Milisav Savić
Milisav Savić | |
---|---|
Puno ime | Milisav Savić |
Datum rođenja | 15. april 1945. |
Mesto rođenja | Vlasovo, DF Jugoslavija |
Milisav Savić (Vlasovo, 15. april 1945) srpski je književnik, književni istoričar i prevodilac.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Gimnaziju je završio u Novom Pazaru, a studije jugoslovenske i svetske književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu magistrirao je s temom „Memoarska proza o prvom srpskom ustanku“, a potom i doktorirao s temom „Memoarsko-dnevnička proza o srpsko-turskim ratovima 1876-1878“. U braku je sa našom proslavljenom glumicom Aleksandrom Nikolić, sa kojom ima sina Strahinju, takođe ima i ćerku Mirjanu Savić Udovičić iz prethodnog braka.
Bio je urednik „Studenta“ (1968—70) i „Mladosti“ (1970—72), glavni i odgovorni urednik „Književni reči“ (1972—1977) i „Književnih novina“ (1980—82). U izdavačkom preduzeću „Prosveta“ radio je od 1983. do 2004. godine, najpre kao glavni i odgovorni urednik a potom kao direktor. Bio je predsednik Srpske književne zadruge 2000-2001. Obavljao je dužnost ministra-savetnika u Ambasadi Srbije i Crne Gore, odnosno Srbije, u Rimu od 2005. do 2008. godine. Bio je i predavač srpskohrvatskog jezika i jugoslovenske književnosti na Londonskom univerzitetu (1987/88), Njujorškom državnom univerzitetu u Olbaniju (Albani, 1985/87), Univerzitetu u Firenci (1990/92) i Univerzitetu u Lođu (1999/2000). Od 2010. godine do 2014. godine bio je redovni profesor Državnog univerziteta u Novom Pazaru.
Član je Srpskog književnog društva.[1]
Romani su mu prevedeni na grčki, engleski, slovenački, makedonski, bugarski, rumunski. Autor je leksikona „Ko je ko – pisci iz Jugoslavije“ (1994). Objavio je više knjiga prevoda sa engleskog i italijanskog. Priredio je antologije savremene američke pripovetke „Psihopolis“ (1988), savremene australijske pripovetke „Komuna te ne želi“ (1990), „Savremena italijanska pripovetka“ (1992), te „Modernu svetsku mini priču“ (sa Snežanom Brajović, 1993). Sastavljač je i antologije „Najlepše srpske priče“ (izbor, predgovor, komentari, 1996).
Nagrade
[uredi | uredi izvor]- Nagrada lista „Mladost”, za knjigu priča Bugarska barka, 1970.
- Nagrada lista „Mladost”, za roman Ljubavi Andrije Kurandića, 1973.
- Andrićeva nagrada, za knjigu priča Ujak naše varoši, 1977.
- Ninova nagrada, za roman Hleb i strah, 1991; vratio je 1992.
- Nagrada „Miroslavljevo jevanđelje”, za roman Ožiljci tišine, 1997.
- Nagrada Prosvetinog Antiratnog sajma knjiga, za roman Ožiljci tišine, 1999.
- Nagrada Biblios (2009)
- Nagrada „Dušan Vasiljev”, za knjigu Rimski dnevnik, priče i jedan roman, 2009.
- Nagrada „Laza Kostić”, za roman Princ i serbski spisatelj, 2009.
- Nagrada „Ramonda serbika”, 2010.
- Nagrada „Stefan Prvovenčani”, 2011.
- Nagrada „Veljkova golubica”, 2012.
- Nagrada „Milovan Vidaković”, 2014.
- Nagrada „Ljubomir P. Nenadović”, za dvojezičnu knjigu Dolina srpskih kraljeva, za 2014.
- Nagrada „Grigorije Božović”, za dvojezičnu knjigu Dolina srpskih kraljeva, za 2014.
- Nagrada „Vidovdanski vitez”, 2015.[2]
- Nagrada Vukove zadužbine, za roman La Sans Pareille, 2015.[3]
- Nagrada „Meša Selimović”, za roman La Sans Pareille, za 2015.
- Nagrada „Borisav Stanković”, za roman La Sans Pareille, 2016.
- Kočićeva nagrada, za roman La Sans Pareille, 2016.
- Nagrada „Stefan Mitrov Ljubiša”, za roman La Sans Pareille, 2016.[4]
- Nagrada „Dejan Medaković”, za knjigu Epska Srbija, 2017.
- Nagrada „Tronoški rodoslov”, 2018.
- Bagdalin prsten „Despot Stefan Lazarević”, 2019.[5]
- Nagrada „Zlatni krst kneza Lazara”, 2020.
Dela
[uredi | uredi izvor]Knjige pripovedaka
[uredi | uredi izvor]- „Bugarska baraka“ (1969); Jubilarno izdanje sa komentarima i prilozima za istoriju i poetiku crne proze (2019)[6]
- „Mladići iz Raške“ (1977)
- „Ujak naše varoši“ (1977)
- Midnight train from Raška, translated by Randall A. Major (2001)
- Mladići iz Raške, Young men from Raska, translated by Randall A. Major (2021)
Romani
[uredi | uredi izvor]- „Ljubavi Andrije Kurandića“ (1972)
- „Topola na terasi“ (1985)
- „Ćup komitskog vojvode“ (1990)
- „Hleb i strah“ (1991)
- „Ožiljci tišine“ (1996)
- „Princ i serbski spisatelj“ (2008)
- „Čvarčić“ (2010)
- „La sans pareille“ (2015)
- „La sans pareille“, english editon, translated by Persida Bošković (2017)
- „Doktora Valentina Trubara i sestre mu Valentine povest čudnovatih događaja u Srbiji“ (2018)
- Pepeo, pena, šapat (2020)
Druga dela
[uredi | uredi izvor]- Književno-istorijska studija „Ustanička proza“ (1985)
- „Sećanje i rat“ (2009)
- „Dolina srpskih kraljeva“, dvojezično izdanje (2014)
- "Epska Srbija" (2017)
- Bandit i profesor, intervjui Milisava Savića, izbor i predgovor dr Ana Stišović Milovanović (2020)
- Terra Rascia (2022)
Multižanrovske knjige
[uredi | uredi izvor]- „Fusnota“ (1994)
- „30 plus 18“ (2005)
- „Rimski dnevnik, priče i jedan roman“ (2008)
- „Ljubavna pisma i druge lekcije“ (2013)
- „Mali glosar kreativnog pisanja“ (2015)
- „Od Čampar bara do kasine Valadije“ (2018)
- Rimski dnevnik (2023)
- Voleti klasike (2024)
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ „Milisav Savić”. SKD. Pristupljeno 11. 1. 2023.
- ^ Kovačević, N. (22. 6. 2015). „Uručene nagrade Vidovdanski vitez”. Danas. Pristupljeno 11. 1. 2023.
- ^ „Milisavu Saviću Nagrada za umetnost Vukove zadužbine”. RTV. 9. 10. 2015. Pristupljeno 11. 1. 2023.
- ^ „Milisavu Saviću nagrada "Stefan Mitrov Ljubiša"”. RTV. 19. 11. 2016. Pristupljeno 11. 1. 2023.
- ^ Milenković, Živomir (2. 11. 2019). „Svečanost u Kruševačkom pozorištu: Bagdalin zlatni prsten despota Stefana Lazarevića uručen Milisavu Saviću”. Kurir. Pristupljeno 17. 11. 2019.
- ^ Buka i bes književnosti („Politika”, 4. jun 2019)
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Snežana Adamović "Poetika Milisava Savića" (2009)
- Vasa D. Mihailovich "Milisav Savić", Dictionary of literary biography, no 353 (2009)
- Ana Stišović Milovanović "Knjige za Ljudmilu: postmoderni romani Milisava Savića" (2018)
- Ana Stišović Milovanović: "Enciklopedijska paradigma u romanu Dokotora Valentina Trubar i sestre mu Simonete povest čudnovatih događaja u Srbiji Milisava Savića", Zbornik Naučni sastanak slavista u Vukove dane, br. 49/2. Beograd 2020.
- Stojan Bogdanović:"Krivac je M:S." (2021)
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Dvodnevni naučni skup o književnom delu Milisava Savića („Politika“, 19. jun 2011)
- „Novosti“ vode na ručak Milisava Savića („Večernje novosti“, 28. april 2013)
- Milisav Savić objavio monografiju „Dolina srpskih kraljeva“ („Večernje novosti“, 11. maj 2014)
- Srbija srednjeg veka je zemlja visoke civilizacije („Politika“, 14. maj 2014)
- Milisav Savić: Pričati se mora, pa makar i konju („Večernje novosti“, 21. februar 2016)
- Kako pisac postaje vest dana („Politika“, 20. februar 2016)
- Slavodobitnik Milisav Savić (Zavičajno društvo „ZMIJANjE“ Banja Luka, 18. novembar 2016)
- Epska Srbija je čista poezija - intervju („Politika”, 19. avgust 2017)
- Milisav Savić: Hodočašće po epskoj Srbiji („Večernje novosti”, feljton, oktobar 2017) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. oktobar 2017)
- Čudesa svakodnevice zasenjuju epiku („Politika”, 5. januar 2019)
- Držim spreman kofer („Politika”, 3. april 2020)
- Za zavičaj odabrao – literaturu („Politika”, 15. novembar 2021)
- Rođeni 1945.
- Raščani
- Srpski književnici
- Srpski prevodioci
- Dobitnici NIN-ove nagrade
- Dobitnici nagrade Borisav Stanković
- Dobitnici nagrade Meša Selimović
- Dobitnici Andrićeve nagrade
- Doktori književnosti
- Članovi Srpskog književnog društva
- Dobitnici nagrade Ramonda serbika
- Dobitnici nagrade Milovan Vidaković
- Dobitnici nagrade Stefan Mitrov Ljubiša
- Dobitnici nagrade Ljubomir P. Nenadović
- Dobitnici nagrade Dejan Medaković
- Dobitnici nagrade Laza Kostić
- Dobitnici Kočićeve nagrade
- Predsednici Srpske književne zadruge