid imao primarni zadatak, a to je preživljavanje, od oskudne zemlje ograđene suvozidom.
  • U mnogim vikendicama, oko privatnih kuća i duž nekategorisanih puteva, na područjima Hrvatske bogatim krečnjakom, pa npr. i u fontani na Zrinjevcu.
  • Duž obala bujičnih potoka

U hrvatskom primorju i na ostrvima suh(v)ozid se naziva - mocira.[4]

Opis kulturnog dobra

[uredi | uredi izvor]
Suvozid između rimskog puta

Suvozid je građevina od prirodnog materijala bez upotrebe vezivnog materijala. Gradi se kao:

  • odbrambeni zid,
  • ograda oranice ili pašnjaka, od spiranja zemlje bujicama vode,
  • zaštini zid u gradnji bunara
  • potporni zid kod gradnji puteva (npr. kao što je Premužićeva staza, planinarski put koji prolazi delovima Velebita itd).

Suvozidovi imaju i tu osobinu da pružaju utočiste za razne biljke i životinje, npr. guštere, žabe, pčele i razne retke insekte.[5]

Način gradnje i alati koji su korišćene u tehniici suvozisanja

Zaštita kulturnog dobra

[uredi | uredi izvor]

Tehnika gradnje kamena bez veziva, kroz istoriju bila je optimalan način upotrebe viška kamenja u kraški pejzaži, ali i način zaštite useva, širenje oranica i podela pašnjaka duž istočne jadranske obale. Industrijalizacija i tehnologija napredak u poljoprivredi, ova umetnost obrađivanje zemlje postepeno je postajalo ekonomski beskorisna i neisplativa. Čitavi pejzaži su zanemareni a tehnika suvozida skoro je zaboravljena.

Danas lokalna zajednica u Hrvatskoj pokazuju interesovanje za svoju baštinu, suvozidno nasleđe, ali ekonomska neisplativost ove građevinske tehnike i nedostatak kvalifikovanih graditelja predstavljaju problem očuvanja suvozida.

Zahvaljujući hvale vrednim projektima zaštite nasleđa, suvozidarstvo je prepoznato kao posebno umeće koje treba sačuvati od zaborava. U tom smislu Ministarstvo kulture Republike Hrvatske donelo je 2016. godine odluku kojom se umeće suvozidne gradnje proglašava nematerijalnim kulturnim dobrom i uvrstilo ga u Registar kulturnih dobara Republike Hrvatske.

Međutim, za upis na listu svetske baštine, nematerijalna baština mora biti: tradicionalna, ali još uvek živa, savremena ruralna ili urbana praksa u kojoj su uključene različite kulturne grupe; inkluzivna, tako da povezuje prošlost, sadašnjost i budućnost; reprezentativna tako da predstavlja znanje, tradiciju, običaje i veštine koje se prenose u jednoj zajednici s kolena na koleno, ili drugim zajednicama.

Kako je stručna komisija UNESKO-a ustanovila da je suvozidarstvo i tradicionalno i inkluzivno i reprezentativno ona je 2018. godine ovu delatnost stavila na UNESKO-ovu listu nematerijalne kulturne baštine sveta, kao nasleđe Hrvatske, Kipra, Francuske, Grčke, Italije, Slovenije, Španije i Švajcarske.[1]

Suvozid po zemljama

[uredi | uredi izvor]
  • Suvozid u Hrvatskoj
  • Suvozid u Francuskoj
  • Suvozid u Finskoj
  • Suvozid u Italiji
  • Suvozid u Grčkoj
  • Suvozid u Španiji
  • Suvozid u Portugaliji
  • Suvozid u Belgiji

Galerija

[uredi | uredi izvor]

Izvori

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b v „Art of dry stone walling, knowledge and techniques”. UNESCO. Pristupljeno 20. 5. 2021. 
  2. ^ „Umijeće suhozidne gradnje U: UNESCO-ov popis nematerijalne kulturne baštine u Hrvatskoj”. www.putovanja.hr (na jeziku: hrvatski). Pristupljeno 2021-05-19. 
  3. ^ a b „Umijeće suhozidne gradnje (Art of dry stone walling, knowledge and techniques)”. min-kulture.gov.hr. Pristupljeno 2021-04-27. 
  4. ^ „SUVOZID”. Zadarski list (na jeziku: hrvatski). 2015-02-13. Pristupljeno 2021-06-20. 
  5. ^ Bulatović, Radivoje (2014-07-28). „Kako podići suvozid”. Živeti sa biljkama - Ozelenjavanje i uređivanje dvorišta i zelenih površina (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-05-19. 

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Deranja Crnokić, A. (2013). Nastanak Registra kulturnih dobara – povijest i sadašnjost inventariziranja kulturne baštine u Hrvatskoj. Godišnjak zaštite spomenika kulture Hrvatske, (37/38), 25-38.
  • Colonel F. Rainsford-Hannay, Dry Stone Walling, Faber & Faber. 1957
  • Alan Brooks; Sean Adcock (2013). Dry Stone Walling, a practical handbook. TCV. ISBN 0946752192. 
  • Carolyn Murray-Wooley & Karl Raitz, Rock Fences of the Bluegrass, University Press of Kentucky. 1992.
  • The Dry Stone Walling Association, Dry Stone Walling, Techniques and Traditions. 2004
  • Louis Cagin & Laetitia Nicolas, Construire en pierre sèche, éditions Eyrolles. 2008
  • Patrick McAfee, Irish Stone Walls: History, Building, Conservation, The O'Brien Press. 2011
  • Alen MacWeeney; Richard Conniff (1986). The Stone Walls of Ireland. London: Thames & Hudson. ISBN 9780711213722. 
  • Construire et restaurer à pierre sèche (ss la dir. de Christian Lassure), L'architecture vernaculaire (CERAV, Paris), tome XX (1996), 129 p.
  • Murs de pierres, murs de vignes (ss la dir. d'Anne-Dominique Zufferey-Périsset), Musée valaisan de la vigne et du vin, 2012, 264 p.

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]

Mediji vezani za članak Suvozid na Vikimedijinoj ostavi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Сувозид&oldid=27018854”